„Noe. Za niegodziwość ludzi” to pierwszy tom cyklu będącego kreatywną wersją biblijnej opowieści. Na podstawie historii opisanej w Starym Testamencie, którego fragmenty są w komiksie cytowane, Aronofsky i Handel stworzyli epicką opowieść przygodową z elementami fantasy, którą znakomicie się czyta. Wykreowany przez nich świat jest okrutny i mroczny, a widniejące gdzieniegdzie ruiny olbrzymich budowli czynią go wręcz postapokaliptycznym, ale z drugiej strony, jest bliski biblijnemu oryginałowi. Po lekturze jednego albumu, oczywiście, trudno zrecenzować całą serię. Jednak „Za niegodziwość ludzi” jest jednym z tych komiksów, po których przeczytanie ma się ochotę na więcej. Darren Aronofsky sprawdził się w roli w komiksiarza i mam nadzieję, że dalsze odsłony cyklu „Noe” będą tego kolejnymi dowodami.

Noe. Za niegodziwość ludzi to historia, którą choć już znamy, jest też nieco inna i nowa. To swobodna interpretacja wątków biblijnych, pozostająca nadal na tyle drobiazgową, aby nie zapomnieć włączyć do historii olbrzymów (które według Biblii żyły wtedy na świecie), aniołów, czy wieży Babel, która sięgała do samego nieba. Jest to obrazkowa opowieść fantasy, która opiera się dosyć wiernie na tradycji starotestamentowej i czerpie z najbardziej fantastycznych wątków tej księgi.

Co ciekawego nam zaoferowali? Mianowicie czytelnik dostaje świetną szatę graficzną w postaci rewelacyjnych ilustracji odzwierciedlających każdy detal wymagany w odpowiedniej sytuacji. Jednocześnie przedstawione na obrazach momenty pozwalają nam zrozumieć powagę danej chwili. Mimika postaci dodaje całości odpowiedniego charakteru, dzięki któremu to człowiek i jego zmienny charakter staje w centrum zainteresowania. Uważam, że rysunki są naprawdę świetne i to dzięki nim książka zyskuje na wartości. Jeśli chodzi o fabułę mamy pomieszanie historii, czyli tego co jest nam znane z fantastyką. Jest to coś innego, oryginalnego, otwierające nowe drzwi na tej płaszczyźnie. Postapokaliptyczny świat odzwierciedla skutki nie przestrzegania zasad stworzonych w latach przed naszą erą. Jest to nawiązanie do nowoczesnej formy przedstawiania egzystencji, która zagrożona jest dziwną inwazją, pragnącą zemsty, ale nie odbiegającej od znanych nam faktów.

Recenzja w formie graficznej

Stara, oklepana i wręcz nudna historia, to nic dla autorów komiksu, oni postanowili rzucić na nią nowe światło, ubarwić ją, dorzucając kilka słów od siebie. Udało im się tego dokonać w sposób na tyle zadowalający, iż pozwoliłem sobie na początku nazwać ten komiks istnym dziełem. Przerobienie twórcy arki na żołnierza, to pomysł zacny, a jego wykonanie intrygujące oraz zachwycające, dodanie wielkich strażników, którzy zeszli z nieba to wspaniała zagrywka, która przykuła moją uwagę do tego stopnia, że postanowiłem porównać to wydarzenie z  prawdą biblijną. Niestety w moich skromnych domowych egzemplarzach nic nie wyczytałem o podobnych rewelacjach, więc udałem się do encyklopedii XXI wieku, czyli internetu. Tam znalazłem wiadomości o aniołach przybyłych na ziemię, które w wyniku związków z istotami ludzkimi doczekały się swych potomków, były to ponoć dzieci odznaczające się niecodziennym usposobieniem oraz potężną siłą.

Recenzja w formie graficznej

Reklama w formie graficznej:

Tak jak w adaptacjach „Edypa” i „Medei” Passoliniego włoski reżyser przeniósł mitologiczne opowieści z ich pierwotnego greckiego kontekstu w odległą, quasi-prehistoryczną przeszłość, by przywrócić rytuał plemiennej wspólnoty, tak Aronofsky i Handel opowiadają znaną narrację, korzystając z imponującego bagażu współczesności (a zwłaszcza ponowoczesności). W jednej i drugiej wersji historie pozostają doskonale nośne i uniwersalne – niezależnie od tego, ile tysięcy lat minęło od ich powstania.

Komiks charakteryzują przede wszystkim kolorystyka (niemal wszechobecna sepia) i dbałość o detale. Ale te detale, które są akurat w danym momencie potrzebne. Zatem przy zbliżeniu na twarz ujrzymy precyzyjnie oddane przy pomocy mimiki emocje, z kolei gdy bohaterowie zostaną otoczeni przez olbrzymów, ci pierwsi pokazani będą w maksymalnym uproszczeniu, na plan pierwszy wysunie się szczegółowe opracowanie tych drugich. Interesującym i dobrze dobranym do wspomnianej sepii kontrapunktem okazały się wizje Noego, gdzie charakterystyczne, brązowe zabarwienie zastępowane jest zielonkawym. Gra kolorami nieźle wypada też w końcówce, gdy oba sposoby prezentacji zostają połączone.

Choć na podstawie pierwszego tomu nie da się powiedzieć, w którą stronę pójdą autorzy, to można już z przekonaniem stwierdzić, że nie brak im odwagi w podejmowaniu decyzji, a wizualna strona dzieła budzi duże uznanie. Jeśli w kolejnych częściach dorówna jej sama historia, będziemy mogli mówić o znakomitym cyklu.

Jeśli coś w „Noem. Za niegodziwość ludzkości” rozczarowuje, to jedynie fakt, że jest to pierwszy z czterech zeszytów, który jedynie nakreśla historię, pozostawiając czytelnika z uczuciem niedosytu. Kiedy dotarłam do ostatniej strony, pojawiło się zdziwienie i nieznośne pytanie z tyłu głowy: „I co? I już, a gdzie reszta? Chcę więcej, więcej, więcej!”. Skoro komiks jest tak fenomenalny, pozostaje jedynie oczekiwanie na ciąg dalszy i na film z Russellem Crowem, który jest jego adaptacją.

Biblijny Potop w dusznym, pustynnym klimacie? Sama idea brzmi odważnie, a jak wiadomo, od chęci do realizacji daleka droga. Na szczęście w przypadku „Za niegodziwość ludzi” wykonanie wyszło autorom wybornie, zarówno pod względem rysunków, jak i pomysłów (bo sama fabuła specjalnie porywająca nie jest). Brutalność nadchodzącej zagłady udziela się na samemu Noe – nie jest to poczciwy konstruktor wielkiej łodzi, lecz wojownik z krwi i kości. Ogółem nie można narzekać – może „Za niegodziwość ludzi” zapewne nie stanie się legendą na miarę „Sin City” lub komiksów Franka Millera, niemniej nie jest to też dzieło, jakie omija się szerokim łukiem. Warto też wiedzieć, że w niedalekim czasie możemy spodziewać się ekranizacji tej opowieści.

Szata graficzna komiksu jest bardzo ładna i wyważona, a ilustracje kreską i kolorystyką przywodzą mi na myśl kultowe polskie produkcje (Thorgala, czy Szninkla). Sama fabuła jest połączeniem historii biblijnej z dość nowatorskimi zmianami i dodatkami w konwencji fantasy. Zagorzali katolicy mogą zrobić wielkie oczy lub trwożnie uczynić znak krzyża, jednak trzeba przyznać, że opowieść zawarta na kartach komiksu zilustrowana jest wyśmienicie i cieszy oko. Piękna historia opowiedziana w piękny sposób – ot co.

Jaki jest Noe opisany przez panów Arnofsky’go, Handela i Henrichona? Wewnętrznie spójny, lecz kompletnie niewiarygodny w relacjach ze światem. Kontrowersyjny, zastanawiający, chwilami budzący skrajne emocje. Przede wszystkim jednak Noe z komiksowej adaptacji jest inspirujący. Zachęca do wyruszenia w przygodę, do szukania własnego odczytywania biblijnej opowieści o potopie, do szukania Noego wewnątrz siebie.

Dlatego z niecierpliwością czekać będę na kolejne tomy komiksowej sagi i film „Noe, Wybrany przez Boga”, nakręcony przez Arnofsky’go i Handela po latach oczekiwań. Wielokrotnie wracać pewnie też będę do „Noe. Za niegodziwość ludzi” i „Noe. Wszystko co pełza po ziemi”, by potem otworzyć Księgę Rodzaju i wyruszyć na poszukiwanie prawdziwej przygody.

Za niegodziwość ludzi i Wszystko, co pełza po ziemi to dwa pierwsze zeszyty rozbudzające w czytelniku ciekawość fabuły i chęć obcowania z piękną (także graficznie) opowieścią. Komiksowy Noe to bohater inteligentny, obdarzony głęboką wiarą, ale także porywczy i momentami zagubiony. Z siłą jego charakteru idzie w parze także przeświadczenie o misji i presja, z którą jako człowiekowi czasami ciężko mu sobie poradzić. Od strony wizualnej opowieść zachwyca. Kreska jest dopracowana i bardzo piękna. Jakość wykonania poszczególnych ilustracji, ilość szczegółów i ogólna stylistyka skutecznie przykuwają oko i zachęcają do cyklicznego wracania do konkretnych rysunków. Plansze ukazujące postapokaliptyczny świat za dnia są utrzymane w ciepłej, pastelowej i rozświetlonej kolorystyce. Wizje głównego bohatera, nocne mary są ciemne, niepokojąco mroczne. Na kartach dwóch zeszytów tego komiksu rzuca się w oczy mała ilość dialogów czy tekstu w ogóle. Powieść przemawia głównie obrazem, w mniejszym stopniu słowem pisanym. Nie przeszkadza to jednak zupełnie. Przeciwnie, przydaje pozycji klimatu.

Komiks jest uzupełniony cytatami z Biblii, co świetnie wprowadza nas w klimat. Na dużą pochwałę zasługuję również samo wydanie – twarda oprawa i okładka! Istny the best of. Uważam, że komiks mimo dość prostej, nie skomplikowanej fabuły powinien trafić na półkę każdego szanowanego się fana.  Dość sporym minusem jest tu niestety cena sięgająca 37 złotych. Tyle, dla siedemdziesięciu stron przyjemności. Dość dobrze widać, że Darren Arnofsky (scenarzysta) napracował się, lecz główną robotę mieli tu rysownicy. Komiks to nie na szybko sklecona historyjka z obrazkami, to dobra pozycja, dla fana gatunku w każdym wieku.

Noe to naprawdę rewelacyjnie zapowiadająca się mini-seria, zaś pierwszy tom pozostawia niedosyt i chce się od razu sięgnąć po kolejny. Obecnie jest to jak najbardziej możliwe, gdyż wszystkie albumy już się ukazały. Z początku może się wydawać, że mamy tutaj za mało tekstu, jednak ta historia jest w dużej mierze przekazana obrazem, zaś wydanie 38 zł za 70-cio stronicowy, duży album, z pięknymi planszami, jest naprawdę małym wydatkiem. Jeśli ktoś lubi fantastykę bez wahania powinien sięgnąć po tą serię. Nie należy na nią patrzeć przez pryzmat religii, tylko zwykłego ludzkiego dramatu, bo tak naprawdę o tym jest ta seria. O niegodziwości ludzi i jedynym sprawiedliwym, który się im przeciwstawił.

Noe #1: Za niegodziwość ludzi jest sugestywnym przedstawieniem historii przygodowej z wyraźnie zaakcentowanymi wątkami fantasy. W tym miejscu szczególnie docenić należy minihistorię skupiającą się na postaciach archaniołów, ich upadku i przemianie w olbrzymy. Ciekawie wypada zwłaszcza epizodyczna postać jednego z nich imieniem Og o nadwyraz prometejskim charakterze. Ta fantastyczna otoczka wyjątkowo dobrze współgra z cytatami z Pisma Świętego, które budują dla całości nieco mroczny, posępny klimat. 

Pierwszy album serii Noe to udany przedsmak tego, co może nas czekać przy okazji kolejnych odsłon historii, a także – a może i przede wszystkim – obrazu filmowego. Aronofsky wraz z Handelem i Henrichonem wykazali się dbałością i pomysłowością zarówno na poziomie koncepcyjnym, jak i realizacyjnym. Już teraz warto wypatrywać kolejnych albumów składających się na tę kreatywną interpretację życia Noego.

Piękne, choć jednocześnie bardzo przygnębiające obrazy Niko Henrichona są prawdziwą ozdobą albumu. Malownicze kadry tworzone są w odcieniach sepii (pustynno-stepowy świat, na którym przyszło żyć bohaterom) i turkusu (sugestywne wizje potopu). Mimo że nieodparte uczucie smutku i melancholii nie opuszcza czytelnika ani na moment podczas lektury komiksu, nie można nie zachwycić się piękną kreską rysownika, która całkowicie spełnia w albumie swoją rolę, umiejętnie budując nastrój.

Komiks najlepiej prezentuje się od strony wizualnej, w czym zasługa Niko Henrichona, autora okładek do „Fantastycznej czwórki” i „X-men”. Największe wrażenie zrobiła na mnie  kolorystyka tego dzieła i sposób, w jaki operuje się w nim barwami. Podoba mi się też to, jak narysowano w nim miasto Bab-ilim, bardzo dobrze oddając jego rytm i panującą w nim anarchię. Przekonująco wyglądają także Strażnicy, a rysunkowy Lamek nie irytuje tak mocno, jak filmowy, w którego wcielił się Anthony Hopkins.

Problem polega na tym, że o ile film może razić dłużyznami, to pierwszy tom komiksu urywa się zbyt szybko i pozostawia spory niedosyt. Odnoszę wrażenie, że jedyny sens ma przeczytanie tej historii jednym ciągiem.

„Noe” to przede wszystkim opowiadanie obrazem. To magia barwnych plansz, świetnie rysowanych i kolorowanych przez Niko Henrichona, który przemyca w swoim ujęciu biblijnej przypowieści wiele wątków postapokaliptycznych.
Obraz ziemi, jaki wyłania się ze szkicowanego przez niego tła, z detali strojów, budynków czy choćby ozdób Strażników samoistnie narzuca nam skojarzenia z wizjami ziemi po zagładzie nuklearnej, czy też innej apokaliptycznej katastrofie, prowadzącej do upadku cywilizacji. a tak przedstawiony świat nad wyraz często przywołuje na myśl choćby scenografię filmowej trylogii MAD MAX.

Podsumowując mogę stwierdzić, iż Noe – Za niegodziwość ludzi jest komiksem niezwykle dynamicznym. Można wręcz powiedzieć, iż znana biblijna opowieść o starcu, który buduje wielki statek, została przedstawiona całkiem na nowo. Moje spotkanie z tym komiksem uznaję za naprawdę udane. Jest przebojowy i fascynujący. Jestem przekonany, że spodoba się nie tylko fanom rysunkowych historii, ale również tym, którzy szukają nowych doznań na polu literatury.

Pełna oprawa graficzna zasługuje na uznanie. Za rysunki odpowiedzialny był Niko Henrichon, znany kanadyjski comic book writer/artist, który w piękny i treściwy sposób zobrazował scenariusz. Przyznam, że dynamika postaci, ich wyraz twarzy, ruch – sam w sobie – to kwintesencja artyzmu. Może wielu zagorzałych katolików przeżegnałoby się na widok tej książki, ale według mnie oprawa bardzo cieszy oko. Czy właśnie to nie jest dobry sposób na przekazywanie wiedzy młodym pokoleniom? Prawda jest taka, że biblijna historia została tu przedstawiona w dość niekonwencjonalny, nowatorski sposób, a sam fakt, że to nadal ta sama opowieść, która nie tylko zawiera cytaty z Pisma Świętego, ale i pozwala wyciągnąć wnioski swoim czytelnikom, powinno wpłynąć na pobłażliwe jej traktowanie.

Patrząc na cały ten rozmach i dopracowanie strony wizualnej, jednoznacznie dochodzę do wniosku, że wydanie na kredowym papierze, w twardej oprawie – któremu początkowo się dziwiłem – nie jest działaniem nad wyrost, a całkowicie adekwatnym dopełnieniem świetnego wnętrza. Wydawnictwo Sine Qua Non dopilnowało, żeby, w odpowiedzi na popyt wywołany filmem, czytelnicy dostali nie tyle sam komiks, co spójne i dopracowane wydanie na poziomie odpowiednim dla tego typu powieści. Sięga się po nie z przyjemnością po raz pierwszy i każdy kolejny. Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy, które – jestem tego pewien – będą na równie wysokim poziomie.

Co do jakości wydania komiksu zastrzeżeń mieć nie mogę. Za około 37 złotych otrzymujemy wydrukowany na dużym formacie i kredowym papierze owitym w sztywną okładkę komiks zapewniający trochę ponad sześćdziesiąt stron lektury. Cena ta nie jest wygórowana, z całą pewnością typowa dla naszego rynku wydawniczego. Biorąc pod uwagę portfolio rysownika samej warstwy wizualnej zachwalać nie muszę.

Reasumując jeśli przyszło wam obejrzeć bazujący na komiksie film Noe: wybrany przez Boga z Russellem Crowe w roli głównej i spektakl ten nie zachwycił was mogę zapewnić że pierwowzór powinien wzbudzić pozytywne wrażenia. Osobiście uważam że lektura NOE to szczególnie znakomita odskocznia pomiędzy amerykańskimi produkcjami choćby o superbochaterach a japońską twórczością regionalną.

Cztery tomy o Noem tworzą razem porywającą całość. Owszem, mają momenty lepsze i gorsze. Jednak czytane razem zaskakują i wciągają czytelnika w dziwną i emocjonującą grę. Gra nosi tytuł: jak zakończy się ta historia? Pomimo, że to wiemy, kibicujemy Ili i Semowi przy narodzinach ich dziecka (tom czwarty jest stanowczo najlepszym z cyklu). Wszyscy znamy zakończenie tej historii w momencie, gdy się zaczęła, gdy Noe ujrzał w snach deszcz. Aronofsky wraz z Handlem i Henrichonem zrobili coś niezwykłego. Sprawili, że nie można oderwać się od komiksów, które czyta się jak powieść sensacyjną i traktat filozoficzny.

Recenzja w formie graficznej:

A jak wygląda? Według mnie, bardzo dobrze. Rysunki bardzo dopracowane, szczegółowe. Jednakże mam wrażenie, że trochę mdłe, przytłumione. Lubię żywą, intensywną kolorystykę, która wylewa się z kartek. Tutaj jest jakby stłumiona, zapiaszczona, przez co daje efekt takiej melancholii, smutku. Przeglądając strony, dopadało mnie przygnębienie, zaduma. Czy to źle? W żadnym wypadku. Idealnie pasuje to do prezentowanej treści. Myślę, że w tym przypadku, jest to spora zaleta publikacji.

Jak to w komiksie, nie ma za dużo czytania Te 73 strony to przede wszystkim uczta dla oczu. Ale jaka uczta. Po prostu coś niesamowitego. Cały czas jestem po wrażeniem, że człowiek może stworzyć coś tak pięknego (może to też dlatego, że ja sama jeżeli chodzi o uzdolnienia plastyczne jestem całkowitym dnem).

Co więcej mogłabym powiedzieć? Po prostu polecam, bo to naprawdę oryginalna historia o Noem, która jest warta poznania. A ja sama mam nadzieję, że uda mi się szybko poznać jej dalszą część.