„Ucieczka z Krainy Wiecznego Śniegu” pozwala czytelnikowi dotknąć istoty problemu, jakim jest konflikt tybetańsko-chiński. Choć nie jest to łatwe zagadnienie, Talty mówi prostym językiem. Czytałam „Ucieczkę…” jednym tchem. Nawet zupełny laik może sięgnąć po tę książkę bez obaw, że czegoś nie zrozumie. Dla ułatwienia jest słownik trudnych terminów oraz objaśnienia kim są bohaterowie. Talty kreśli portret Dalajlamy nie tylko jako bóstwa wcielonego, ale jako człowieka z krwi i kości. Pokazuje wady i słabości tybetańskiego przywódcy. Dzięki temu pojawia się obraz osoby pełnej empatii, ciepłej, wrażliwej na losy świata, ale i doskonałego władcy nieistniejącego państwa. Szkoda, że nie można tak jak w fikcji literackiej czekać na szczęśliwe zakończenie tej opowieści. W 2009 dziennikarz odwiedził Tybet. Niestety, niewiele mógł zobaczyć, bo niemal na każdym kroku stali Chińczycy z bronią. Mimo wszystko najeźdźcy nie złamali ducha Tybetańczyków. Nim właśnie kieruje do dziś niezwykły Dalajlama XIV.

Ucieczka z krainy wiecznego śniegu to lektura fascynująca i poruszająca. To książka – esencja, dotykająca najbardziej istotnych aspektów sprawy, która pali sumienie całego świata od przeszło 50 lat. Temat Tybetu, kiedyś sprowadzony do roli opowieści z odległych krain, następnie stał się dźwignią w wielu dziennikarskich karierach, obecnie zdaje się być uśpiony i odżywać za każdym razem, gdy sięgnie po niego jakiś twórca. Polecam dzieło Stephana Talty’ego, gdyż nie jest to moralizujący traktat, ale opowieść o niezwykłej sile niewielkiego narodu, stojącego murem za jedną z najbardziej intrygujących postaci naszych czasów.

Moje wiedza na temat Tybetu jest nikła. Z tego powodu początkowo bałam się, że nie uda mi się wszystkiego w pełni zrozumieć i nieustannie będę musiała posiłkować się wiedzą z innych źródeł. Pod tym względem książka całkowicie mnie zaskoczyła. Historia „Ucieczki z krainy wiecznego śniegu” nie ma sprecyzowanego początku, ani końca. Stephan Talty podaje nam historię, kulturę, religię oraz inne niezbędne informacje na tacy, by nikt nie poczuł się zagubiony w tym niezwykły temacie. Analiza licznych zagadnień wiążących się z sytuacją Tybetu sprawia, że czytelnik jeszcze mocniej i boleśniej odczuwa przykrą sytuację kraju, który od ponad 60-ciu lat jest pozbawiony wolności, a jego obywatele niemal przepraszają okupanta za życie, w niegdyś własnym kraju.

Warto skupić uwagę na tej książce, gdyż poznajemy dzięki niej lepiej Dalajlamę oraz dawne czasy, w których budowała się wielka historia Tybetu.

Narracja jest prowadzona z punktu widzenia kilku osób. Dziennikarz opisuje te wydarzenia w taki sposób, że czytelnik ma wrażenie, że sam bierze w nich czynny udział.

 

Zakończenie książki jest również jej dużą zaletą. To właśnie w nim autor przybliżył czytelnikom swoją podróż do Tybetu, którą odbył w 50 rocznicę powstania tybetańskiego. Książka bardzo ciekawa, skłaniająca do refleksji. Choć jest dość gruba, czyta się ją bardzo szybko i z niesłabnącym zainteresowaniem.

  „Ucieczka z krainy wiecznego śniegu” to przede wszystkim zadziwiająca i szokująca historia, w którą trudno uwierzyć. Pełna wzruszeń, zachwytu i niezwykłych zwrotów akcji, która od pierwszej strony nie pozwala o sobie zapomnieć. Jeszcze bardziej szokujące jest to, jak optymistyczny, pogodny i pełen nadziei jest Dalajlama mimo swych przeżyć. Dzięki temu, że autor, Stephan Talty ujął wszystkie wydarzenia w sposób niezwykły, momentami wydaje się jakby była to fikcyjna powieść, a nie autentyczna historia. To główna zaleta tego pisarza, która sprawia, że średniej objętości książka wydaje się być wręcz za krótka i chce się jeszcze. Oczywiście osoby, które kompletnie nie interesuje postać Dalajlamy, mogą się nie przekonać do „Ucieczki…”, jednak na pewno choć trochę ich ona zaciekawi.

Książkę polecam w szczególności zainteresowanym tą odległą i tak inną od naszej kulturą, ale nie tylko, ponieważ myślę, że każdego zaciekawi historia Tybetu w ubiegłym wieku. Jest to naprawdę świetnie przedstawione i ja spędziłam na poznawaniu zwyczajów Dalajlamy naprawdę wiele miłych godzin. Książka raczej nie nadaje się dla fanów horrorów czy książek, w których dużo się dzieje, bo to nie jest ten przypadek. Ale mimo wszystko z Ucieczką z Krainy Wiecznego Śniegu naprawdę warto się zapoznać.

Ta pozycja warta jest przeczytania, nawet jeśli nie interesuje Was polityka Tybetu i chińska inwazja. Początkowe rozdziały dadzą Wam sporo do myślenia. Ja wciąż zastanawiam się, jak to możliwe, że mały chłopiec, który w życiu nie widział zmarłego przywódcy, był w stanie wskazać różaniec, na którym się modlił. Zdaje się, że Kraina Wiecznego Śniegu skrywa więcej tajemnic, niż bylibyśmy w stanie przypuszczać.