Recenzja w formie graficznej:

Fach bramkarski jest piękny, ale i wyniszczający. Wymaga on od zawodnika znacznie więcej, niż od pozostałych ról boiskowych. Kiedy wpuścisz gola, jesteś piętnowany podwójnie. Kiedy jednak wybronisz „setkę”, z miejsca zostajesz królem świata. Ta praca to jak jazda przyśpieszoną i źle zabezpieczoną windą. Bardzo szybko możesz z najwyższego piętra zjechać na sam dół. Gigi Buffon zdaje sobie z tego sprawę, był zarówno w piłkarskim raju jak i w piekle. Włoch w odpowiednim dla siebie zawadiackim stylu mruga do nas okiem i mówi „Niczego dziś nie żałuję”.

Książkę czyta się szybko i płynnie. Rozdziały są krótkie i treściwe, napisane w przystępnym języku, w którym nie brak humoru i lekkości. Czyni to z autobiografii pozycję niemal dla każdego, a już na pewno dla fana Juve czy samego Buffona. Nie znajdziemy w niej „prawd objawionych”, rozbudowanych sentencji życiowych czy uniwersalnych porad. Są za to opisy sposobu myślenia i nieskomplikowanych zasad, według których (jak twierdzi sam piłkarz) idzie szczęśliwie przez życie.

Ostatnie strony książki zajmuje posłowie Bartłomieja Oleka, redaktora strony JuvePoland, który odnosi się do wszystkiego, co wydarzyło się po 2008 roku. Zakończenie Oleka zgrabnie dopina całość i czyni książkę skończoną, w przeciwieństwie do wciąż trwającej kariery Gigi Buffona.

Recenzja w formie graficznej:

W tej książce Buffon zabiera nas do swojego świata, świata piłki, miłości, rodziny, dobrej zabawy ale i – nie oszukujmy się – wielkich skandali, afery korupcyjne, kupione świadectwo, wybryki o charakterze faszystowski czynią z Buffona nie posąg, ale zwykłego człowieka, warto przeczytać tę książkę, aby dowiedzieć się jak on to wszystko widzi i tłumaczy.

Biografie sportowców, bywają – nawet dla największego fana – nie do strawienia. Drobiazgowe opisy spotkań, sprzed x lat, statystyki, techniczne szczegóły, potrafią uśpić, jak obrady Sejmu – na amen. Autobiografia Buffona jest inna, pisana z „jajem” humorem, ironią. Bramkarz nie ucieka przed przyznaniem się do szczeniackich wybryków, czuć jego gorycz i smutek, gdy pisze o tych mniej udanych meczach.

Czytając tę książkę, zapomina się że to spisane wspomnienia, ma się raczej wrażenie, że Gigi siedzi obok i opowiada swoją historię, z ogromną swadą.  Chociaż książka sprawia wrażenie powierzchownej, jest bardzo ciekawa i czyta się ją z ogromną przyjemnością.  Buffon jest jednym z tych piłkarzy, którzy tak wpisali się w naszą świadomość, że ciężko wyobrazić sobie, że nadejdzie czas, gdy nie wybiegną na boisko.

Biografia Gigi Buffona to historia jego życia i zawodowej kariery praktycznie od momentu narodzin tego wybitnego bramkarza, aż po ostatnie lata i szczytowe momenty w jego karierze. Autor na dwustu stronach, w konkretny i łatwy w odbiorze sposób streścił dochodzenie do swojej życiowej pozycji. Dowiadujemy się, że wbrew pozorom najwybitniejszym bramkarzem na świecie można zostać nieco przypadkowo. Rodzice początkowo nie wspierali pasji Buffona, a jeśli już zaczęli, to nie jako bramkarza, tylko jako napastnika. Z biografii wiele dowiadujemy się na temat trudnych życiowych wyborów nastoletniego wówczas Buffona, atmosferze w poszczególnych klubach, w których grał i o ludziach, z którym współpracował. Słynna włoska afera korupcyjna w Serie A została przedstawiona przez Buffona z perspektywy bramkarza, który zdawał się o niczym nie wiedzieć, ale z całą drużyną musiał ponieść srogie konsekwencje. Całą książkę czyta się zaskakująco dobrze. Duża w tym zasługa samego autora, ponieważ Buffon oszczędza nam opisywanie boiskowych akcji sprzed lat, czy mniej znaczących epizodów. Skupia się na meritum. Z trzynastu krótkich rozdziałów dowiadujemy się rzeczy najważniejszych i najciekawszych.