Recenzja w formie graficznej:

„Synowie Anarchii” to solidnie skrojona komiksowa produkcja adresowana głównie do fanów serialu, którzy obok dynamicznej akcji znajdą w niej najbardziej rozpoznawalnych bohaterów telewizyjnej produkcji. Intryga wymyślona przez Christophera Goldena nie jest może zbyt oryginalna, ale opowiedziana sprawnie i z napięciem, a jednocześnie w taki sposób, że komiks z zainteresowaniem przeczytają nie tylko fani serialu, ale również ci, którzy „Synów anarchii” nigdy nie oglądali.

Kilka słów należy również poświęcić Wydawnictwu Sine Qua Non, które w sposób niezwykle drobiazgowy zadbało o wydanie komiksu. Twarda oprawa w pomarańczowej kolorystyce jednoznacznie kojarzącą się Charming nie tylko cieszy oko, ale także zapowiada, z jaką historią będziemy mieć do czynienia. U dołu oprawy, widzimy troje Synów Anarchii na motocyklach, z Jaxem na przedzie. Nad nimi natomiast wyraziście góruje Tig, co od razu daje nam do zrozumienia, kto będzie głównym bohaterem komiksu. Za nim natomiast w iście epickim stylu, niczym złe wspomnienie, unosi się profil Claya – dużo mniej wyraźny, a jednak unoszący się wciąż nad SAMCRO. Jednak nie tylko okładka zasługuje na słowa uznania. Sons of Anarchy. Synowie Anarchii to wydanie pod każdym względem rewelacyjne – błyszczący kredowy papier, dbałość o każdy szczegół, utrzymanie komiksu od pierwszej do ostatniej strony w odpowiedniej stylistyce i umieszczona na końcu fantastyczna galeria okładek to, w połączeniu z naprawdę wciągającą historią, wystarczające powody, aby po Sons of Anarchy. Synowie Anarchii sięgnąć, i z niecierpliwością czekać na kolejne części.

Tom to solidny, ponad 180-kartkowy komiks oprawiony w twardą okładkę. Scenarzysta, Christopher Golden oraz znany w świecie komiksu rysownik – Damian Couceiro połączyli siły by stworzyć niezwykłą, alternatywną fabułę Synów Anarchii i jednocześnie zapewnić każdemu z fanów więcej zabawy. Do każdego wydania gratisowo dołączona plakat reklamujący serial w telewizji FOX, co stanowi dodatkową atrakcję dla gorliwego fana! Komiks z pewnością godny polecenia!

Taka formuła komiksowej serii bardzo mi odpowiada. Otrzymujemy chwilę wytchnienia od skomplikowanych, bieżących wydarzeń, zgłębiamy charaktery postaci pobocznych i odkrywamy białe plamy w nieznanej historii SoA, łącznie z epizodami z początków działalności Pierwszej Dziewiątki.  A wszystko w znanej z serialu konwencji, przyozdobionej bardzo poprawnymi grafikami Damiana Couceiro (i niestety zgrzytającym, ułagodzonym słownictwem). Liczę, że w kolejnych tomach poznamy nieco bliżej Happy’ego, chyba największego twardziela SAMCRO, któremu do tej pory w serialu nie poświęcono należytej uwagi, a który zdecydowanie na nią zasługuje. Komiksowi „Synowie Anarchii” jako uzupełnienie serialu świetnie spełniają swoją rolę, a dla jego miłośników jest to pozycja obowiązkowa. Pozostali najpierw niech nadrobią telewizyjny pierwowzór.

„Synowie Anarchii” to kawał porządnego komiksu, choć tylko ludzie zaznajomieni z serialem będą w stanie czerpać z niego pełnię frajdy. Jeśli jednak ktoś spoza fanów SoA będzie chciał zapoznać się z członkami SAMCRO, to musi nastawić się na okazjonalne problemy ze zrozumieniem fabuły. 

Komiks „Synowie Anarchii” to pierwsza poważna próba rozbudowania uniwersum SAMCRO – i z całą pewnością udana. Golden stworzył niezłą historię, w której pełno jest nawiązań do serialu oraz ciekawych retrospekcji, które rozwijają poszczególne postacie. I jak to bywa w telewizyjnych odcinkach, akcja oraz przemoc królują również na kartach tejże graficznej powieści. Brawa należą się także dla Damiana Couceiro, którego rysunki znakomicie oddały sylwetki bohaterów oraz klimat i wygląd świata przedstawionego. Czy do czegoś można się przyczepić? Mało było tu zabawnych one-linerów i czarnego humoru, z którego słynie Tig. Trochę szkoda, zważywszy że on pełnił tu rolę głównego protagonisty. Polskie tłumaczenie również momentami szwankuje, ale w gruncie rzeczy te kilka godzin z tą pozycją to była naprawdę dobra zabawa. Fani serialu nie powinni być zawiedzeni.

Tak, czekam. Zdecydowanie czekam na kolejne tomy komiksu: „Sons of Anarchy. Synowie Anarchii.” I powiem nawet więcej. Może jeszcze nie teraz, może lepiej trochę odczekam, ale spróbuję… Podejmę się tego i jeszcze raz usiądę do serialu i zobaczę, czy nie jestem w stanie go obejrzeć. Może źle trafiłam, może taki był tylko początek, że mnie odrzucił. Nie wiem, ale muszę się przekonać. Z resztą, nawet jeśli serial w dalszym ciągu będzie dla mnie męczarnią, to zawsze mogę złapać za kolejne komiksy, co też uczynię z przyjemnością.

Christopher Golden i Damian Couceiro proponują fanom serialu poboczne wątki, zachowując jednak cechy rzeczywistości wykreowanej przez Kurta Suttera. W żadnym momencie nie odchodzą od oryginalnej idei. Wiąże się z tym również pewien problem. Z albumu największą przyjemność czerpać będą wierni fani produkcji. Inni powinni zacząć swoją przygodę z klubem od oryginału. Nie zmienia to faktu, że komiksowe Sons of Anarchy to pozycja wyjątkowa i co najmniej godna uwagi. Wjeżdżając do tego czarującego miasteczka, musicie być gotowi na brak możliwości powrotu. Każda kolejna kartka coraz bardziej uzależniała mnie od adrenaliny. Kiedy skończyłem lekturę zeszytów, rzeczywistość sprawiała wrażenie przyjaznej, ciepłej, spokojnej, a jednocześnie wyjątkowo nudnej. Serial dobiega końca i dobrze mieć ten substyt na półce. Z pewnością jeszcze nieraz będę wracał do posępnego Charming.

Książka porusza chyba każdy aspekt życia Barcy. Jest dużo historii, czyli tego co naprawdę lubię – Graham Hunter pisze o drodze tej drużyny na sam szczyt. I to tak, że nie sposób się oderwać! Możemy też wniknąć w umysł trenera i poznać tajemnice szatni Barcelony.

 
Na koniec mogę powiedzieć tylko, że jeśli jesteście fanami Barcelony to koniecznie musicie zapoznać się z tą pozycją. Nie pożałujecie! 

Omawiany komiks powstał przede wszystkim z myślą o fanach serialu; u nich zapewne znajdzie też największe uznanie, gdyż pozwala poznać dodatkowe przygody lubianych – chociaż w odniesieniu do Synów Anarchii to słowo może być nieco na wyrost – postaci.

„Sons of Anarchy. Synowie Anarchii” jest komiksem niezwykle dopracowanym, interesującym z dużą dawką przemocy, grozy i akcji. Dla fanów serialu jest to pozycja wręcz obowiązkowa. Osoby o trochę słabszych nerwach mógłby nie przebrnąć przez dość brutalną całość. Z pewnością sięgnę po kolejne komiksy, dostarczając sobie dużej dawki adrenaliny i mocnych wrażeń. Jak najbardziej polecam.

„Sons of Anarchy. Synowie Anarchii, tom: 1″ to bardzo dobry komiks. Nie wiem czy przekonałem do sprawdzenia tych 6 zeszytów nieco bardziej wymagających komiksowych wyjadaczy, którzy serialu nie znają. Być może i nie. Pewny jednak jestem, że fanów SoA nawet nie muszę, bo sami po to sięgną. A Ci, którzy mają zaległości w postaci nieobejrzanego serialu, niech szybko je nadrobią, bo bardzo prawdopodobne, że także staną się fanami SAMCRO.  A potem może sami sięgną po komiks. Ja natomiast czekam z niecierpliwością na tom 2!

Recenzja w formie graficznej:

Kreska w „Synach…” to dość typowa amerykańska robota, z tym że, zarazem godna uwagi. W ostatnich czasach bowiem w Stanach popularne są eksperymenty na tym polu, często dość ekstrawaganckie (spójrzcie chociaż na czołowych przedstawicieli Marvela z minionego roku), tutaj natomiast zaserwowana nam zostaje klasyczna, solidna kreska, która ma momenty iście rewelacyjne (sceny leśne rządzą!) a charakterystykę amerykańskich miast oddaje wręcz idealnie. A wszystko to doprawione wyśmienitym kolorem – komputerowym, ale nałożonym z głową i pomysłem.

Na koniec muszę jeszcze wspomnieć o perfekcyjnym wydaniu. Świetne tłumaczenie, twarda oprawa, gruby, kredowy papier i prawie 30 stron dodatków, na które składają się alternatywne okładki, czy ewolucja przykładowych stron od szkicu po skończoną planszę, a na deser plakat z bohaterami serialu. A wszystko to za naprawdę świetną cenę.

Ilustrowany wariant „Synów Anarchii” trudno uznać za twór, które zapisze się złotymi zgłoskami w historii komiksu, niemniej stanowi on mięsistą porcję rozrywki, dobrze sprawdzającą się po ciężkim dniu pracy. Mówiąc krótko: wysokooktanowa jazda bez trzymanki, która ani specjalnie nie wyrzuca z siodełka, ani nie powoduje dotkliwych odleżyn na zwojach mózgowych. 

Forma komiksu jest bardzo dobra. Rysunki, kolorystyka – samo to oddaje tematykę komiksu. Jako całkowitemu laikowi w dziedzinie komiksów, ten oceniam bardzo dobrze. Całość naprawdę genialnie zobrazowana. Pierwowzór postaci jest rewelacyjny, a całość wygląda tak, jakbyśmy najzwyczajniej w świecie oglądali kolejny odcinek serialu.

W przypadku tego komiksu Couceiro oparł się ściśle na wizerunkach serialowych postaci, co mocno ograniczyło jego własną kreatywność, jednak dało możliwość zaprezentowania mistrzowskiego warsztatu. Postacie są po prostu świetnie odwzorowanymi wizerunkami aktorów, a kadrowanie jest dynamiczne, z dobrym rozplanowaniem plansz. Zwraca uwagę precyzja z jaką autor oddaje szczegóły postaci przy zbliżeniach. Wszystko to, utrzymane w stonowanych, chłodnych barwach bardzo dobrze oddaje klimat serialu i sprawia, że komiks doskonale zyskuje konieczny ciężar gatunkowy, przestając być lekką opowieścią rysunkową.

Christopher Golden idealnie oddał klimat filmu, który swoimi rysunkami uzupełnił Damian Couceiro. Goldena mogliśmy już poznać w Polsce, Egmont wydał komiks „B.P.P.O. 1 – Nawiedzona Ziemia”, do którego pisał scenariusz, Couceiro natomiast, dzięki wydawnictwu SQN, zaliczył debiut w naszym kraju i muszę przyznać, że trafił w moje gusta swoimi rysunkami. Lubię prostą kreskę realistycznie oddającą wygląd postaci, rewelacyjnie udało mu się przenieść bohaterów serialu na papier. Wszystko super, świetne, czyżby komiks był idealny? Na to pytanie każdy z was musi odpowiedzieć sobie sam, bo jako fan serialu nie mogę obiektywnie tego ocenić… 

Podsumowując, jeżeli tęsknisz za bohaterami znanymi ci ze szklanego ekranu, to obowiązkowa pozycja dla ciebie – zafundujesz sobie powrót do uroczego Charming i jego motocyklowych twardzieli.

Fabuła jest wspaniała, genialnie lawirując pomiędzy kipiącymi od testosteronu latami osiemdziesiątymi, a dylematami moralnymi znanymi z lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Zaskakujące, że udało się w komiksie zawrzeć tyle akcji i wątków, że w żaden sposób nie ustępuje on dobrym filmom sensacyjnym. Jest to niewątpliwie zasługa Christophera Goldena, który napisał ów wzorcowy scenariusz, ale główne brawa moim zdaniem należą się Damianowi Couceiro. To jego kreska sprawia, że kolejne kadry ożywają i wprost rozsadza je dynamika. Ile pracy w to włożył można zobaczyć studiując dołączone do zeszytu obrazki prezentujące anatomię tempa, czyli kolejne etapy tworzenia kilku przykładowych stron. Wracając jednak do samych kadrów. Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie brutalność, nie ukrywana, ale i nie przerysowana, akurat taka, by podkreślić bezlitosną wymowę komiksu. 

SAMCRO zostało świetnie oddane, dzięki rysunkom Damiana Couceiro. Świetnie oddał twarze aktorów i ich charakteryzacje. Wszystkie cechy szczególne, blizny, brody i tak dalej, zostały oddane w sposób bardzo drobiazgowy, co ułatwiało identyfikacje bohaterów. Kolorystyka – ciemna i stonowana – świetnie oddaje ponury klimat. Dostrzec można także pomarańczową poświatę, która jest dość charakterystyczna dla serialu. Na dynamikę postaci także nie można narzekać. 

Skan recenzji:

To komiks mocny i brutalny, o wyrazistej, ciekawej linii fabularnej okraszony wieloma „smaczkami” dla miłośników serii. Kreska ilustratora jest sugestywna i dobrze pasuje do historii motocyklistów z Charming. To wszystko w połączeniu z dobrym serialowym klimatem tworzy naprawdę spójną i udaną całość.
Polecam wszystkim miłośnikom mocnych, męskich opowieści o honorze, braterstwie ale też zdradzie. Miłośnikom serialu nie polecam bo… dla nich to pozycja absolutnie obowiązkowa :)

Podsumowując – komiksowi Synowie Anarchii to oczywiście pozycja obowiązkowa dla fanów serialu. Jest to spójna i dynamiczna historia sensacyjna, w której odnajdą się również niezaznajomieni wcześniej z serialowym pierwowzorem. Pewną barierę dla tych drugich stanowić może cena tomu, jednak ci, którzy śledzą przygody „rodziny” motocyklistów na bieżąco, nie powinni się zastanawiać.

I nawet mimo tego, że nie miałam pojęcia o wcześniejszych, czy późniejszych losach bohaterów, to z lektury czerpałam dużą przyjemność. Sama forma komiksu bardzo mi się spodobała i ułatwiła mi zrozumienie akcji i wszystkich wątków. Dlatego mogę polecić tą publikację wszystkim fanom zarówno komiksów jak i serialu Sons of Anarchy.

A teraz sprawa najbardziej istotna – komiks ten jest bardzo czytelny i będzie zrozumiały nie tylko dla znawców serialu, ale i dla zupełnych laików w tym temacie.  Dzięki krótkim wyjaśnieniom, tzw. retrospekcjom jesteśmy wprowadzani w każdy ważniejszy wątek, przez co pozostałe teksty są dla nas jak najbardziej zrozumiałe. Ja, znając serial, dodam jeszcze ze swojej strony, że jestem bardzo zadowolona z tego, jak zostali tutaj przedstawieni bohaterowie, gdyż moim zdaniem, są to dość wierne odzwierciedlenia i jedyne, co tej lekturze mogę zarzucić to to, że zostawia ona po sobie wielki niedosyt! :)

Muszę przyznać, że ten komiks rozbudził we mnie chęć powrotu do serialu i żałuję, że sama sobie pozwoliłam przerwać tak dobry serial. Mam też nieodparte wrażenie, że fabuła skupia się zupełnie w innym miejscu w komiksie, a w serialu zupełnie innym. Fani serialu, na pewno odnajdą się w komiksie i będą usatysfakcjonowani. Co do osób, które nie oglądały a chcą przeczytać komiks, mogę powiedzieć tylko tyle, nie pożałujecie i być może zdecydujecie się również na serial?