Mitch i Amy, ze względu na podobne charaktery, nie mieli łatwych relacji, ale jedno jest pewne – byli ze sobą bardzo zżyci. Być może dla podkreślenia tej więzi autor celowo rzadko wspomina o matce Amy, Janis (z którą w 1993 roku wziął rozwód) i jej znikomym udziale w dorosłym życiu córki. Zresztą, od początku do końca biografia jest skrajnie subiektywny. Ale to właśnie ten gawędziarko-pamiętnikarki styl sprawia, że książka wciąga od pierwszych słów i nie daje o sobie zapomnieć. A czy przedstawia samą prawdę? Tego prawdopodobnie się nie dowiemy.

Cieszę się, że miałam okazję przeczytać tę książkę. Wcześniej słysząc nazwisko Winehouse miałam w głowie obraz pijanej Amy bełkoczącej na scenie, teraz po lekturze jej biografii widzę w niej świetną artystkę, która po prostu popełniła kilka błędów. Oczywiście wątpię w całkowity obiektywizm autora, ale doceniam, że nie bał się otworzyć przed światem i wrócić do tych z pewnością bolesnych dla niego przeżyć. Polecam tę książkę wszystkim tym, którzy chcą poznać sylwetkę niesamowitej Amy Winehouse i zarazem wesprzeć jej fundację . Jest to piękna opowieść ojca, który utracił swój największy skarb – promyczek, który zawsze napawał go nadzieją.

Mimo że nie jestem wielką fanką piosenkarki, ponieważ moim zdaniem zmarnowała swój ogromny talent poprzez liczne nałogi, byłam ciekawa tej biografii. Wiadomo, że lepiej by było gdyby Amy sama napisała swoją biografię, ale myślę, że jedyną rzetelną po którą warto sięgnąć jest właśnie ta – napisana przez jej tatę. Nie bał się on poruszyć niewygodnych i trudnych tematów, nie omijał ich, a wręcz przeciwnie – stawił im czoła. „Amy. Moja córka” to wyjątkowa biografia, którą serdecznie polecam każdemu fanowi piosenkarki – z pewnością będziecie zadowoleni mając tę pięknie wydaną książkę w domu.

Jeśli chodzi o Mitcha, bardzo mu współczuje. Amy była jedyną kobietą w jego życiu, którą kochał miłością bezgraniczną. Możemy to wyczytać niemal z każdej strony książki. Ci, którym się wydaję, że tylko Amy cierpiała w walce z narkotykami są w błędzie, jej rodzinie również się dostało, głównie ojcu ponieważ on był odpowiedzialny za media, finanse itp. Niektórzy mogą powiedzieć – wygodnie mu było – dużo pieniędzy itp. Jeśli chcecie znać prawdę, sięgnijcie po książkę.

Zdaję sobie sprawę, że show-biznes rządzi się swoimi prawami i niesie ze sobą wiele niebezpieczeństw. Nie wszyscy są odporni na stres i gotowi na stawianie czoła wszelkim przeciwnościom. Niestety, jeśli narkoman czy alkoholik nie zechce zerwać z nałogiem to nie ma takiej siły, która zmusiłaby go do tego. Zawsze znajdzie sposób na to, aby sięgnąć po to, czego pragnie. Winehouse sprawiała wrażenie pewnej siebie, zbuntowanej i pyskatej dziewczyny, jednak jej ojciec, który notabene znał ją najlepiej, ukazał jej prawdziwą, wrażliwą osobowość, poza błyskami fleszy i czujnymi oczami kamer.

Czytając historię tej młodej Brytyjki nie raz i nie dwa miałam łzy w oczach, bo przez te wszystkie lata miałam ją za pijaczkę i narkomankę, która po prostu polubiła używki i straciła nad nimi kontrolę z racji rozrywkowego życia. Po lekturze biografii napisanej przez Mitcha Winehouse’a widzę, że Amy była niezwykłą, wrażliwą dziewczyną, która najnormalniej w świecie zakochała się w nieodpowiednim człowieku. Człowieku, który bezapelacyjnie zniszczył ikonę muzyki, dziewczynę, która swoim głosem, talentem i wrażliwością mogła zawojować świat zdobywając najważniejsze i najcenniejsze nagrody muzyczne oraz podbijać serca ludzi na całym świecie.

„Amy Moja Cróka” to idealna pozycja nie tylko dla fanów Amy, ale także dla osób, które chcą poznać historię jej życia z innej perspektywy. Książkę polecam zwłaszcza tym , którzy uwierzyli w rozdmuchany przez media obraz wiecznie pijanej i imprezującej Winehouse, dzięki tej pozycji mogą wreszcie dowiedzieć się jaka była naprawdę.

Biografia nie powstała jako hołd dla Amy Winehouse. Raczej ma na celu przedstawić prawdziwy obraz artystki, a nie ten rozdmuchany przez portale plotkarskie. Mitch napisał książkę, której dochód przeznaczony został na Fundację Amy Winehouse, mającej wspierać dzieciaki walczące z uzależnieniami, borykającymi się z niepełnosprawnością, czy trudną sytuacją finansową. Szkoda, że Mitch Winehouse niewiele wspomina o matce Amy. Wystarczy przyjrzeć się zdjęciom, by zwrócić uwagę na podobieństwo kobiet. Jednak z książąki wynika, że właśnie ojciec stanowił dla Amy autorytet, jeśli chodzi o muzykę. Żałuję, że Amy nic nowego nie stworzy, by słuchający mogli na chwilę zapomnieć o tym, jak kruche jest życie i jak niewiele trzeba, aby stąd odejść.

Nie ma wątpliwości, że Amy zrewolucjonizowała rynek muzyczny nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale i na całym świecie. Jej biografia jest niezwykle szczerą i odważną, bardziej spowiedzią niż opowieścią jej ojca, który wraz z jej śmiercią swej córki, utracił najcenniejszy skarb. Lektura książki nie zmieniła mojego zdania o Amy, lecz pozwoliła mi nieco lepiej zrozumieć położenie jej rodziny i uświadomiła mi, że czasami nie da się pomóc swym najbliższym, choćbyśmy bardzo tego pragnęli. Podobno nie da się uleczyć uzależnionego, jeżeli on sam tego nie chce. Poruszająca, lecz bardzo prosta historia. Polecam.

Polecam tę książkę, jest napisana w zabawny, ciekawy, pełen ciepła i miłości sposób, uczucie ojca do Amy bije z każdej strony tej opowieści, warto się z nią zapoznać, by móc choć troszeczkę przybliżyć sobie jej obraz. Miała talent, prawdziwy talent, szkoda tylko, że tak jak wiele innych utalentowanych, pełnych pasji osób nie potrafiła żyć i cieszyć się tym życiem bez używek. Na koniec chciałam przytoczyć jej własne słowa: ” Chcę, by ludzie, słysząc mój głos, mogli po prostu… zapomnieć choć na chwilę o swoich troskach.” Ja zapomniałam…

Do powieści na pewno będę powracać, ponieważ ma ona w sobie to coś. A może to po prostu Amy przyciąga. Jej śmierć jest jedną z najsmutniejszych rzeczy, jakie mogły się przytrafić społeczeństwu muzycznemu, ponieważ ile wspaniałych płyt mogła jeszcze Winehouse nagrać. Pozostaje nam nic innego, tylko wspominać jej osobę, słuchając poprzednich krążków. O Amy nie da się zapomnieć. Pozostanie na zawsze w sercach ludzi, ponieważ sama pisała swoje piosenki, więc były one najprawdziwsze z najprawdziwszych. I za to kochamy Amy Winehouse.

Polecam lekturę wszystkim zarówno tym którzy znali i uwielbiali twórczość Amy jak i tym osobom którzy kojarzyli ją tylko z jej występów na haju i po alkoholu, z jej pijackich skandali i burzliwego życia. Amu to tak naprawdę zagubiona osoba która w swoim życiu popełniła kilka błędów które zaważyła na jej całym karierze. Musimy być świadomi, że książka na pewno nie jest w całości obiektywna bo w końcu jaki rodzic jest obiektywny w stosunku do swojego dziecka. Warto dodać, że dochód z książki wspiera fundację Amy. Warto poznać tę książkę i historię widzianą oczami ojca który utracił swój największy skarb- swoje dziecko.

Na zakończenie mogę dodać jedynie tyle, że jak dla mnie książka jest absolutnym bestsellerem wśród bestsellerów. Sądzę, że każdy z nas- fanów lub antyfanów powinien po nią sięgnąć, chociażby po to, aby uświadomić sobie kim Amy była naprawdę. Aby nie oceniać ludzi przez stereotypy czy też utarte schematy. Polecam gorąco i zachęcam do jak najszybszego nabycia egzemplarza. Sięgnijcie po nią, a nie pożałujecie, mówię to ja, jako zwolenniczka Amy Winehouse.

Jednak dla mnie ta lektura była także przyjemna. Muzyka Winehouse nie jest mi obca i bardzo lubię zarówno teksty jak i muzykę tej wokalistki, dlatego chętnie poczytałam trochę informacji o niej. Nie była to może lekka i zabawna lektura, ale też nie mogę określić ją jako trudną czy ciężką. To po prostu różnorodny zlepek jej życia, uformowany w bardzo ciekawą i wartą przeczytania książkę, idealną dla fanów ale i nie tylko. Dodatkowo można w niej znaleźć niespodziankę, w formie wkładki ze zdjęciami. Są to fotografie nie tylko z dorosłego, sławnego już życia wokalistki, ale i dużo jej pamiątkowych, rodzinnych zdjęć np. z rodzicami. Wkładka umieszczona jest w środku książki, co sprawiło, że będąc w połowie przerywa się na chwilę czytanie i ogląda zdjęcia, a to jeszcze bardziej stwarza wrażenie wejścia do prywatnego świata” Amy. Nie każdy jest fanem muzyki i osoby samej wokalistki, ale myślę, że każdy lubi znać ciekawostki i historie o sławnych gwiazdach, zwłaszcza jeśli jest to sława tak ogromna jak Winehouse. Ja osobiście polecam ją każdemu.

W książce poznajemy życie Amy od samego początku , jej ojciec opisuje wszystkie spędzone chwile z nią oraz jej rodziną . Możemy dowiedzieć się kilku ciekawych rzeczy od podszewki ;) Książka sama w sobie jest cudowna poznajemy życie od narodzin poprzez dzieciństwo po sam koniec czyli śmierć . Poznajemy morczne życie Amy oraz drogę do jej kariery . 

 

Książka wywołała u mnie pozytywne emocje. Myśle że to jest idealna książka dla młodych kobiet wchodzących w dojrzałe życie .

Z chęcią poznałam Amy Winehouse z innej strony. Książkę czytało mi się przyjemnie, każdy rozdział był inny, ale przede wszystkim ciekawy. Jak już wspomniałam, nie jestem wielką fanką Amy, lecz myślę, że jej historia nie jest zarezerwowana tylko dla tych najwierniejszych odbiorców jej twórczości, ale dla każdego. Książka ta oprócz opisów koncertów, sytuacji kiedy powstały jej największe hity czy po prostu anegdot z życia tej gwiazdy, zawiera w sobie wielkie pouczenie. Ukazuje nieocenzurowaną historię walki z nałogami oraz z toksycznym związkiem. Czytanie tego wprawiało mnie chwilami w osłupienie, bądź zszokowanie, ale to ukazało również, iż życie gwiazd nie jest usłane zawsze różami, jak wszystkim nam się zdaje, przeciwnie, jest ono trudniejsze. Myślę, że Amy pokazała tym, że potrafi znieść wiele i walczyła ona do samego końca, lecz jak wiadomo, nie wygrała tej walki. Dlatego nie zależnie, czy kochasz muzykę Amy, czy też jej nienawidzisz, bądź jest ona Ci obojętna, zachęcam Cię do przeczytania tej książki. Dzięki niej poznasz dość popularną gwiazdę, ale również dowiesz się o jej walce z uzależnieniami, która dość tragiczna, to jednak jest bardzo pouczająca.

„Amy, moja córka” jest biografią wyjątkową. To przez nią czuję okropny smutek i żal. Kto wie, jak potoczyłyby się losy tej piosenkarki, gdyby nie ta śmierć? Jestem przekonany, że stworzyłaby kolejne hity na miarę światową. Jeżeli uwielbiacie autorkę, jak ja, musicie posiadać tę biografię na własnej półce. Naprawdę musicie.

Jak można oderwać się od przeszłości, gdy po raz kolejny trzeba śpiewać o „powrocie do czerni”, przeżywać te wspomnienia i związane z nimi emocje na nowo? Nie można, z lektury tej wyraźnie widać, iż w Amy występy te wzbudzały ogromny lęk. 

Podczas zagłębiania się w opowieść Mitch’a targały mną różne emocje, które jednak nie pozwalały mi odłożyć książki na bok. Bezsilność, bezradność, irytacja, żal i ogromne wzruszenie towarzyszą mi do dziś gdy przeglądam filmy z jej występów. Zdecydowanie jednak polecam ją każdemu przed wygłoszeniem osądzających tyrad.