O ile Futbol obnażony był niekiedy smutną, a niekiedy zabawną historią o kulisach piłkarskiego życia w splendorze, pijackich wygłupach i poważnych dylematach, o tyle Agent to lektura przygnębiająca i wprawiająca w złość, już rozzłoszczonego obecnym stanem futbolu, czytelnika. Tytułowy agent irytuje, drażni, przechwala się i narcystycznie opowiada o kolejnych zdobyczach. Na szczęście zdarzają mu się również chwile słabości, w których potrafi przyznać się do popełnionych błędów (co nie znaczy, że nie popełni ich znowu – po prostu będzie ostrożniejszy), a także zwrócić honor piłkarzom, wśród których – jak się okazuje – są również inteligentni i lojalni zawodnicy. I właśnie te chwile okraszają niezwykle aroganckiego i – bądź co bądź – depresyjnego w swej wymowie Agenta, tym światełkiem (fleszem?) nadziei, że i w futbolowym świecie, są jeszcze porządni ludzie.

Kiedy w grę wchodzą kosmiczne pliki banknotów i kontrakty z największymi światowymi klubami, łatwo zapomnieć o moralności. Anonimowy autor również o nią nie dba, lecz nie czuje wyrzutów sumienia nawet po tych wszystkich latach. Biznes to biznes. Bo futbol, jak się okazuje, to nie tylko cudowne akcje i mistrzostwa, a drogie zegarki, dziewczyny na jedną noc, najnowszy samochód na parkingu i więcej, coraz więcej wszystkiego. W tym świecie nie liczy się już jakość, a ilość. I jeśli masz na tyle mocne nerwy, by puścić to mimo uszu, wchodzisz do gry. Tyle, że ta gra nigdy się nie kończy. 

Ponury świat, w którym rządzi tylko chęć posiadania, a jedyną cnotą jest przebiegłość i brak skrupułów rozświetla barwny język autora książki. Całość jest bowiem okraszona iście brytyjskim humorem przypominającym miejscami przemyślenia Jeremy Clarksona. – Umizgując się do piłkarzy, musisz pamiętać, że mają oni zdolność koncentracji jaszczurki i ego dyktatora uciążliwego państwa średniej wielkości w Ameryce Środkowej – tłumaczy agent trudności jakie stoją przed potencjalnym śmiałkiem chcącym zdobyć wyłączność na reprezentowanie zawodnika. Zaskakujące, acz celne porównania i chwile odskoczni pojawiające się gdy autor kieruje się ku pikantnym historiom ze zgrupowań i wypadów na miasto, powodują, że ciężka w swojej istocie treść przeistacza się w lekką groteskę, gdzie okrucieństwo i brak zasad bardziej bawi niż przeraża. „Agent. Naga prawda o kulisach futbolu” to nie pusty reklamowy slogan – to ciężka i zmuszająca do refleksji opowieść unurzana w lekkiej formie.

Dokładnie omawia wszystkie etapy wspinania się na szczyt, wszystkie swoje wpadki i potknięcia, dzięki czemu dostajemy obraz kompletny. Nie ogranicza się on wyłącznie do opisu swoich zajęć. Pokazuje również zachowania piłkarzy, które nie należą do godnych podziwu. Ich zachcianki, kaprysy, nałogi. To obraz nieco przerażający i brutalny, jednak prawdziwy. Nie od dzisiaj wiadomo, że wielu piłkarzy to rozkapryszone gwiazdy. Agent nie zostawia na nich suchej nitki. Wszystko oczywiście odbywa się bez nazwisk. Przywoływane sylwetki otrzymują stosowną literę, jak chociażby wspomniany wyżej Pan R.

Agent to lektura ciekawa i wciągająca. Myślę, że warto się z nią zapoznać, zagłębić w mechanizmy rządzące światem futbolu. A potem spokojnie oglądnąć zbliżający się finał Ligi Mistrzów.

Ponury świat, w którym rządzi tylko chęć posiadania, a jedyną cnotą jest przebiegłość i brak skrupułów rozświetla barwny język autora książki. Całość jest bowiem okraszona iście brytyjskim humorem przypominającym miejscami przemyślenia Jeremy Clarksona. – Umizgując się do piłkarzy, musisz pamiętać, że mają oni zdolność koncentracji jaszczurki i ego dyktatora uciążliwego państwa średniej wielkości w Ameryce Środkowej – tłumaczy agent trudności jakie stoją przed potencjalnym śmiałkiem chcącym zdobyć wyłączność na reprezentowanie zawodnika. Zaskakujące, acz celne porównania i chwile odskoczni pojawiające się gdy autor kieruje się ku pikantnym historiom ze zgrupowań i wypadów na miasto, powodują, że ciężka w swojej istocie treść przeistacza się w lekką groteskę, gdzie okrucieństwo i brak zasad bardziej bawi niż przeraża. „Agent. Naga prawda o kulisach futbolu” to nie pusty reklamowy slogan – to ciężka i zmuszająca do refleksji opowieść unurzana w lekkiej formie.

Jestem przekonana, że historia przedstawiona przez Anonimowego Agenta zainteresuje wszystkich miłośników ligi angielskiej. Z pewnością znajdzie ona również uznanie wśród osób związanych z piłkarskim światem oraz tych, którzy z zaciekawieniem śledzą nowinki rodem z futbolowego biznesu. Przystępny język tej publikacji i charakterystyczna nutka ironii, dzięki której autor błyskawicznie podbija serce czytelnika, sprawią, że nawet dla przeciętnego odbiorcy książka ta może stać się źródłem prawdziwej czytelniczej przyjemności.

W drugiej części „obnażania” angielskiej piłki Anonimowy Autor dokonuje rozrachunku z własną karierą. Czy było warto? Narrator jest bardzo świadomy tego co zyskał, a co stracił poświęcając się bez reszty grze w piłkę. Góra pieniędzy, bezkarność wobec prawa, loża VIPów na San Siro to wszystko brzmi świetnie dopóki nie dotrzemy do fragmentu o przebijaniu się igłą przez ścięgno Achillesa i walce z depresją. Profesjonalny bilans zysków i strat. Po premierze drugiej części „Futbolu obnażonego” można było spotkać się z opiniami, że książka rozczarowuje. Niesłusznie. Jeżeli spojrzymy się na nią jako na naturalną kontunuację historii zapoczątkowanej felietonami do „Guardiana”, zobaczymy, że jest dopełnieniem jakiego opowiadanie Anonimowego Piłkarza potrzebowało.