Tytuł ten powinni w szczególności przeczytać młodzi sportowcy, myślący o zawodowej karierze. Słowa autora zrozumie nie tylko piłkarz, ale także biegacz, skoczek, pływak, kierowca i aż do wyczerpania dyscyplin. Po zapoznaniu się z nią, człowiek wchodzący w świat sportu, zrozumie jak postępować w pewnych chwilach. Będzie wiedział kiedy jest ważna przyjaźń, jak długo trzeba wykazać się wytrwałością, ile musi mieć w sobie pasji oraz jaki ma być na co dzień, żeby był szanowany przez innych. Osoby niezwiązane z światem sportu również powinni doznać prawdziwego Del Piero i sprawdzić w jaki sposób stał się legendą światowej piłki nożnej. Jego doświadczenia życiowe, które często przytaczane są w książce, mogą przydać się zwykłemu człowiekowi, który być może aktualnie przeżywa podobne momenty. Polecam przeczytanie tej lektury. Do tej pory Alessandro Del Piero znaliśmy tylko z boiska. To, że jest wielkim piłkarzem, wiedzą wszyscy. Jednak nie każdy wie jaki jest naprawdę, a „Gramy Dalej” pokazuje nam szczerego Włocha. Wyśmienity tytuł dla młodego sportowca, jak człowieka z innymi zainteresowaniami. Del Piero swoimi słowami motywuje do działania i bycia lepszym człowiekiem. Również w pewnym sensie poznajemy jego dzieciństwo, rodzinę i początki kariery. Ciekawa mieszanka biografii, poradnika, wspomnień, psychologii i sportu.

„Gramy dalej” jest idealną pozycją zwłaszcza dla młodszych fanów futbolu. Jeśli jakiś nastolatek marzy o poważnej karierze, powinien sięgnąć po książkę Del Piero, gdyż ten piłkarz śmiało może stanowić wzór do naśladowania. Podążanie według zawartych w dziele wskazówek, może przynieść tylko i wyłącznie korzyści. Kolejnym argumentem przemawiającym za tym, że książka może być kierowana do młodszych odbiorców jest fakt, że jest dosyć krótka. Przeczytać ją można w jeden wieczór, dosłownie w dwie godziny, więc z jej skonsumowaniem nie powinni mieć problemów nawet najmłodsi. Czytelnicy żądni sensacji nie znajdą w książce interesujących ich wątków. Włoski napastnik nigdy nie był typem skandalisty i „Gramy dalej” tylko to potwierdza. Brak w niej nawet prób uatrakcyjnienia tekstu na siłę. Jest to po prostu dobra lektura o świetnym piłkarzu, ale przede wszystkim mądrym człowieku. Warto po nią sięgnąć, gdyż we współczesnych futbolu takich postaci jest już coraz mniej.

Piłkarz poprzez każde słowo pragnie wyrazić wdzięczność przede wszystkim rodzicom (choć jego tata już nie żyję), żonie i wszystkim ludziom, których działania złożyły się na sukces jaki Del Piero osiągnął. Mimo, wielu nieprzyjemnych momentów w życiu piłkarz nie skarży się nawet raz. Bije z niego optymizm i wiara, że wszystko dzieje się po coś. I nawet jeśli zdarzało mu się siedzieć na ławce rezerwowej, nie buntował się przeciwko zamysłowi trenera, bo wiedział, że w drużynie siła. Mimo swoich wielkich zasług i umiejętności i zdobytych tytułów, to Del Piero zdaje sobie sprawę, że pieniądze to rzecz ulotna, ale możliwość kopania tego okrągłego przedmiotu jest momentem nieuchwyconego piękna, graniczącego z mistycyzmem. Jest to książka obowiązkowa dla zainteresowanych tematem . Jest niebywale ciekawa, niosąca przesłanie i burząca stereotyp tępego sportowca. Aleessandro udowadnia, że świat piłki może być frapującym i wciagającym hobby na całe życie.

Autobiografia Alessandro Del Piero to ciekawa pozycja nie tylko dla sympatyków włoskiej piłki lub kibiców Juventusu Turyn. To również pasjonująca historia kulis dochodzenia do wielkiej sławy. Wiele faktów i wydarzeń jest tu opisanych z psychologicznego punktu widzenia. Del Piero to piłkarz wybitny i ponadczasowy, zarabiający olbrzymie pieniądze, będący na okładkach tysięcy gazet, a jako mężczyzna będący marzeniem wielu – nie tylko włoskich – kobiet. Jednocześnie według wielu Alessandro Del Piero mimo sławy i przywilejów z nią związanych, pozostał normalnym facetem, mającym od lat tych samych przyjaciół. W książce praktycznie nie znajdziemy zakulisowych informacji z piłkarskiej szatni, czy taniej sensacji. Piłkarz podkreśla przywiązanie do pewnych wartości, które nim kierowały w życiu i doprowadziły do miejsca, w którym jest teraz.

   Książka ukazuje piękno tej dyscypliny sportowej, które sam Alex chce nam przedstawić będąc jej uczestnikiem, jednak trochę zawiódł mnie fakt, że Alessandro grając w Juve przez dwie dekady tak mało wspomniał o swoim klubie w swojej autobiografii. Sądziłam, iż taka książka będzie opowiadać o wspaniałych sezonach, trofeach i chwilach spędzonych wraz z kolegami z drużyny, trenerami i całym zespołem związanym z drużyną. Aczkolwiek cieszy mnie fakt, że ta książka powstała i miałam okazję ją przeczytać. Autobiografia „Gramy dalej” jest prawdziwym wypracowaniem, które ten sportowiec miał napisać będąc jeszcze dzieckiem
na temat „Kim chcę zostać, jak dorosnę”.