„Grimm City. Wilk!” nie jest książką idealną, autorowi nie udało się ominąć mankamentów i braków tomu wprowadzającego, na szczęście są one niewielkie i niejeden czytelnik zapewne nawet ich nie dostrzeże. Niemniej jednak na rynku brakowało takiego gorzkiego kryminału hardboiled z niemałą domieszką czarnego humoru w realiach urbanfantasy, zwłaszcza, że pióro Ćwieka porywa czytelnika, a mieszanina paru styli literackich, jakimi posługuje się prozaik, świetnie oddaje nastrój oraz plastycznie nakreśla obraz świata przedstawionego. Po nie do końca udaje czwartej części „Chłopców” autor ponownie przywraca mi wiarę w swoje możliwości, właśnie na taką książkę czekałem od czasów pierwszego „Kłamcy”!

Tak samo ciekawym zabiegiem było samo przedstawienie Grimm City. Zdecydowanie można nazwać to fantastyką. Książka kompletnie różni się od wielu polskich czy zagranicznych fantastycznych kryminałów – nie zawarto powszechnych nazw ulic czy dzielnic, a przez tutejszych mieszkańców są nazywane między innymi jako „Pępek”, „Flaki” lub „Gangrena”. Taka sama sytuacja jest z banknotami. Nie ma złotych czy dolarów, lecz dijmarowe file, natomiast bogiem nie jest Bóg, a Bajarz. Takich elementów jest w bród, jednak aż za wiele, by o tym pisać, dlatego mam nadzieję, że sami zechcecie zapoznać się z niezwykłą historią, jaką wam daje Jakub Ćwiek. 

Kolejnym mocnym aspektem powieści są bohaterowie. Przyzwyczaiłam się już z poprzednich powieści autora, że nigdy w pierwszym tomie nie da nam ich poznać bardziej niż to konieczne, co absolutnie nie jest minusem! Alfie to muzyk, artysta, ale nie raz udowodnił mi, że jest również bystrym facetem, a i do tchórza mu daleko. Za to go lubię. Co do duetu Evans&McShane – ich nie da się nie lubić! Obydwaj są przedstawicielami prawa, obydwaj nie boją się łamać prawa, aby osiągnąć swój cel, mają swoje metody, ale to, co naprawdę do nich przyciąga – to podejście do świata oraz ich dialogi między sobą. Moim ulubionym bohaterem pozostaje jednak McShane, ponieważ do wszystkiego podchodził z kpiarskim uśmieszkiem człowieka, który jest przekonany, że da radę. U Jakuba Ćwieka nie znajdziecie też użalających się nad sobą bohaterek. Poznajcie dziennikarkę Di Neve – kobieta wie, jak osiągnąć to, czego pragnie. Reszta bohaterów również nie pozostaje w cieniu głównych postaci. W książce nie ma postaci pojawiających się od tak – każda ma swój cel, zadanie i charakterek.

 

Podsumowując, nie spodziewajcie się baśni. Spodziewajcie się krwi, trupów, strzelaniny, rytualnych mordów oraz genialnych bohaterów, którzy usiłują dociec, o jakie porachunki chodzi tym razem i kim jest Nowy Gracz. To wszystko dostaniecie doprawione bajanizmem oraz dziennikarską zaciętością.  I gwarantuję wam, że kiedy tylko skończycie tom pierwszy, będziecie chcieli więcej!

Z jednej strony jest motyw baśni o Czerwonym Kapturku, który nie jest już taki mały i nie zostaje pożarty przez wilka. Tutaj role się odwracają. Nie chcę wam zdradzać za wiele, ale przyznam szczerze, że jeśli spodziewacie się czegoś tak lekkiego i pełnego ciętego humoru jaki dostaliśmy w Chłopcach, w których Ćwiek sięgnął do świata Piotrusia Pana, tak w Grimm City zostajemy spoliczkowani brutalnością i bezwzględnością podziemnego świata rodem z amerykańskiego podziemia przestępczego lat dwudziestych i trzydziestych ubiegłego wieku.

Jakub Ćwiek to autor, którego uwielbiam i wbrew temu co możecie pomyśleć, surowo podchodzę do każdej jego powieści. Spodziewam się czegoś czego nie dostaje. Za każdym razem jestem rozpieszczana, a mój wewnętrzny morderca tylko się oblizuje na widok kolejnych pomysłów autora.

Zanim skończę ten wywód, pragnę nadmienić o czymś co mnie wprost urzekło. Odwołania do bajek! Ba, wykorzystanie bajek jako podwalin do stworzenia religii. Toż to dopiero rewelacyjny pomysł! No i coś czego nie robię często, ale ta okładka i grafiki wewnątrz. Genialnie oddają klimat tej książki.

Uważam „Grimm City. Wilk!” za bardzo udane spotkanie z Ćwiekiem. Pewne jest, że to nie książka dla czytelników o słabszych nerwach. Tych nieobytych z wulgaryzmami i typowo męskim światem. Bez wątpienia nie jest to idealna pozycja. Takie nie istnieją. Ale na pewno jest niezwykle oryginalnym tworem wśród książek z naszego podwórka.

Jakub Ćwiek połączył bajki z dzieciństwa i w pierwszym tomie cyklu na nowo powołał do życia historię czerwonego kaptura, który odegrał w tym wszystkim zupełnie inną rolę. Pojawił się Wilk w roli detektywa, który nie uciekł śmierci i dziewczyna w czerwonym płaszczu, która nagle stała się główną podejrzaną. Czyżby tym razem bajka odmieniła swój bieg i zamieniła bohaterów miejscami? Kto jest mordercą, a kto ofiarą? Gdzie kończy się granica baśni, a pojawia się prawdziwa rzeczywistość?

 

Nic tu nie jest takie, na jakie wygląda, nawet w tedy, kiedy już myślisz, drogi czytelniku, że wszystko wiesz. Bo nie wiesz tak naprawdę nic. I niczego się nie dowiesz. „Grimm City” owieje Cię mgłą grozy i tajemniczością, zabierze w czeluści mrocznej metropolii, w której nikt nie jest bezpieczny. Myślisz, że czytałeś już brutalne kryminały i nic nie jest Ci straszne? Nie bądź tego taki pewny. Nie licz na baśń, licz tylko na siebie.

Podsumowując, Grimm City to bardzo dobra i świeża pozycja. Podoba mi się kierunek, którym podąża autor i fakt, że nie jest to początek serii (bo nie jest prawda?). Książkę napisano zręcznie, aczkolwiek Ćwiek mocno ograniczył swój charakterystyczny humor. Z pewnością spodoba się ona fanom fantastycznych kryminałów. Miłośnicy autora nie powinni czuć się zawiedzeni, natomiast ci, którym nie leżała dotychczasowa jego twórczość, mogą spróbować jeszcze raz. Polecam.

Już pokochałam Ćwieka za to, że wyłożył mi wspaniale tak prosty, a jednocześnie skomplikowany świat. Ta powieść to jeden wielki kontrast. Typowo męska narracja, więc bez obawy o patetyczne wywody i dygresyjne dygresje w dygresjach. Przekleństwo goni przekleństwo, bohaterzy zarysowani dość wyraźną i zdecydowaną kreską, przejrzysta fabuła i rozkład wydarzeń, bez zbędnych retardacji raczej, a w przeciwieństwie do tego stoi wspomniany już niemożliwy do rozwiązania dylemat etyczny, po trosze natury religijnej i gdzieś za tymi oczywistymi wydarzeniami (dokładnie w głowie czytelnika) toczy się poważny spór moralny. 

Trzeba przyznać, że historia jest naprawdę dobra, logiczna i spójna. Klimat wytworzony przez Ćwieka jest kompletnie unikalny i choćby ze względu na ten fakt, polecam wszystkim przeczytać tą książkę. Ta powieść wciąga, oblepia i dusi nie pozwalając się od niej oderwać. Jestem również pełen zachwytu dla języka jakim posługuje się Autor. W przeciwieństwie do książek, które bazują na dialogach, Ćwiek skupia się na obrazowaniu rzeczywistości. Dialogów, jak na kryminał jest stosunkowo mało, za to są dokładnie przemyślane i świetnie osadzone w „przestrzeni” powieści. Kolejnym plusem są bohaterowie. Dawno nie widziałem tak dobrze wykreowanych postaci, przy czym Mortimer jest w mojej ocenie postacią absolutnie wybitną.

I na koniec słów kilka o samym wydaniu, które dopełnia tę fantastyczną historię. Wyobraźcie sobie, że książka nie dość, że wydana na dobrej jakości papierze, z lakierowaną uv’ką okładką, to zawiera w środku adekwatne do tematyki ilustracje! Odnotowując fakt, że książka jest do kupienia w przystępnej cenie, aż się ciśnie na usta wykrzyczeć do innych wydawnictw: „Da się?”. Wielkie brawa dla Wydawcy za estetykę i jakość tej publikacji.

Mamy tu coś pomiędzy baśnią, a prawdą. Coś jakby realne życie tylko pod przebraniem. Miałam wrażenie jakbym czytała o świetnie odegranym spektaklu, tylko znacznie bardziej żywym i brutalnym. Bohaterowie byli bardzo dobrze napisani. Naprawdę, ponieważ czuć było ich autentyczność i to jak byli dopracowani. Grimm City, Jakuba Ćwieka jest kryminałem noir z mrocznymi realiami strasznej i jakże odrzucającej rzeczywistości, zagadką może niezbyt oczywistą, a jednak oraz świetnymi postaciami.

Cudownym i urokliwym aspektem powieści jest wprowadzenie postaci, które poniekąd nawiązane są do znanych bajek. Czerwona peleryna kojarzy nam się z jednym – młoda dziewczynka odwiedzająca babcię aby… Nie, drodzy Państwo. Tym razem historia zakończy się inaczej. Kobieta w czerwonej pelerynie to postać tajemnicza, ale znacząca i dodająca klimatu całości. Pomimo swojego nawiązania do baśni, niewiele ma z nią wspólnego. „Grimm City” jest pełne morderstw, niewyjaśnionych spraw, tajemnic, akcji oraz poszukiwań. To miasto warto odwiedzić – bynajmniej na kartach powieści. 

Ćwiek nigdy nie idzie na skróty. Choćby się paliło, waliło i kurzyło, nie zostawia historii, by biegła własnym, niepewnym torem. Wyznacza drogę, punkty kontrolne i do samego końca prowadzi z czytelnikiem grę.
Nawet jeśli uda Wam się znaleźć odpowiedz na pytanie: kto zabił?, nigdy nie rozwiążecie całej łamigłówki. Sprawa pozornie prosta jest intrygą, której złożoność może Was zaskoczyć.
Właśnie w zakończeniu otwartym i niepewności leży ułamek, który zwiemy tajemnicą. Jest ostry, może ranić, ale jednocześnie przyniesie ulgę, ponieważ oznacza kolejną część. Oczekuję jej z drżącym z niecierpliwości sercem.
Mam nadzieję, że jeśli nie przekona Was moja recenzja, zrobi to obłędna okładka, która świetnie oddaje tematykę i fabułę powieści.

Ogólnie rzecz biorąc, nowa książka Ćwieka nie jest zła. Jest to na pewno coś nowego na rynku, w dodatku z klimatem, który niezwykle lubię — ponurym, mrocznym i, jeśli trzeba, brutalnym. Autor nie boi dobierać niecenzuralnych słów, pokazuje dokładne szczegóły miłosnych uniesień jak i rozlew krwi w stylu Tarantino. Mnóstwo wątków i interesujące postacie proszą się o kontynuację, której będę na pewno wyczekiwał. Zdecydowanie polecam!

Podsumowując, nową powieścią Jakub Ćwiek zaskakuje w sposób bardzo pozytywny; z jednej strony kontynuuje charakterystyczne dla siebie nawiązania do baśni i znanych powszechnie historii, z drugiej jednak robi to w sposób świeży i niebanalny. Wprawdzie Chłopcy to nadal numer jeden z moim prywatnym rankingu jego powieści, jednak Grimm City to naprawdę udany początek nowego, pokuszę się też o stwierdzenie, że dojrzalszego, cyklu. Pozostaje mieć nadzieję, że kolejne tylko ten poziom utrzymają oraz że nie będziemy musieli zbyt długo na nie czekać.

W najnowszej powieści trzyma się mocno gatunkowych zasad, serwując nam pozornie sztampową, tendencyjną historię. Jednak taki niewątpliwie był zamiar, bo sama opowieść ma nas przygotować do kolejnych wizyt w Grimm City. Ma nam otworzyć oczy na miasto, jakiego jeszcze polska proza nie widziała. Miasto nad wyraz mroczne, ponure i złe w samej swej istocie, a zarazem niosące z sobą echo praktycznie każdej znanej nam baśni. Sztafaż klasycznego kryminału noir posłużył autorowi do zabawy popkulturowymi odniesieniami do historii znanych chyba każdemu, a największą przyjemnością z lektury jest właśnie odkrywanie ich, co stronę, co kilka zdań.

Książka napisana przez autora, którego każdy z czytelników powinien znać, albo w najgorszym wypadku kojarzyć. Książka napisana bardzo ciekawie, a jego wisienką na torcie jest tajemniczy związek i nawiązanie do baśni z Czerwonym Kapturkiem. Opisy, jak przystało na prawdziwy kryminał są rzeczywiste i bardzo dogłębne.  Na zachętę dodaję, że książka posiada obłędne ilustracje zamieszczone w środku. Natomiast okładka książki szalenie mi się podoba, szczerze to nie wiem czemu, może po prostu jest mroczna?

Bardzo zachęcam do lektury i poznania mrocznych tajemnic ludzi, którzy starają się, aby one nigdy nie wyszły na światło dzienne.

Jakub Ćwiek jest niekwestionowanym mistrzem tworzenia brudnych i zniszczonych światów. Grimm City jest miejscem magicznym, ale okropnym. Po przeczytaniu opisu nie spodziewałam się, że będzie miał on tak dosadne odzwierciedlenie w książce. W tym przerażającym miejscu nie ma czystej wody, świeżego powietrza i słońca. Jest tylko dym, sadza, czerń, brud i wybuchy wulkanicznego pyłu. Nazwy dzielnic brzmią, jakby Grimm City faktycznie zbudowano na ciele olbrzyma. Bohaterowie wybierają się do Pępka, Podgardla i Podpaszki. Świetnie zrealizowany zamysł autora.

Grimm City to książka, która wydobywa na wierzch najciemniejsze zakamarki ludzkiego charakteru. Baśniowa symbolika i świat utrzymany w klimacie kryminału noir tworzą niezwykle ciekawą i oryginalną opowieść. Ponure, acz nietypowo skonstruowane miasteczko (w końcu to cielsko ogromnego olbrzyma!) kusi mnogością niezwykle pomysłowych, baśniowych odniesień. Relacje między bajką a rzeczywistością składają się w Grimm City na swoistą religię, oblekając znane klechdy w zupełnie nową rolę. Czasem w tym wszystkim razić może jedynie obfitość nazw, którymi operuje autor, a które momentami utrudniają zrozumienie całej historii: na przykład ksywki gangsterskich bossów. Finalnie brakowało mi także porządnego zwrotu akcji. Wprawdzie fabuła dociera w końcu do kulminacyjnego momentu, brak w tym jednak swego rodzaju nietuzinkowości i finezji. Wszystkie zagadki zostają objaśnione, przypominając tym samym wyłożone na stół karty i trudno nie odnieść wrażenia, że czytelnik nie dostał szansy na to, by samemu dojść do pewnych rozwiązań. Za to brutalność języka z jaką spotykamy się na kartach książki jest idealnie wyważona, zachowując równowagę pomiędzy opowieścią dla dorosłych a pastiszem bajek dla dzieci. Zatem jeśli zniechęciła Was ponura okładka, wiedzcie, że Grimm City to dowód na to, iż szare, smętne miasto nie zawsze musi być nudne.

Książkę Jakuba Ćwieka czyta się niesamowicie dobrze. Kolejne strony dosłownie uciekają spod palców, a oczy same gonią po linijkach tekstu. Zagadka, jaką przed nami postawił autor, nie jest wyjątkowo skomplikowana, ale sposób w jaki jest napisania książka, i postacie, jakie przyjdzie nam poznać na kartach tejże historii, są dopieszczone pod każdym względem. Każdy napotkany bohater ma coś do powiedzenia, ma swoje pięć sekund. Osoby, które znają inne książki autora ucieszy to, że wraca on do swoich pisarskich korzeni. Co tu dużo mówić, książkę trzeba po prostu przeczytać.

Jestem bardzo empatycznym odbiorcą. Czytając o mieście zmęczonym życiem, przepełnionym bezsilnością, przesiąkniętym smogiem, szybko sama zaczynam się „dusić”. I może właśnie to wpłynęło na mój całościowy odbiór książki. Bo chociaż fabuła była ciekawa, bohaterowie zdobyli moją sympatie, a wykreowany świat to kawał dobrej roboty, za nic nie mogłam czytać jej nieprzerwanie. To zupełnie inny sposób narracji niż ten do którego przyzwyczaiłam się czytając inne książki autora. Coś nowego! Powiew świeżości w wydaniu wiatru niosącego dym i ciemność. Odważysz się za nim podążyć? Z pewnością gdzieś pod ręką jest Latarnik. Ale czy nie powinieneś się go bać? To w końcu kryminał i to do tego bardzo niebezpieczny.

Jakub Ćwiek pokazuje nam nowy sposób odczarowywania starych historii i przekształcania ich w coś całkiem nowego: gotyckiego, mocnego i absolutnie fenomenalnego. Kryminał i baśń współpracują ze sobą, tworząc naprawdę dobre czytadło, które chce się czytać i czytać! Grimm City: Wilk! to bardzo mocna, bardzo klimatyczna i bardzo dobra książka, po którą musi sięgnąć każdy fan kryminałów i odświeżonych baśni! Bardzo polecam.

A sama okładka jest bardzo, bardzo charakterystyczna dla atmosfery noir występującej w książce. Sam obraz miasta kojarzy mi się z Gotham city, czyli mitycznym mieście Batmana- które również jest jest kolebką przestępczości i plamą smogu na mapie swojego państwa. Plusik za to, bo kocham Gotham.

„Grimm City” jest moją pierwszą przygodą z twórczością Jakuba Ćwieka. Nie jest to, to czego oczekiwałam jednak, to co dostałam jest jeszcze lepsze. Cieszę się, że zachęcona opiniami na stronach poświęconych tematyce czytelniczej, zapragnęłam zapoznać się z jego prozą. Pozycja ta nie zmroziła mi krwi w żyłach, ale zabrała mnie do świata stworzonego z połączenia baśni braci Grimm, literatury z gatunku noir i filmów  typu „Chinatown” czy „Gilda”. Jeśli jesteście ciekawi, co wspólnego z książką ma czerwony kapturek, który nie jest już małą dziewczynką i wilk, który nie zjada babci, koniecznie musicie sięgnąć po lekturę. Jest to niezwykle ciekawa powieść, która znajdzie czytelników wśród miłośników kryminałów, klimatów z lat 20 i 30 dla tych którzy mają silniejsze nerwy. Ja z niecierpliwością czekam na kolejną część. 

Nie zawiodłam się na „Grimm City. Wilk”. Jest tu wszystko to, co pokochałam w twórczości autora – humor, zróżnicowani bohaterowie, elementy fantastyczne i cięty język. Bardzo się cieszę, że Ćwiek rozwija się jako pisarz i nie jest więźniem jednego gatunku. Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy przygód Alfiego, Evansa i mojego ulubionego bohatera tej powieści – McShane’a. „Grimm City. Wilk” to bardziej kryminał niż fantasy dlatego myślę, że powinna się spodobać fanom obu gatunków. Mimo drobnych wad naprawdę polecam.

Podsumowując, szczerze polecam zapoznanie się z twórczością autora. Nie jest to typowy kryminał, gdyż nic nie może być zwyczajne, gdy wychodzi spod pióra Jakuba Ćwieka. Z każdą kolejną powieścią, jestem coraz bardziej zachwycona jego talentem i chociaż tym razem rzadziej występuje charakterystyczny humor, fani powieści tego Pana z pewnością nie będą zawiedzeni!

Podsumowując, jestem pod wrażeniem pomysłowości i kunsztu autora. Z pewnością jeszcze sięgnę po jego książki, choćby po Chłopców, których mam w planach od dawien dawna.Grimm City. Wilk! może pochwalić się oryginalnością, niesamowitym klimatem i barwnymi bohaterami. No i oczywiście cudną okładką, która wręcz idealnie wkomponowuje się w tę historię. Ogólnie szata graficzna, także ilustracje, które możemy znaleźć w środku, zrobiła na mnie pozytywne wrażenie. Jestem tylko ciekaw, czy to już koniec opowieści o mrocznym mieście? Czy Ćwiek ma zamiar zamienić Grimm City w serię? Bo jeśli tak, to zdecydowanie sięgnęłabym po kontynuację.

„Grimm City. Wilk!” Jakuba Ćwieka to książka wciągająca czytelnika do mroczno-klimatycznego i intrygującego świata, który, co warto podkreślić, został ukazany również na znajdujących się w środku książki ilustracjach. Język autora być może niektórych urazi ilością wulgaryzmów i dosadności, jednak w pewien naturalny sposób pasuje do konwencji mrocznego kryminału i opisywanego świata. Nie ma tutaj rozróżnienia na dobro i zło, czarne i białe. Miłośnicy prozy Ćwieka być może poczują się tą książką nieco zaskoczeni, jednak z pewnością nie będą zawiedzeni. Polecam. 

Podsumowując, z czystym sercem mogę polecić tę pozycję każdemu, kto chciałby się przekonać do twórczości Kuby. Pomimo, że nie ma tu tak wiele charakterystycznego dla autora poczucia humoru, to jednak historia jest napisana bardzo zręcznie i porywa od pierwszej strony. Bardzo chętnie przeczytałabym coś jeszcze w tym klimacie właśnie pióra Kuby. Polecam!

Książka zrobiła na mnie dobre wrażenie, a lektura upłynęła błyskawicznie. Jej największą zaletą z pewnością jest kreacja świata, w tym tytułowego Grimm City. Wprawdzie można by oczekiwać nieco więcej po stworzonych postaciach, jednak trudno doszukać się w nich wad czy niekonsekwencji, a niedosyt przynosi jedynie ich odrobinę zbyt powierzchowne przedstawienie. Kryminalna intryga w fantastycznym świecie nie jest zupełnie nowym pomysłem, podobnie jak zaadaptowanie w nowej wersji znanych wszystkim baśni, mimo wszystko Grimm City. Wilk! niesie ze sobą odpowiednią dawkę świeżości i oczarowuje mroczną atmosferą tytułowego miasta.

Jak na Ćwieka jest zaskakująco mało wulgarnie, zwłaszcza kiedy czytelnik przyzwyczai się do niewyparzonych języków Chłopców. Nie znaczy to, że autor stracił pazur. Mieszkańcy Grimm City nie potrzebują wulgaryzmów, żeby pokazać mroczną stronę natury. A sądząc po zakończeniu, będziemy mieli jeszcze nie raz okazję ich odwiedzić. Warto.

Grimm City. Wilk! według mnie nie ma żadnych wad, natomiast wiele plusów. Są nimi: lekki język, trzymająca w napięciu od początku do końca akcja, która w pewnych momentach znacznie przyspieszała, świetne opisy, dzięki którym jesteśmy w stanie przenieść się do świata wykreowanego przez autora, bohaterowie, których niektóre decyzje są bardzo zaskakujące, oryginalny pomysł oraz mnóstwo zabawnych momentów.

Zakończenie było dość tajemnicze. Mam nadzieję, że autor napisze jeszcze jakieś książki, które będą działy się w Grimm City, bo ciężko jest mi się rozstawać z tym miejscem oraz ludźmi tam żyjącymi.

Podsumowując, książkę mogę opisać słowami: fantastyczna, świetna, bombowa, znakomita itp. Pierwszy raz czytałam coś takiego i jestem mega pozytywnie zaskoczona. Fabuła świetna, styl i okładka podobnie. WOW! Naprawdę jest to czytadło godne podziwu. Jeśli opis Cię zainteresował to wiedz, że ta lektura jest stworzona dla Ciebie! Szukaj, kupuj i czytaj, bo naprawdę warto! Na końcu chciałabym podziękować wydawnictwu SQN za egzemplarz książki do zrecenzowania. Pamiętajcie, że współpraca nie ma nic wspólnego do mojej oceny powieści. Po prostu to co świetne trzeba chwalić. :)

Nie myślałam, że nawiązując do baśni braci Grimm można stworzyć tak mroczny kryminał. W sumie nie wiedziałam, czego mogę się po tej książce spodziewać. Miasto grzechu w klimacie bajek? Mission impossible. Jednak nie dla Ćwieka. On z opowieści dla dzieci wyciągnął poszczególne fragmenty, by złożyć je w całość i przekazać w ręce czytelników kawał dobrej opowieści. Fani wojen gangów na pewno będą usatysfakcjonowani. Wiecie, co w tym wszystkim spodobało mi się najbardziej? Przeważnie tego typu powieści są naszpikowane przekleństwami. Jakub Ćwiek pokazał, że można stworzyć niegrzeczną historię bez rzucania mięsem na lewo i prawo. Jestem pod wrażeniem, ogromny szacun.

Na największe brawa zasługuje w tym wszystkim styla Jakuba Ćwieka, który przeszedł chyba najgruntowniejszą przemianę. Pamiętam, że był lekki, łatwy i przyjemny. Pozwalał na szybkie czytanie. Zaś tutaj był mroczny i rozbudowany, ale przede wszystkim bardzo bogaty w opisy.

 

Ćwiekowi po raz kolejny udał się kupić moje uwielbienie do jego prozy. Jestem zachwycona, zafascynowana i z niecierpliwością czekam na kolejne tomy, ponieważ tak nie kończy się kryminałów. Nie zostawia się czytelnika z totalnym mętlikiem w głowie i ciszą w sprawie kontynuacji.

Mimo tytułu, który sugeruje nawiązanie do baśni, książka stanowi raczej luźną interpretację znanych motywów. Ciekawym zabiegiem jest stworzenie systemu religijnego, w którym największym bóstwem jest Bajarz, a jego słowa zostały zapisane w Świętej Księdze. Ludzie natomiast poprzez swoje życie poddani są tworzeniu opowieści, która rządzi się własnymi prawami. To, co zostało mi po wcześniejszych spotkaniach z tym pisarzem, to wspomnienie dobrej zabawy i wciągającej opowieści, nie inaczej jest w przypadku „Grimm City. Wilk”. Dlatego z racji otwartego zakończenia mam nadzieję, na kolejny tom. Kończąc, dodam jeszcze kilka słów uznania względem sposobu wydania książki. Całość jest naprawdę spójna, wrażenie robi nie tylko okładka książki, ale i ilustracje w jej środku. Nawet użyty font zdaje się być skrojony na miarę. No to na co jeszcze czekacie? Biegiem do księgarni!

Powiecie, no ok nawiązuje do bajek do tego co już ktoś stworzył – owszem nawiązuje – w umiejętny sposób, który zachwyca spójnością i świeżością. Czytając Grimm City nie czujemy się jakby ktoś nam serwował odgrzewane kotlety (lub rybę). Na bazie tego co już znamy tworzy zupełnie nowa jakość.  Pokazuje miasto, jego zaułki, religię i panujące zasady, bez tej otoczki książka byłaby bardzo płaska i niewiarygodna. A on robi to na tyle umiejętnie, że nie czujemy się przytłoczeni ogromem opisów (tych nikt nie lubi, prawda), a motyw morderstw choć istotny, nie jest przytłaczający.

To co czytamy na stronach książki mi osobiście przypomina trochę mi trochę Sin City, chodzi mi oczywiście o klimat, o wszechobecną korupcję, o mafię, która swoimi mackami sięga wszędzie, o przytłaczającą wręcz atmosferę dramatyczności.

„Grimm City. Wilk!” to pełnokrwista, atrakcyjna powieść, która przypadnie do gustu wielu czytelnikom. Można z nią spędzić kilka przyjemnych wieczorów. Wątek główny wciąga, choć jest dość klasycznie przedstawiony. Na pierwszy plan wysuwa się fantastyczne, mroczne miasto, które jednocześnie fascynuje swą tajemniczością, jak i budzi grozę. To miejsce naprawdę zapada w pamięć – taki właśnie był cel autora, gdyż „Wilk”, jak czytamy w posłowiu, to dopiero pierwsza wizyta w Grimm City. Autor zapowiada kolejne przygody w tym uniwersum. To dobrze, ponieważ Ćwiek stworzył całe spektrum ciekawych bohaterów, do których losów przyjemnie będzie powracać co jakiś czas. Seria „Grimm City” jest również szansą na powrót popularności gatunku noir, który ostatnio pozostawał trochę w cieniu. Pierwszy tom cyklu daje na to spore nadzieje.

Kapitalne są także niezliczone, ćwiekowe neologizmy (Kościół bajański, Kościół epizodyczny, legendyci, Święta Narracja, Święta Fabuła). Fantazja pisarza zdaje się być nieograniczona. Jakub Ćwiek jest niczym Stanisław Lem w najlepszej formie, kiedy to ten ostatni wysyłał w kosmos Ijona Tichego, by jego bohater spotkał się m.in. z mnichem z zakonu ojców destrukcjanów.

Baśniowo-religijny kryminał? Czegoś takiego chyba jeszcze nie było. A przecież baśnie i teksty święte/mityczne mają do siebie bardzo blisko (pisaliśmy już o tym kiedyś w artykule „Baśniowe mity”). Tym większa radość z możliwości zrecenzowania tej książki

Grimm City to książka, pełna symboliki, baśnie na których opiera się przedstawiony świat tworzą atmosferę pełną mroku. Całość spowita jest ponurym klimatem, a granice dobra i zła zacierają się. Z pewnością wszyscy fani Jakuba Ćwieka będą zachwyceni, a dla osób, które dopiera zaczynają przygodę z twórczością tego autora, Grimm City okaże się świetnym początkiem. Polecam najnowszą powieść pana Ćwieka każdej osobie, która ma ochotę wejść do tego małego, ogarniętego szarością miasteczka w którym baśnie stają się prawdą. 

Grimm City. Wilk! to książka obowiązkowa dla wszystkich fanów autora. Tym razem znów nie zawiódł i w dość ciekawy sposób przedstawia alternatywną wersję znanej opowieści. Doskonale napisany utwór, nie pozwala oderwać się ani na chwilę. Z pewnością jednak nie jest to lekka opowiastka, a krwawa i brutalna opowieść o świecie stylizowanym na lata dwudzieste i trzydzieste ubiegłego stulecia. Moja ocena to mocne 5/6 i wiem, że będę sięgać po książki Jakuba Ćwieka, gdyż za każdym razem jestem zaskakiwana, a tego nigdy mało jeśli chodzi o dobrą literaturę. 

Podsumowując, Grimm City. Wilk! to powieść intrygująca i nietuzinkowa. Gęsta i ponura atmosfera bliska kryminałom noir okraszona została ciętym dowcipem oraz baśniowymi i popkulturalnymi nawiązaniami. Książkę polecam zarówno wielbicielom powieści Jakuba Ćwieka, ale też osobom, które nie miały okazji zapoznać się z jego prozą. Będziecie zaintrygowani, gwarantuję. – See more at: http://wiedzma-czyta.blogspot.com/2016/05/jakub-cwiek-grimm-city-wilk.html#sthash.zaedCVTd.dpuf

Książka jest pełna niespodziewanych zwrotów akcji. Muszę przyznać, że zakończenie było zupełnie inne, niż się spodziewałam. Bardzo podobało mi się miasto stworzone przez autora. Książka przesiąknięta jest czarnym humorem, ironią i dosłownością. W świecie stworzonym przez Jakuba Ćwieka, bóstwem jest  Bajarz, którego słowa zostały spisane w Świętej Księdze. W książce pojawiają się motywy z książek Braci Grimm, co jest bez wątpienia bardzo ciekawe, a jednocześnie pozwala nam przypomnieć sobie o baśniach, czytanych w dzieciństwie. Choć początkowo nie byłam zachwycona książką, moje nastawienie szybko się zmieniło. Bardzo dziękuję wydawnictwu  Sie Qua Non, za możliwość przeczytania  książki. Przyszła bardzo ładnie i bezpiecznie zapakowana, więc nie było cienia szansy, by zniszczyła się podczas podróży. Jej wygląd niczym nie odbiegał od zdjęć. Jestem pozytywnie zaskoczona.

W powieści nie brakuje brutalnych scen i opisów, lecz skądinąd to przecież po części kryminał. „Grimm City..” to taka hybryda, która przypadnie do gustu przede wszystkim wielbicielom ironicznego czarnego humoru, ciętego dowcipu, dynamicznych scen akcji i ciekawej zagadki, a także niebanalnej fabuły. Nie będziecie mieli powodów, aby narzekać na schematyczność.

Obok kryminału w wykonaniu Ćwieka nie można przejść obojętnie. Pisarz nadał swojej powieści niezwykłą swobodę, nie tylko ze względu na styl ale przede wszystkim przez lekkie podejście do otaczającej rzeczywistości. Natomiast mocno autentyczny wątek kryminalny na tle nierzeczywistego miasta wypada nadzwyczaj dobrze. Zwłaszcza że pisarz specjalnie nawiązuje do baśni, a zarazem pokazuje szarą codzienność zwykłych ludzi. Jednak jak to w kryminalnych powieściach bywa, czytelnik zagłębia się w kolejne etapy śledztwa, brnąc przez sceny  spokojniejsze, wręcz nużące. Nie można więc powiedzieć, że fabuła gna do przodu, wręcz przeciwnie bez pośpiechu możemy poczytać o poszlakach, tropach, ślepych zaułkach, oczywiście wszystko poprzez wewnętrzne rozważania detektywów.

Mroczne i zadymione miasto Grimm, pełne skorumpowanych urzędników i policjantów, z pewnością pochłonie czytelnika. Jakub Ćwiek w żaden sposób nie stara się pokazać jego dobrych stron, ale utrzymuje melancholijny klimat poprzez przygnębiające nastroje mieszkańców. Nie mniej również Ci co szukają lżejszych kryminałów spokojnie mogą sięgnąć po ta lekturę. Grimm City. Wilk! jest pierwszą powieścią otwierającą cykl zagadek kryminalnych z jakimi zmagają się mieszkańcy miasta. A ponieważ autor w ostatecznej scenie pozostawia więcej pytań niż odpowiedzi z pewnością warto będzie sięgnąć po kolejną część.

“Grimm City” jest przede wszystkim ponurym czarnym kryminałem z galerią intrygujących postaci. Słychać w nim echa klasycznych powieści, a także sytuacji jaka panowała w USA w latach 20. i 30. związanej z funkcjonowaniem przestępczego podziemia. Ćwiekowi udało się zbudować wciągający świat, obudować go ciekawymi elementami pobocznymi, zafundować interesującą zagadkę i, co chyba najważniejsze, pozbawić go wszelkich znamion fantastycznych. Poza faktem, że Grimm City funkcjonuje w jakieś niedoprecyzowanej alternatywnej rzeczywistości, nie ma tutaj żadnych czynników magicznych itp. I to jest jeden z największych plusów powieści, która nawet baśnie braci Grimm, na których opiera się cała konstrukcja, sprowadza do roli religii, w którą można wierzyć lub nie.

Naprawdę zgrabnie to “Grimm City” Ćwiekowi wyszło. Dla fanów autora to pozycja obowiązkowa, moim zdaniem chyba najlepsza książka w jego dotychczasowym dorobku. A dla tych co jeszcze nic nie czytali spod jego pióra, właśnie nadarza się idealna okazja, aby wreszcie spróbować.

Autor nie patyczkuje się, nie owija niczego w bawełnę. Opowiada dosadnym, konkretnym językiem, który, choć czasem może zniesmaczyć, idealnie pasuje do klimatu czarnego miasta, o iście smolistej duszy. Nie znajdziemy tutaj jednego głównego bohatera. Poznajemy ich z perspektywy innych, a opisujące ich rozdziały, przeplatają się ze sobą jak scenki rodzajowe. Zadaniem czytelnika jest złożenie sobie z nich odpowiedniej całości. 

Grimm City. Wilk to pozycja godna uwagi i w zasadzie obowiązkowa dla miłośników twórczości Jakuba Ćwieka. Fani depresyjnych klimatów z delikatnie zarysowanym wątkiem z baśni z pewnością będą zadowoleni.

I wreszcie styl: równie niepowtarzalny, zdaje się, jak sama opowieść. Autor przyznał w Posłowie, że ta książka dojrzewała dziesięć lat, nim została napisana i wydana. I trudno tego w niej nie dostrzec, bo ta dbałość o szczegóły, ten poziom realizmu i inteligentnej narracji, robią wrażenie. 

 

Ale nie można też zaprzeczyć, że to nie jest najłatwiejsza lektura. Jej klimat bywa przytłaczający – bywa, że kiedy unosi się wzrok ponad Grimm City, spodziewa się ujrzeć za oknem czerń i brud opisywanego miasta. Na szczęście mamy lato i możemy się cieszyć na dużo bardziej optymistyczne widoki za oknem. 

 

Co tu dużo mówić – to bardzo dobra i mocna książka, zapewniająca rozrywkę również między wersami: bo czy jesteśmy w stanie odgadnąć tytuły wszystkich baśni, które autor wplótł w treść swojej opowieści? 

Konstrukcja świata przedstawionego zawsze była mocną stroną Ćwieka, nie inaczej jest tutaj. Tytułowe Grimm City to miasto wybudowane na zwłokach obalonego giganta – mieszkańcy czerpią energię z ropiejącej krwi potwora. Niektóre dzielnice miasta, jak chociażby Pępek czy Podpaszka, swoje nazwy zawdzięczają właśnie miejscom na ciele olbrzyma, na których się znajdują. Wizja małych ludzi mieszkających na ciele giganta może przywołać skojarzenie z ,,Podróżami Guliwera” – jest to jak najbardziej trafne porównanie. Ćwiek czerpie bowiem garściami z klasycznych baśni i bajek, zachowując jednak przy tym mroczny, ponury klimat. W kwestii baśniowych zapożyczeń Ćwiek poszedł nawet o krok dalej i nakreślił czytelnikom obraz religii panującej w Grimm City. Mieszkańcy wyznają kult Bajarza i wierzą, że życie każdego człowieka jest opowieścią, którą każdy z nas sam pisze. W dodatku świętymi księgami obowiązującej wiary są właśnie klasyczne baśnie. 

Nie będę siliła się na długie, rozbudowane podsumowania; powiem tylko, że naprawdę warto. Jakub Ćwiek po raz kolejny udowodnił, że potrafi po mistrzowsku inspirować się klasycznymi opowieściami i opowiadać je nam na nowo. Grimm Cityto projekt ciekawy, trafny i pełen bardzo kuszącego klimatu, któremu trudno jest się oprzeć. Cieszę się przeogromnie, że to dopiero początek opowieści z tego świata, bo mój apetyt został bardzo mocno rozbudzony.

Największą jej zaletą jest zaś to, że cały ten złożony świat jest, mimo swojej alternatywności, bardzo prawdopodobny, zawiedzie się ten, kto będzie oczekiwał magii lub innych aspektów typowych dla urban fantasy. To mroczny kryminał, tylko że w innej, odmiennej rzeczywistości. Pełen nienachalnych, ambitnych odwołań, momentami na wskroś chandlerowski, innymi znów chwilami pobrzmiewający Innymi pieśniami Jacka Dukaja. Oto dowód na to, że czasem lepiej coś odłożyć, nawet na dekadę, by znów wrócić do pomysłu ze świeżym podejściem i pełną świadomością twórcy. Strach pomyśleć, co teraz przygotuje Ćwiek, znając jego wywrotowe podejście, pewnie coś kompletnie innego i znacznie lżejszego. Tak czy inaczej, swoją nową powieścią zafundował fanom ucztę, przeciwnikom zagwozdkę.

„Miasto Grimm” to ciekawa pozycja, oferująca czytelnikom ponury klimat, nawiązania do baśni i sporo akcji. Wielu nazywa tę książkę „kryminałem noir” i jest w tym twierdzeniu trochę prawdy. Dla wielbicieli Ćwieka, „Miasto Grimm” będzie zapewne lekturą obowiązkową. W tym wypadku jednak szansę powieści mogą dać nawet ci, którzy za dotychczasowym dorobkiem pisarza nie przepadają.

Najnowszą powieść autora charakteryzuje mroczny, ciężki, przemysłowy klimat, surowy naturalizm, bogactwo opisów, mała ilość dialogów, brutalność, mnogość wątków, dość wolno tocząca się, ale nieraz zaskakująca akcja, liczne nawiązania do baśni, krwawe sceny, w miarę dosadny język i mnóstwo zagadek kryminalnych. Tym razem nieco mniej jest charakterystycznego dla tego autora humoru, a nawiązania do popkultury nie mają aż tak dużej roli, jak w przypadku jego wcześniejszych książek. Historia zdaje się być bardziej dopracowana i stonowana, ale miejscami mało wciągająca. Przydałoby się więcej zdarzeń i rozmów bohaterów, a mniej rozbudowanych przemyśleń i opisów otoczenia. Całość wypada dobrze i udowadnia, że Ćwiek w pisaniu kryminałów potrafi wypaść porządnie, ciekawie i przekonująco. 

Grimm City. Wilk! zgodnie z obietnicą wydawcy jest kryminałem noir. Ćwiek bardzo dobrze przedstawił mroczną, ponurą atmosferę miasta, w którym trudno przetrwać, a jeszcze trudniej je opuścić, w którym zbrodnia czai się za każdym zakrętem i nikt nie może być pewien jutra. To książka, która spodoba się nie tylko miłośnikom gatunku. Jest pozycją idealną, by rozpocząć swoją przygodę z tym klimatem. Bo warto zaznaczyć, że w tym kryminale nie tyle o zagadkęchodzi, co o atmosferę noir właśnie.