Skan recenzji:

Powieść Michaela Russella to wciągająca lektura. Śledząc zagadkę zaginięcia kobiety autor podsyca ciekawość czytelnika dodając wątki, które pozornie nie wiążą się ze sobą. Przewracając każdą, kolejną stronę tworzymy sobie własne rozwiązania. A zakończenie jest zaskakujące.

Autor książki doskonale oddał to, co działo się w przedwojennym Gdańsku. Patrzy na to miasto oczami Irlandczyków, którzy ze zdziwieniem przyjmują fakt, że wielu gdańszczan czuje się Niemcami. To miasto jest wolne tylko z nazwy. Naziści prześladują Żydów, a synagoga w centrum miasta nie jest nawet zaznaczona na mapach. Russell w fikcyjną treść wplata prawdziwe wydarzenia i osoby, między innymi Wysokiego Komisarza Ligi Narodów Seana Lestera i gdańskiego biskupa Edwarda O`Rourke. 

To całkiem zgrabnie napisana książka sensacyjna o posmaku kryminału, choć wydawca widzi w niej thriller historyczny. Dobrze się ją czyta dzięki wartkiej akcji oraz plastycznym, nieprzegadanym opisom miejsc i zdarzeń. Także dość drobiazgowe wyjaśnienia kontekstu historycznego powieści nie rażą. Przeciwnie, uzupełniają fabułę, pozwalając przy okazji poznać mało znany gdańsko-irlandzki wątek historii, uzmysławiając przy tym, jak trudno było Seánowi Lesterowi chronić mniejszości narodowo-wyznaniowe i prowadzić politykę nieagresji we wrzącym kotle zmian i dojrzewającego w Gdańsku nazizmu.

Wnioski wynikające z powieści są raczej bolesne: nikt nie jest tutaj bez winy – no, może za wyjątkiem protestanckiego detektywa, który jako jedyny nie kieruje się ideologią, ale zdrowym rozsądkiem. Katolicy ukazani są jako zepsuci, ukrywający swoje grzechy przed światem hipokryci. Najciekawszy dla polskich czytelników będzie jednak jednak sposób przedstawienia naszego kraju, stosunków tu panujących w latach trzydziestych. Może on stanowić chociażby wyjaśnienie tego, dlaczego na Europie nie zrobiło wrażenia Westerplatte. W końcu Gdańsk był uważany za niemieckie miasto, więc Niemcy mieli do niego prawo. Nikt nie mógł przecież wiedzieć, że to dopiero początek. Podczas lektury trudno uniknąć porównań do obecnej sytuacji na Krymie – pewne idee nie starzeją się przecież, zmieniają tylko odbiorców.

Powieść Miasto cieni można, oczywiście, uznać na kryminał. Tak naprawdę to jednak raczej thriller historyczny o przyczynach wybuchu wojny. Każdej wojny… To powieść, która pozwala spojrzeć na naszą historię z nieco innej perspektywy.

Russell zarzuca czytelnika postaciami, nazwami i faktami, które naprawdę trudno spamiętać, ale nie umniejsza to wartości książki. Pomimo kilku minusów, to styl pisarza uzależnia i czyta się z prawdziwą przyjemnością, choć zdecydowanie za długo. Nie jest to książka na wiosnę, lecz na jesień, gdzie długie wieczory pozwalają się odprężyć. Polecam ją miłośnikom kryminałów, zagadek, historii – jest naprawdę świetna dla wytrwałego czytelnika.

Niestety historia jest trochę zbyt powolna. Momentami nawet powiedziałbym, że strasznie się „wlecze”. Jednak i to ma swoje plusy, ponieważ dzięki temu poznałam bardzo szczegółowo bohaterów i proces wzrastania niepewności społeczno-politycznej tamtych czasów. Autora cechuje prawdziwa dbałość o detale i skrupulatność w kwestii odtworzenia sytuacji historycznej. Tak. To także nie przyspiesza akcji. Powoduje, że fabuła staje się wręcz rozwlekła i bardzo złożona. Mimo to całość sprawia wrażenie przekonującej historii, chwytającej od samego początku i bardzo dobrze zorganizowanej. A przecież o to chodzi. Dodatkowo należy podkreślić, że do samego końca nie wiadomo dlaczego przyjaciółka Hannah zniknęła. Takie tajemnice to ja lubię. Na końcu pragnę pochwalić autora za to w jaki sposób połączył tak różne wątki tej historii i jak ukazał kwestię nacjonalizmu i tożsamości religijnej. Dla tych elementów warto poznać tę książkę…

M.Russell w sposób wielce obrazowy ukazał w swej prawie 400-stronicowej powieści skomplikowany system polityczny i religijny niepodległej Irlandii, nie pomijając niczego, co ją tworzyło. Choć osobiście wielu faktów historycznych jak dotąd nie znałam, to dzięki lekkości z jaką autor pisze odnalezienie się w nich nie sprawiło mi trudności. Dobrze poprowadzona, wartka akcja pozwoliła również na odpowiednie wyważenie kwestii kryminalnej i historycznej. Można zatem śmiało powiedzieć, że Miasto cieni to powieść godna polecenia tym, którzy nie stronią od kryminalnych tajemnic, mrocznych miast pogrążonych w sekretach, czy dusznej woni kościelnego kadzidła, a także tych, którzy lubią zanurzyć się po łokcie w historycznej mgle.

Stefan Gillespie nie jest bohaterem, którego da się polubić od pierwszego dialogu. Należy jednak dać sobie kilkunastostronicową szansę na poznanie go. Dopiero z czasem policjant pokazuje, że potrafi postawić się przełożonym, pójść pod prąd, a podczas rozwiązywania kryminalnych zagadek włączyć wyobraźnię. Daje się też poznać jako nietuzinkowy samotny ojciec. Po utracie żony oddał syna na wychowanie rodzinie, ale usilnie usiłuje utrzymać z chłopcem dobry kontakt – codziennie pisze do małego listy i odwiedza go regularnie. Miejscowy ksiądz katolicki nie jest zadowolony z sytuacji dziecka i chciałby zabrać Stefanowi syna. O dziecko policjant walczy tak samo zaciekle jak o sprawiedliwość dla ofiar.

Świat, w którym żyją bohaterowie „Miasta cieni” powoli zbliża się ku krawędzi. Słychać już szczęk żelaza, choć mało kto zdaje sobie z tego sprawę. Partie nazistowskie w Europie rosną w siłę, a ludzi uwodzi ich prostota i swoista romantyka. Już wkrótce wszystko się zmieni. A dokąd można, dokąd tylko się da, ludzie wystawiają twarze w stronę słońca.

Generalnie jest to ciekawie napisany kryminał, osadzony w latach 30. ubiegłego wieku. Interesująca historia poszukiwania młodej dziewczyny w pewnym momencie stanowi tylko tło dla ukazania religijnych konfliktów, nieetycznych działań lekarzy, ale też miłości – kobiety i mężczyzny oraz ojca i syna. Pozycja obowiązkowa dla fanów przedwojennych, klimatycznych powieści.

Przyznając się, oczekiwałam jednak od niej trochę większego zaskoczenia na koniec. Autor zapewnił go w niektórych częściach książki, może nie takich wielkich zaskoczeń ale trochę tego było. Jednak na koniec nic nie dostałam. Lekko tym się rozczarowałam, myślałam że jeszcze coś pod koniec zawładnie moim sercem. Niestety nie dostałam tego, ale w zupełności nie skreśliłam tej książki. Jest na swój sposób dobra na przykład fabułą czy bohaterami. 

 

Przede wszystkim polecam ją osobom, które szukają thrillera historycznego. Tutaj spisze się idealnie!

Warto też zauważyć, że fabuła jest na tyle dobrze skonstruowana , że pozwala nam gubić tropy – na czym z pewnością autorowi zależało. Dzięki temu z przyjemnością towarzyszymy Stefanowi i razem z nim szukamy odpowiedzi na nurtujące pytania.

Polecam ją tym, którzy chcą wczuć się w irlandzką atmosferę, chcą posmakować życia w czasach katolickiej Irlandii i razem z bohaterami chcą dokopać się prawdy, która być może wcale nie powinna ujrzeć światła dziennego.

Gdybyście akurat mieli ochotę na małą lekcję historii, a do tego poszukiwali thrillera, który zwróci Waszą uwagę, zaskoczy intrygą i wywoła niemałe zdziwienie nieoczekiwanym zakończeniem, to bez wahania sięgnijcie po Miasto cieni. Ze swojej strony gwarantuję, że rozwiązanie zagadki tajemniczych morderstw przywołanych w powieści dostarczy Wam przyjemności, którą można porównać jedynie z konsumpcją tabliczki najlepszej czekolady. Na całe szczęście czytanie nie tuczy!

 Robi wrażenie.Ta pozycja to gratka dla wielbicieli historii XX wieku, zwłaszcza Europy. Ciekawie wplecione wątki faszyzmu, religijnych sporów (mamy oczywiście katolików, ale też protestantów i Żydów), homoseksualnej miłości do księdza. Autor cudownie oddał klimat lat 30., dla mnie fascynujący był zwłaszcza Gdańsk widziany oczami obcokrajowca. Bardzo dużo opisów krajobrazu, jak np. Gillespie gdzieś się wybiera to autor dokładnie opisuje co widzi z okien pociągu.Przede wszystkim polecam ją osobom, które szukają thrillera historycznego, naprawdę dobra książka! :)

Polecam powieść każdemu miłośnikowi tak zwanych białych kryminałów. Specyfika świata przedstawionego przypomina mi momentami „Wołanie kukułki” J.K. Rowling, mimo, że książki pozornie różnią się pod każdym względem. To zdecydowanie kawał dobrej literatury.

Russell dokonał fantastycznego odtworzenia realiów, zarówno życia w Dublinie, jak i w Wolnym Mieście Gdańsku. Fikcyjni bohaterowie powieści spleceni zostali z postaciami historycznymi, a ich działalność została opisana na tyle prawdziwie i fachowo, na ile pozwalała na to fabuła i koncepcja książki.

 

Miasto cieni, to warte przeczytania, interesujące połączenie kryminału i ważnej części historii Europy w latach trzydziestych dwudziestego wieku.

Książkę Michaela Russela czyta się nadzwyczaj przyjemnie, mimo że tematyka kryminalna nie należy do najlżejszych. Czytelnik podąża za głównymi bohaterami, daje się im prowadzić za rękę i to oni nadają tempo całej fabule. Jak to bywa w kryminałach, kiedy wydaje się, że wszystko zmierza już do ostatecznego rozwiązania zagadki, nagle ginie jedyny świadek, okazuje się, że coś zostało przeoczone, albo ktoś kłamał. Brzmi banalnie, ale ta książka to naprawdę godna polecenia pozycja dla fanów jak i amatorów historycznej sensacji. Jedyne co nasuwa mi się po jej przeczytaniu, to pytanie: Ile takich barwnych, pogmatwanych i do tej pory niewyjaśnionych lub specjalnie utajnionych spraw kryją  jeszcze lata 30.?

Michael Russell snuje swą kryminalną opowieść na tle historycznych wydarzeń lat 30-tych XX wieku. Budzący się nazizm przypomina pomruk niebezpiecznego potwora, który z dnia na dzień staje się coraz głośniejszy. Autorowi udało się świetnie odtworzyć atmosferę dublińskich ulic, pełnych podejrzanych typów i przesiąkniętych wilgocią. Jeszcze lepiej poszło mu w przypadku Wolnego Miasta Gdańsk – przy opisie Westerplatte aż się wzruszyłam, tak pięknie to ujął. 

Michael Russell w doskonały sposób opisał dublińskie uliczki ,przesiąknięte wilgotnym powietrzem,pełne podejrzanych oprychów i tę aurę tętniącej magiczną historią Irlandii, zaznaczając również doskonałe opisy miejsc w Polsce – choćby Westerplatte. Choć mamy do czynienia z fikcją literacką okraszoną prawdziwymi wydarzeniami historycznymi w tle, gdzie nazizm jawi się jako rozwijająca się z głębinach bestia czyhająca na źle wykonany ruch ofiary, możemy poczuć się nieco przytłoczeni ogromem wydarzeń i postaci jakie przewijają się przez powieść, nie działa to w żadnym razie na jej niekorzyść. Przeciwnie. Powieść jest porywająca i z charakterystycznym dreszczem dla thrillera , dostajemy porządną lekcję historii z wątkiem romantycznym. Może to kogoś odstraszyć ,ale zupełnie szczerze powiem,że niesłusznie. Jako czytelniczka, którą zwykle odrzuca od takich książek,tak tutaj było nawet przyjemnie i nie mogę powiedzieć,żeby jakoś szczególnie wpływało to na jakość czytania.

Książkę polecam tym bardziej fanom thrillerów historycznych i trudnych do rozwiązania spraw, gdzie często gubi się tropy. 

Stefan Gillespie to bezkompromisowy policjant oraz ojciec rozpaczliwie walczący o prawo do dziecka. Bardzo zaciekawił mnie ten bohater, gdyż biła od niego naturalność. W pewnych chwilach miałem wrażenie, że siedzi on obok mnie, a ja z nim rozmawiam. Super przeżycie!

Bardzo spodobał mi się pomysł wplecenia fabuły książki w historyczne wydarzenia związane z miastami. Stefan staje się pewnego rodzaju przewodnikiem po malowniczym, historycznym Dublinie w ciągu dnia. Nocą spacerujemy po mrocznych zakamarkach, odwiedzając przy tym bary, które w moim wyobrażeniu wyglądały jak spelunki, odwiedzane przez podejrzanych łebków.
Odwiedzamy też Gdańsk „Wolne Miasto” opanowany przez nazistów, w którym na każdym kroku trafiamy na swastykę. Antysemityzm jest wszędzie- ten problem został bardzo dobitnie i wiarygodnie przedstawiony. Nieludzkie traktowanie ludzi, gnębienie ich, znęcanie się..

Miasto Cieni pomimo wad jest książką, która zbudowana jest na ciekawej i skomplikowanej fabule, do której trzeba się trochę przyłożyć by poskładać wszystkie wydarzenia w jedną całość. Szkoda, że autor nie dał sobie więcej czasu na pisanie dopracowując pewne elementy. W książce jest jednak duży potencjał, co daje nadzieje, że kolejne książki Michaela Russella będą bardziej dopracowane pod kątem budowania atmosfery i napięcia oraz większej konsekwencji w prowadzeniu fabuły. Motyw historyczny to duży atut książki i bardzo jestem ciekaw dalszych wydarzeń z detektywem Gillespiem.

Podsumowując, ‚Miasto cieni’ to książka, która zachwyci każdego fana kryminałów. Czytelnik z łatwością przeniesie się do Europy z lat 30. ubiegłego wieku. Poczuje zapach niedawno upieczonego w małych piekarniach chleba, zapozna się z myśleniem i sytuacją szarych obywateli, którym od dziecka wpajano antysemityzm, a także doświadczy efektów ingerencji Kościoła nie tylko w państwo, ale także w życie zwykłych ludzi. A wszystko to jest zaledwie tłem do niezwykłych przygód detektywa Stefana Gillespie. Tę książkę polecam wszystkim głównie dlatego, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie – jest akcja, tło historyczne, zagadki, ale także romans. Jeśli jeszcze nie czytaliście ‚Miasta Cieni’, zachęcam was do nadrobienia tej zaległości.

Choć na lekturę musiałam poświęcić dużo czasu, nie jest to historia, z którą w jakiś sposób się związałam. Zagadka była tak rozmyta, że miejscami w ogóle o niej zapominałam, a nieliczne sceny akcji nie były w stanie uratować ogólnego obrazu. Widać wyraźnie, że autor ma świetny warsztat i potrafi pisać, jednak nie każdemu spodoba się efekt tej pracy. Jest to raczej książka dla czytelników, którzy lubią niespieszne opowieści mocno osadzone w realiach danej epoki, wielowymiarowe, skomplikowane, z mocnym społeczno-politycznym tłem; dla tych, którzy preferują powolne odkrywanie tekstu, a wątki kryminalne cenią jako subtelny dodatek. Jeśli mowa o Was – na pewno się nie zawiedziecie.

Wątek kryminalny był naprawdę ciekawy i wielokrotnie zaskakiwał swoją oryginalnością. Nie spodziewałam się takiego tematu w thrillerze, dlatego z wielką ciekawością czytałam. Niestety jednak powieść okazała się różnorodna. Były momenty, gdy nie mogłam oderwać się od czytania i z największą chęcią przeczytałabym całą naraz. Niestety były również momenty, gdy wiało nudną, której nie dało się pokonać. Żałuję, że książka była tak bardzo nierównomierna.

Polski czytelnik może szczególnie zwrócić uwagę na klimatyczne opisy Gdańska, a także krótkie nawiązania do całej Polski. Wielką zaletą autora jest również to, że całą fabułę zbudował wokół aktualnych dla tamtego okresu wydarzeń. Po przeczytaniu „Miasta cieni” nadal mam w głowie echa konfliktów angielsko-irlandzkich i postępujący faszyzm, który wówczas tylko wśród nielicznych budził lęk. 

 

Skłamałabym pisząc, że „Miasto cieni” to książka, którą koniecznie każdy musi przeczytać. Polecam ją jednak fanom klimatycznych opowieści z ubiegłego wieku, którym niestraszne przydługie opisy i rozwlekła fabuła. Polecam ją tym, którym niestraszne są trupy odkopywane po wielu latach i tym, którzy chcieliby zwiedzić ciemne zaułki Dublina i Wolnego Miasta Gdańsk. Na pewno znajdziecie tu coś dla siebie. 

Michael Russell  pozwala czytelnikowi wcielić się w rolę detektywa, łączyć z pozoru niepowiązane ze sobą wątki i prowadzić śledztwo razem z bohaterami powieści. Co prawda, autor chwilami troszkę za bardzo przeciąga akcję, ale nadrabia to perfekcyjnym połączeniem wątków fikcyjnych z historycznymi. Wprowadza nas bowiem w świat tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej. Przedstawia nastroje społeczne lat 30-tych XX wieku, przedwojenne relacje polsko-irlandzkie, zwiększającą się władzę nazistów, szerzący się antysemityzm oraz niegodziwe postępowanie dostojników kościelnych. 

Już od dawna bardzo chciałam przeczytać taki historyczny kryminał . W książce tej informacje zmyślone i te prawdziwe fakty przeplatają się tworząc jedną wielką powieść. Bardzo spodobał mi się wątek miłosny, który ma dużo przeszkód nie tylko tych codziennych ale i związanych z religią. Na zachętę można dodać, że w pewnym momencie akcja dzieje się w Polsce, mianowicie mam na myśli jedno miasto.  Na końcu książki znajduje się opowiadanie tylko w części związane z książką, co mnie bardzo ucieszyło, ponieważ była to ciekawa lekcja historii.

Według mnie okładka bardzo dobrze oddaje ducha tej książki. Strony są cienkie ale nie tak, że tekst prześwituje na drugą stronę. Kryminał jakiego  jeszcze nie czytałam spodobał mi się do tego stopnia, że może nie jeden  raz go przeczytam.

Konkludując, Miasto cieni Michaela Russella to niewątpliwie jedna z tych pozycji, które warto przeczytać. Dynamiczna akcja, dreszcz emocji, intrygujący bohaterowie oraz klimatyczna sceneria. Wszystko to odnajdziecie w tejże pozycji. I chociaż nie jest to nader wymagająca lektura, to przed jej rozpoczęciem nie zapomnijcie o maksymalnym nastawieniu skupienia. Szczerze zachęcam do podróży po licznych zaułkach Dublina oraz Gdańska z lat 30. ubiegłego wieku.

Sięgnijcie po Miasto cieni przede wszystkim dla tła opowiadanej przez Russela historii. Lata 30. XX wieku to naprawdę niezmiernie ciekawy okres w historii powszechnej, warty zgłębienia i zanużenia się w nim. Wartościowa jest również cała warstwa obyczajowa książki, która dla osób lubiących w literaturze konflikty natury politycznej czy religijnej będzie prawdziwą gratką!

Stefan i Hannah, zbliżając się do rozwiązania, popadają w coraz większe niebezpieczeństwo. Niektóre sekrety powinny pozostać pogrzebane na zawsze… Tyle dowiadujemy się z okładki. Miasto cieni to wspaniała książka, tyle mogę powiedzieć. Świetnie się czyta, tło historyczne rewelacyjne, nazistowski Gdańsk genialnie przedstawiony, wreszcie trafiłem na kryminał który mi się autentycznie podoba. Irlandzki detektyw nie będzie miał łatwego zadania, ale chcieć to móc. Czego chcieć więcej od książki. Polecam na plażę, ale radzę wziąć coś więcej, bo skończycie nawet nie wiedząc kiedy.

Świat stworzony przez Russella to nie tylko świat konfliktów międzynarodowych. To także pole do rozkwitu miłości. Miłości dla innych niewłaściwej, wręcz zakazanej. Stefan jako protestant oraz Hannah jako Żydówka nie mają złudzeń, co do wspólnej przyszłości.

Według mnie książka, którą koniecznie trzeba przeczytać. Może nie porywa zaskakującym zakończeniem, ale jednak ma coś w sobie. Zachęcam wszystkich do jej przeczytania, ponieważ często warto jest oderwać się od konwencjonalnych kryminałów i sięgnąć po coś innego i niesztampowego. Takie właśnie jest Miasto cieni.

 Oprócz tych kwestii, pojawia się też fragment miłosny, ale jest on potraktowany po macoszemu. Widać, że pisał tę książkę mężczyzna, bo zbytnio nie przejmował się tym motywem. Niektórych może to odstraszyć, inni mogą uważać to za plus. 

  Innym pozytywnym aspektem powieści jest dodatek z tyłu książki – ,,Opowieść o dwóch traktatach”, który przybliża historię  dwóch miast osobom takim, jak ja, czyli niezbyt obeznanym w przeszłości.   

  Polecam książkę fanom kryminałów i wątków historycznych, którym nie będzie przeszkadzać powolna akcja i duża liczba opisów. 

Czytając, miałam wrażenie, że w niej uczestniczę, że idę gdzieś za bohaterem i widzę te same budynki, tych samych ludzi, te same wydarzenia. Było to coś cudownego. Móc tak spacerować międzywojennymi uliczkami. Również bohaterowie byli bardzo dobrze wykreowani. Różni, nie wyidealizowani, ot normalni ludzie.

Nie jest to kryminał wybitny, taki który wciska w fotel, otwiera oczy i pozostawia takie WOW, ale jest to kryminał naprawdę niezły, z fantastycznie odmalowanym klimatem epoki, zarówno opisy Dublina, jak i Gdańska czytałam smakując słowa i wyobrażając sobie te ulice na których czai się tajemnica. Intryga naprawdę wciąga, jest ciekawa, frapująca, osobiście byłam ciekawa jak to się zakończy, jakie rozwiązanie zostanie zaproponowane i nie zawiodłam się, chociaż sama nie dałam się zaangażować w gdybanie i próbę odnalezienia odpowiedzi. Za to bardzo polubiłam detektywa Stefana Gillespie i naprawdę chętnie poczytam o jego dalszych perypetiach.

Reasumując: „Miasto Cieni” jest zdecydowanie książką wartą uwagi, dostajemy tam naprawdę dużo informacji o życiu w latach 30, zagadkach, zabójstwach… Osobiście uważam, że jest to książka bardziej skierowana do fanów historii zafascynowanych przede wszystkim latami 30′. Tym z Was, na pewno przypadnie ona do gustu. Ja również nie żałuje, że spotkałam się z tą książka, spędziałam dobrze czas i polecam Wam również po nią sięgnąć!