Recenzja w formie graficznej:

Ta książka ma coś w sobie co pozwala nam spojrzeć na pewne aspekty naszego życia trochę,inaczej.Elton John przybliża nam jak trudno jest nam walczyć ze własnymi słabościami jak ważni są ludzie,którzy nas otaczają inspirują do tworzenia czegoś wyjątkowego do bycia lepszym człowiekiem.Elton John rozpala nasze serca nie tylko wspaniałą muzyką,ale też wielką miłością i empatią do drugiego człowieka.Pomagajmy innym nie oczekując nic w zamian przecież to nie takie trudne.Serdecznie polecam tą pozycję. 

Książka jest napisana tak, że czyta się ją z zapartym tchem, inspiruje mnóstwo spostrzeżeń, przemyśleń w głowie. To książka, którą powinien przeczytać każdy, bez wyjątków. Czasu poświęconego na jej lekturę nie uważam za zmarnowany.

Recenzja w formie graficznej:

To piękna i bardzo osobista opowieść o współczuciu, walce i nadziei. Jest w niej hołd dla wszystkich bliskich Eltonowi Johnowi osób, które działają lub działały charytatywnie, np. Elizabeth Taylor, Księżna Diana, czy Bill Clinton. Jest i manifest przeciwko zamykaniu oczu w obliczu tragedii i przeciwko przeliczaniu ludzkich żyć na pieniądze. Wydaje się, że rozwiązanie problemu HIV i AIDS jest w zasięgu ręki każdego z nas, wystarczy odrobina współczucia. Brzmi niewiarygodnie, być może. Ja uwierzyłam. 

Odejmuję jednak jedną księgę w mojej ocenie, bo za mało znalazłam tu wątków związanych z muzyczną działalnością Eltona Johna. W zasadzie przywołano tylko utwór „Skyline pigeon” (skądinąd cudowny kawałek), który samemu artyście kojarzy się ze stratą bliskich osób (śpiewał go np. na pogrzebie Ryana) i obecnie nie wykonuje go często. Mimo wszystko, to wciąż znakomita książka, które pozwala odkryć drugie oblicze sir Eltona Johna i jego wizji świata bez AIDS.

„Miłość jest lekarstwem. O życiu, pomaganiu i stracie” to lektura warta przeczytania i polecenia każdemu. Chociaż wydaje się, że wygrana z AIDS jest już na wyciągnięcie ręki, tak naprawdę wciąż zbiera śmiertelne żniwo, a ogromna większość ofiar stała się nimi z powodu niewiedzy, biedy i braku pomocy. Łatwo powiedzieć to mnie nie dotyczy, trudniej zdobyć się na chwilę refleksji … 

 

Miłość jest lekarstwem, hasło wydające się banałem, lecz życie przecież nieraz daje dowód, że uczucie leczy najgorsze rany. Nawet te po stracie bliskich osób i daje impuls do wyciągnięcia pomocnej dłoni ku potrzebującym …

Elton John nie szczędzi słów krytyki rządom poszczególnych krajów oraz Kościołowi katolickiemu. Pisze o Ukrainie, o USA, o krajach afrykańskich. Ciekawa byłam, czy wspomni coś o Polsce, ale jedyną wzmianką okazały się słowa krytyki wobec papieża: „Choć przyjęło się na całym świecie obdarzać papieża Jana Pawła II miłością i adoracją, ja nie potrafię mu wybaczyć braku konkretnych działań w kwestii AIDS”.

 

Książkę Eltona Johna czyta się tak, że czytelnik ma ochotę zawołać „jest problem!”. Wcale mi nie przeszkadzało, że te 250 stron stanowi jego ciągły monolog o tej samej tematyce. Jak widać, o AIDS można napisać wiele i poruszyć przy tym serce czytającego. Good job, sir Elton. Ale jeszcze nie mission completed. Misją jest miłość i współczucie. Nieustające.

Uważam, że książki Miłość jest lekarstwem nie można nazwać biografią, chociaż ten wyraz pada w posłowiu. To raczej opowieść o AIDS właśnie. O początkach tej choroby, o walce z nią, o zapobieganiu jej… Elton John pisze świetnie, szalenie ciekawie i, co ważne, z punktu widzenia eksperta w tej dziedzinie. On sam nigdy nie zaraził się wirusem HIV, ale ogromna liczba jego przyjaciół nie miała tyle szczęścia. Od wielu lat ma własną fundację i aktywnie działa na rzecz zwalczania tej, powtarzam, okropnej choroby, jaką jest AIDS.

 

To jednak, co jest w tej książce najważniejsze i najlepsze, to przesłanie, które autor przemyca w każdym kolejnym rozdziale, jakby chciał się upewnić, że na pewno do nas dotarło. Mam wielką nadzieję, że chociaż kilka osób przejmie się słowami tego człowieka, bo naprawdę mają sens…

Nie zrozumcie mnie źle – to nie jest kolejna ociekająca patosem książka. Bardziej cykl wykładów, chociaż czasami autor unosi się i zarzuca nam wszystkim bezmyślność. Pokazuje, jak wiele serca włożył w walkę z AIDS i wkurza się, że to walka z wiatrakami. W końcu każdy z czytelników musi zdać sobie sprawę, że problem leży w nas samych – w naszej niechęci do pomocy. Paradoksem jest to, że na walkę z AIDS nie potrzeba dużo więcej pieniędzy. Nie trzeba wymyślać nowych leków. Trzeba jedynie spojrzenia na drugiego, zwykłego człowieka z miłością. I dlatego jest to choroba, której nigdy nie uda się nam pokonać.

„Miłość jest lekarstwem. O życiu, pomaganiu i stracie” Jest pozycją o smutku, tęksnocie, którą artysta czuje zawsze, czy wchodzi do przydomowej oranżerii, by tam zadumać się i wspomnieć zmarłych przyjaciół.  Lecz jest to również lektura o wielkiej miłości do bliźniego i ogromnej, niegasnącej nadziei, że wkrótce HIV/AIDS będzie tylko wspomnieniem.

„Miłość jest lekarstwem. O życiu, pomaganiu i stracie” to zarówno biografia artysty, wspomnienie o przyjaciołach Johna, wybitnych postaciach światowego show biznesu, kompendium wiedzy o walce przeciw AIDS, a zarazem traktat o pomaganiu, które w życiu każdego człowieka, bez względu na to, czy jest wielkim artystą, czy zwykłym zjadaczem chleba, powinno odgrywać istotną rolę.
Sięgnijcie odważnie, i koniecznie, po tę książkę!

Nie wystawiłam tej książce oceny… Bo wydaje mi się, że nie powinnam. Ona ma służyć czemuś innemu. Uświadomiła mnie, dała mi pewnego rodzaju ostrzeżenie i informacje, które powinien znać każdy człowiek na świecie. W Polsce nie mówi się tyle o AIDS, ale w szkołach jest to na szczęście poruszane.Podsumowując: naprawdę nie wiem co myśleć o tej książce. Polecam przede wszystkich dla osób zainteresowanych tymi tematami.

Ta książka zostaje z czytelnikiem na dłużej. Elton John przedstawił nam problem epidemii HIV na świecie w najbardziej ludzki, a więc chwytający za serce sposób. Lekturę polecam wszystkim, którzy o wirusie HIV nie wiedzieli do tej pory za wiele i którzy mają ochotę poznać sir Eltona Johna od trochę innej strony. Ja mogę powiedzieć tylko tyle – „Miłość jest lekarstwem” się dosłownie POŁYKA, bo nie sposób jest odłożyć lekturę na później. Szczególnie, że jest ona napisana tak, jakby Elton siedział sobie koło Was na wygodnym fotelu i opowiadał historię. 

Choć wydaje nam się, że wiele wiemy o wirusie HIV oraz o AIDS warto sięgnąć po tę pozycję, by prześledzić ile czasu zajęło nam dojście do tego stanu wiedzy. Ile osób jednak musiało się poświęcić, by świat wreszcie zrozumiał, że właśnie wykluczeni społecznie są najbardziej narażeni na zarażenie. Przez chwilę przeszło mi do głowy, że autor książki używa zbyt górnolotnych słów. Czy żeby być tolerancyjnym, potrzebna jest miłość? Elton John twierdzi, że jest konieczna. Po namyśle okazuje się, że on wcale nie był pierwszym, który głosił takie hasła. Znamy je od 2 tysięcy lat…

W moich słowach na temat Miłości… wyczuwalna jest odrobina drwiny, choć de facto jestem szczerze przychylny utopijnej wizji Johna, lecz nie przeszkadza mi to traktować niniejszej publikacji z przymrużeniem oka. Nie chcę po prostu popadać w nazbyt pompatyczny ton, gdyż patos potrafi skutecznie zniechęcić czytelnika. Ważne jednak, by ludzi po prostu uświadomić odnośnie czyhającego niebezpieczeństwa. I tyle. I kto wie, może w przyszłości również założę sobie małą fundacyjkę?

Temat książki jest dosyć ciężki , momentami smutny. Na pewno to nie będzie książka dla każdego.

Będzie mowa tutaj w dużej mierzę o chorobie AIDS. O fundacji właśnie na rzecz chorych ludzi. Książka jest o problemach naszych , naszych bliskich. Pokazuje jak trzeba mieć wiele empatii w sobie aby podołać wszystkiemu co życie stawia na naszej drodze. 

 

Nie będę oceniać tej książki , bo tej książki nie da się w żaden sposób ocenić , jeśli jesteś na siłach i chcesz się dowiedzieć wielu rzeczy to sięgnij po tą książkę i sprawdź czy podołasz z jej przeczytaniem.

Książka, choć pełna emocji, nie jest łatwą lekturą. Za dużo w niej obcobrzmiących nazw organizacji, dat i nazwisk. Mimo, iż rozumiem, że w takiej publikacji są one niezbędne, nie zmienia to jednak faktu, że przez to książka była momentami nudna i ciężka do przebrnięcia. Takie lektury są ważne i trzeba je czytać, nie tylko po to, by odkrywać nowe oblicza znanych ludzi, ale przede wszystkim, by w sobie odnajdywać nowe pokłady tolerancji…

Miłość jest lekarstwem to wzruszająca historia o miłości, cierpieniu, braku zrozumienia i próbie zmienienia sytuacji osób zakażonych wirusem HIV. Eltonowi Johnowi należą się ogromne podziękowania za tę książkę. Nic tak nie trafia do czytelnika jak prawdziwa historia opowiedziana przez idola. Liczę na to, że jej przekaz nie zostanie zapomniany. Mam nadzieję, że i Wy znajdziecie chwilę, by sięgnąć po recenzowaną przeze mnie pozycję. Naprawdę warto.

„Miłość jest lekarstwem.” to zbiór przeróżnych historii, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas. To historie przerażające, ale także dające nadzieję na to, że coś w końcu się zmieni. Elton John kładzie ogromny nacisk na zwrócenie uwagi jak ważne jest edukowanie społeczeństwa i jak proste zarazem jest zmniejszenie skali tej epidemii. Odwiecznym problemem pozostaje niestety to, iż wielu ludzi nie ma dostępu do podstawowych informacji na temat tej choroby i całkiem nieświadomie przyczyniają się do jej rozprzestrzeniania.

Moim zdaniem, książka ta, to doskonały odzew do wszystkich rasistów i homofobów. Obnaża błędy ludzi. Odsłania kulisy choroby, której pozbycie się jest jeszcze daleko. Uświadamia czym jest prawdziwy ból i strata bliskiej osoby. Lektura z przesłaniem. Dla ludzi ciekawych i niedoinformowanych uprzystępnia całą historię AIDS. Dla osób lubiących ckliwe historie; podziwiające Eltona Johna, pragnących dowiedzieć się co się dzieje na świecie.

W Miłość jest lekarstwem znajdują się również różnego rodzaju zdjęcia, które przedstawiają jak wiele Elton John wraz z innymi stara się zrobić w sprawie AIDS. Niestety to wciąż za mało, a bez pomocy rządu każdego z państw ciągle będą pojawiać się jakieś przeszkody. Może gdyby rządzący przeczytali książkę napisaną przez Eltona Johna ich myślenie by się zmieniło.

 

Podejrzewam, że nie jest to książka dla każdego czy to ze względu na tematykę, czy też z powodu przykładów, które sprawiają, że na myśl często przychodzą niecenzuralne słowa, ale wydaje mi się, że mimo wszystko jest to pozycja, którą każdy powinien przeczytać.

Książka Eltona Johna zmusza do refleksji. Sugeruje jak ważne w zwalczaniu AIDS są tolerancja, miłość oraz współczucie. Słowa muzyka przywracają wiarę w dobro drugiego człowieka i niosą nadzieję na uzdrowienie świata z tej strasznej choroby. Książkę przeczytałam z przyjemnością i wielkim zainteresowaniem. Nie byłam świadoma jak dalece posunięta w walce z AIDS jest medycyna oraz jak wielki wkład w zwalczanie choroby wnosi fundacja Eltona Johna. Przy okazji polecam też zaznajomienie się z filmem Witaj w klubie (Dallas Buyers Club), który taktuje o początkach walki z AIDS w Stanach Zjednoczonych. W ubiegłym roku produkcja została nagrodzona kilkoma Oskarami, między innymi za pierwszo- i drugoplanową rolę męską.

Dodatkowo Elton w książce przytacza wiele historii i dramatów prawdziwych ludzi zmagających się z tą chorobą. Zwraca również uwagę na to jak wielcy tego świata zamiatają wiele faktów pod dywan, próbując ugrać dla siebie korzyści.

 

Dzięki tej książce moja świadomość na temat tej choroby zdecydowanie wzrosła, co mogę niewątpliwie zaliczyć do plusów.Lubię poszerzać świadomość na temat otaczającego mnie świata.

Autor pokazuje, jak wiele w walce z tą chorobą pomaga współczucie i troskliwa opieka nad chorymi, jak wiele daje wyciąganie ręki do pokrzywdzonych, a nie izolowanie ich od społeczeństwa. Miejscami książka, mimo swej niewielkiej objętości, wydawała mi się dłużyć, żałowałam też, że to tylko obraz tego, co działo się w Ameryce i Afryce, bo chętnie poczytałabym o realiach w Polsce, ale to przede wszystkim osobiste doświadczenia Autora. Z pewnością Elton John ma rację: to współczucie i miłość są kluczem do uzdrowienia społeczeństwa.

Autor napisał tą książkę tak, że nie można się od niej oderwać. Pochłania od razu i trzyma do ostatniej strony. Ciekawa, intrygująca i dająca do myślenia. Serdecznie polecam.

Nie jest to autobiografia, choć kilka fragmentów można by zakwalifikować do tej kategorii. To raczej książka o AIDS. Przede wszystkim o historii i aktualnym stanie tej choroby. Elton jest dumny ze swojej działalności. Odsłania tu niektóre z wad w naszym globalnym społeczeństwie. Książka ukazuje także stygmatyzację i dyskryminację wobec pewnych grup. Publikacja jest bardzo osobista. Autor poza licznymi statystykami przytacza tu prawdziwe historie ludzi. Pisze tu o roli, jaką każdy z nas może odegrać w zwalczaniu tej choroby i konkluduje że ostatecznie to właśnie miłość jest w stanie zwalczyć tę chorobę. Zasadniczo mówi, że każdy pragnie być kochany i leczony. Mimo trudnej tematyki książkę czyta się dość szybko ze względu na użyty tu prosty język. Nawet fragmenty naszpikowane emocjami są nadal rzeczowe. Chociaż początkowe rozdziały przedstawiają ponury i beznadziejny obraz, zakończenie daje iskrę nadziei. Lekturę urozmaicają kolorowe fotografie.