To tylko „wyimki” z bogatej biografii, można powiedzieć kalendarza życia i drogi sportowej Andrei. Słowo dopełnia obraz – barwne fotografie, przeplatające się strona za strona z tekstem, na pewno uprzyjemniają lekturę i przybliżają to, czym  dzieli się autor. Wiele zwycięstw i porażek, meczy, igrzysk, siatkarskich rywalizacji krok po kroku przybliża czytelnikowi Adelio Pistelli, kreśląc przy tym charakterystykę sportowych poczynań Anastaziego. Oprócz bogatych informacji, niemal wprost z boiska, pojawia się garść ciekawych faktów osobistych, w świetle których poznajemy bohatera tego albumu od strony serca. Tak wiec pojawiają się rodzinne epizody, mocno podkreślone są cechy charakteru Andrei i jego zachowanie w stosunku do ludzi, z jakimi przyszło mu współpracować. I co się okazało? Mimo kilku bolesnych momentów epizodów, gorzkich słów, które zapewne mocno go zraniły, nigdy nie okazywał swojego niezadowolenia i żalu. Po prostu, krotka piłka. Szedł dalej i robił swoje, jak prawdziwy wojownik, z wartościami.

Za sprawą biografii: „Anastasi. Krasnal, który stał się gigantem” autorstwa Adelia Pistelliego możemy z bliska poznać człowieka, który nam, Polakom, dał tyle uśmiechu, wprowadził naszą drużynę na absolutny światowy top. Dla Andrei Anastasiego siatkówka to całe życie. Przejęła kontrolę nad jego codziennością. Choć do reszty pochłonięty i oddany swojej pasji, mówi: „nie zapominam przy tym o najpiękniejszej rzeczy – mojej rodzinie. Tak jestem człowiekiem szczęśliwym.”

W książce „Anastasi. Krasnal, który stał się gigantem” nie zabrakło cennych komentarzy przyjaciół, współpracowników i podwładnych, którzy byli blisko, gdy utytułowany Włoch sięgał po kolejne trofea.

Publikacja Pistellego to obowiązkowa pozycja nie tylko dla kibiców siatkówki i fanów Andrei. Dowiedzieć się z niej można ile kosztuje prawdziwy sukces, a także co człowiek może osiągnąć dzięki pasji i oddaniu. Przygotowany przez Ryszarda Boska epilog do polskiego wydania „Krasnala…” nie jest na pewno ostatnim rozdziałem losów sympatycznego Włocha. Pozostaje mieć nadzieję, że kolejne karty jego historii zapisane zostaną pasmem biało-czerwonych sukcesów.

Każda karta książki przyciąga do siebie jak magnes i nie pozwala się od siebie oderwać. Każdy moment z życia Andrei ciekawi – czasami wywołuje uśmiech na twarzy, a czasami moment melancholii i smutku. Książka ta przybliża nam nie tylko życie jednego z twórców historii siatkówki, również pokazuje nam, ze bycie zawodowym siatkarzem to również ciężka praca, jak każda inna i nie jest to tylko zabawa a również życie pełne wyrzeczeń i podporządkowywania się decyzjom klubów. Ciągłe przeprowadzki, rozłąka z rodziną – to tylko niektóre smutne elementy życia siatkarza.

Pistelli we wspaniały sposób odtworzył życie Krasnala, od dziecka aż do chwili obecnej. Uważam, że Anastasi. Krasnal, który stał się gigantem jest obowiązkową lekturą każdego fana siatkówki. Można się z niej dużo dowiedzieć o trenerze, a także obejrzeć fenomenalne zdjęcia całej kadry polskiej reprezentacji. Uważam, że utwór bardzo dobrze posłuży wszystkim tym, którzy już nie mogą się doczekać Ligi Światowej, i dzięki niemu trochę zmniejszą zniecierpliwienie. Polecam!

Jednak ta książka nie skupia się na karierze trenera w polskiej drużynie, tylko o początkach Anastasi’ego. Najpierw jako siatkarza, a później jako trenera. Biografia opisuje całą karierę Andrea Anastasi’ego. Znajdziemy tam całą historię, początki, wzloty i upadki, mnóstwo zdjęć i informacji. Jest to świetna książka dla osób, które lubią siatkówkę, a obowiązkowa lektura dla fanów polskiej reprezentacji i naszego trenera-Andrei Anastasi’ego.

Biografia jest na prawdę rewelacyjnie zrobiona i jest to chyba najlepsza książka z jaką mogłam się zapoznać tego wydawnictwa. Wszystko jest czytelnie przedstawione. Jak już wspominałam, w książce jest wiele ciekawych zdjęć z życia Anastasi’ego. Czyta się ją w dość szybkim tempie. Jeśli ktoś lubi ten sport, to książka jest świetnym i interesujących gadżetem.

I wiecie, co jest w tym wszystkim najpiękniejsze? Anastasi, pomimo swojej kariery zawodowej, mniejszych, bądź większych sukcesów ponad wszystko stawiał swoją rodzinę i swoich bliskich na pierwszym miejscu. Nadal powraca do rodzinnego Poggio Rusco, gdzie wszyscy witają go z życzliwością, a i długoletnie przyjaźnie przetrwały próbę czasu. Wydaje mi się, choć być może to wyłącznie moja wysublimowana wrażliwość, że tytuł książki „Anastasi – Krasnal, który stał się gigantem” to także nawołanie „wyższych sfer”, by nadal pozostali… ludźmi.