Aneta Jadowska genialnie wręcz czerpie z pop kultury to co najlepsze, miesza do tego ogromną dawkę magii, pięknych lokalizacji i cudownie seksownych męskich bohaterów, tworząc z tego niesamowitą iluzję swojskości i realności. Bez żadnego ale czytelnik wchodzi w historię, akceptuje świat bez żadnych zastrzeżeń, obojętnie czy zna już uniwersum czy to jego pierwsza przygoda z magicznym światem autorki.

Książkę tę polecam każdemu, kto ceni sobie dobrą fantastykę, niebanalne postaci i świetnie stworzony świat, który wciąga czytelnika w swoje odmęty. Ja osobiście jestem zachwycona i pragnę więcej. Z (nie)cierpliwością będę wyczekiwała drugiego tomu.

  Myślę, że jest to całkiem udany początek nowej serii fantasy, którą powinien poznać fan zarówno autorki, jak i tego gatunku. Powieść należy do tych poważniejszych, cięższych, która wymaga skupienia i zaangażowania. Jestem bardzo ciekawa kolejnych tomów, gdyż pod koniec pojawiły się nowe wątki, które ogromnie mnie zaciekawiły. Osobiście zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję, jak tylko trafi do naszych księgarń. 

Książka i wraz z nią historia Nikity wciąga i nie da się jej odłożyć. Są poszukiwania, magiczne moce, przeobrażanie się w inne postacie, broń, szczypta humoru, dobrze wykreowany świat i tajemnica. Czego chcieć tak naprawdę więcej? Chyba niczego, więc z niecierpliwością czekam na kolejny tom. 

Jakby było mało tego, że książka to dialogowe arcydzieło, opisy są tak plastyczne, że wszystko mogłam sobie wyobrazić w momencie ich czytania, to jeszcze całość jest urozmaicona genialnymi ilustracjami Magdaleny Babińskiej ( tej samej, która rysowała Świetlika w ciemności, napisanego przez Ćwieka ). Ta kobieta niszczy mnie każdym nowym projektem, każdą ilustracją, a w połączeniu z twórczością Jadowskiej…mistrzostwo.

Książkę polecam gorąco, bo drugiej takiej książki nie dostaniecie, choćbyście się mieli siłować sami z Google.

Akcja rozgrywa się wokół porwania jednej z dziewcząt pracujących w nocnym klubie, wobec której Nikita ma dług. Na tyle poważny, że zabójczyni nie może siedzieć z założonymi rękami. Tym bardziej żywiąc przekonanie, że właśnie z jej powodu porwano śpiewaczkę. Intryga jest na tyle zawiła, by zmusić do myślenia i wystarczająco nieoczywista, by jej rozwiązanie zaskakiwało. A dzięki ciekawym wątkom pobocznym lektura staje się naprawdę frapująca. Fabuła nie mknie w zawrotnym tempie, co dla mnie jest w tym wypadku dużym pozytywem. Autorka umiejętnie skorelowała wprowadzenie Czytelnika w alternatywny świat Warsa i Sawy z budowaniem nastroju, kształtowaniem postaci i tokiem wydarzeń. Dzięki temu powieść staje się kompletna i wciągająca. W mojej opinii Anecie Jadowskiej udało się odnaleźć w tej książce złoty środek i świetnie wyważyć wszystkie komponenty. Osobiście widzę w książce wiele powiązań z powieściami moich ulubionych autorów, ale nie jest to zarzut, raczej spostrzeżenie analogii, które w niczym nie ujmuje wartości historii o Nikicie.

Tak jak wszystkie inne postaci, o których trudno wspomnieć nie odkrywając fabuły. Każda jest charakterna i niesie w sobie wyjątkowość, której nie spodziewałam się po Jadowskiej. Każda mogłaby rozpocząć własną historię i napisać własny scenariusz. To silne osobowości, które kolorują wydarzenia po swojemu. Na równi z Nikitą tworzą świat przedstawiony. Ich reakcje i czyny rzutują na fabułę. Tak jak w prawdziwym życiu.

Robin, który w żaden sposób nie pasuje do szablonu zabójcy. Biała karta zapisana urwanymi wspomnieniami.

Karma potrafiąca jednym kliknięciem wymazać człowieka i jego przeszłość.

Panna Wacława serwująca najlepsze jedzenie po tej stronie Wisły.

Siostry Borman, które trzęsą Dzielnicą Cudów.

To plejada osobliwości, które jednocześnie urzekają i wywołują gęsią skórkę.

 

Jadowska jak zwykle spisała się medal. Odnoszę również wrażenie, że „Dziewczyna z Dzielnicy Cudów” stylem o wiele bardziej przypadła mi do gustu niż Dora Wilk. To jeszcze jeden przykład na to, że autorka ma w sobie nieskończony potencjał, a atmosferę książki dostosowuje do głównego bohatera. Jestem zachwycona, co tu dużo mówić.

„Dziewczyna z dzielnicy cudów” ZACHWYCA! Niebanalna i cyniczna Nikita, która zawsze ma własne zdanie, daleka jest bowiem od tych powszechnych, niepewnych siebie i delikatnych bohaterek, z którymi dotychczas miałam do czynienia,  gdy sięgaałam po literaturę współczesną. Wysportowana i wygadana chłopczyca, a przy tym niesamowicie inteligentna kobieta, z miejsca zyskuje sympatię czytelnika. Jeśli dodamy do tego zachwycającą kreację świata przedstawionego oraz genialne i dowcipne, zapadające w pamięć dialogi, to bez wątpienia otrzymujemy lekturę, która nie tyle sprawia dużo przyjemności podczas czytania, co po prostu sama się czyta.

Oczywiście całość nie jest w stu procentach oderwana od opus magnum Jadowskiej, serii o Dorze Wilk. Z drugiej jednak strony „Dziewczyna z dzielnicy cudów” zachowuje walory samodzielnej, niezależnej historii, po którą sięgną może każdy, nawet zupełnie nowy czytelnik. A więc, jak mówi przysłowie – i wilk syty i owca cała. A raczej i Wilk syta i Nikita cała. Szczególnie, że całość jest świetnie, lekko i przyjemnie napisana, a ilustrowane wydanie miło wpada w oko. Sięgnijcie zatem, bo to naprawdę niezła, rozrywkowa, bezpretensjonalna lektura z przyjemnymi pomysłami.

,,Dziewczyna z Dzielnicy Cudów” to tajemnicza, niezwykła, a zarazem brutalna książka, która nie szczędzi krwawych opisów, a akcja bezustannie gna do przodu. Nie ma tu chwili na zawahanie się. Przez to można stracić życie albo na zawsze utknąć w Dzielnicy Cudów, z której nie ma wyjścia po zmroku. Przygotujcie się na pełną niebezpieczeństw, niezłomnej walki, zaczarowanych istot powieść, przy której nie można przejść ot, tak sobie. Porwie was i zabierze w najgorsze dzielnice Warsa oraz nieokiełznaną, okrutną ziemię Sawy. Przy Nikicie nie można się nudzić. Ani na chwilę nie można odłożyć książki. Kolejna polska autorka i kolejny sukces. Muszę zapoznać się z jej innymi powieściami. Wiem, że twórczość pani Anety mnie nie zawiedzie. Polecam!

Poziom powieści jest wysoki, Jadowska absolutnie nie zamierza spocząć na laurach i wciąż tworzy książki, od których niezwykle trudno się oderwać. Dziewczyna z Dzielnicy Cudów to kawał dobrze napisanej opowieści, która zaskakuje i trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Chociaż na pierwszy rzut oka może się wydawać, że są to historie przeznaczone bardziej dla czytelniczek niżby czytelników, to niech męska strona widowni się nie zraża, weźmie do ręki książkę i udowodni samym sobie, że jest to tylko mit. Książki Jadowskiej to dawka dobrej, może niespecjalnie wymagającej, lecz bardzo ciekawej, przygodowej fantastyki. Cieszę się, że Polska ma takich autorów, którzy według mnie z czystym sumieniem mogliby stanąć obok, chociażby wspomnianej już przeze mnie, Patricii Briggs. Szczerze polecam i z niecierpliwością czekam na kolejny tom o Nikicie!

Seria Nikita z pewnością trafia na moją listę ulubionych książek i choć nie jest ona lekturą wymagająca, lubię czasem poczytać coś lekkiego i przyjemnego. Akcja jest tu dynamiczna a bohaterowie ciekawi i warci bliższego poznania. Historia jaką przedstawiła autorka bardzo mi się spodobała i do ostatniej strony kibicowałam bohaterce w jej przygodach. Oceniając książkę wystawiam 4.5/6 ponieważ brakło mi trochę elementu zaskoczenia, ale być może w kolejnych częściach będzie inaczej. 

Dziewczynę z Dzielnicy Cudów mogę zdecydowanie nazwać najbardziej niespodziewaną i najbardziej zaskakującą lekturą sierpnia. Kompletnie się nie spodziewałam, że ta powieść może mi się spodobać, a jednak tak właśnie się stało i teraz nie mogę się doczekać na kolejne tomy o przygodach Nikity – i mówię to jeszcze przed faktyczną premierą tej książki, co oznacza tylko to, że będę czekać jeszcze długo. Zdecydowanie polecam tę książkę każdemu, a szczególnie osobom, które nie są zbyt przekonane do polskiej fantastyki. Warto ją przeczytać chociażby ze względu na kreację świata i wybór miasta jako miejsca akcji. I nie zapominajmy o dzikiej magii i wątku kryminalnym, który jest tak zawikłany, że czasami trudno za nim nadążyć. Zainteresujcie się tą powieścią, według mnie naprawdę na to zasługuje!

Fanów Anety Jadowskiej nie trzeba przekonywać do tej książki. Tak samo wspaniałe pióro, wciągające przygody i niezwykle ciekawa, niejednoznaczna bohaterka. Wszystkich tych, którzy nie mieli jeszcze styczności z pisarstwem autorki, a lubią fantastykę, a szczególnie jej odmianę – urban fantasty, zachęcam, to wspaniała lektura. Ja z niecierpliwością czekam na kolejny tom przygód Nikity, mając nadzieję, że wytrwam w oczekiwaniu :)

Świetnie się przy tej książce bawiłam, dostarczyła mi kilka godzin bardzo dobrego zaczytania, natychmiast między nami zaiskrzyło. Podziwiam talent autorki do snucia fascynujących opowieści, wyjątkowo kreatywną wyobraźnię, naturalne poczucie humoru, sugestywną narrację i swobodne żonglowanie intrygującymi wątkami w dynamicznej akcji. Wszystko to powoduje, że czytelnikowi trudno oderwać się od powieści, intensywnie wciąga go w wir zdarzeń, poddaje rosnącemu napięciu, silnie przyciąga mrocznym i tajemniczym tłem. Z zapałem śledzimy niezwykłe przygody głównej bohaterki, urzeka nas złożoność i bogactwo świata, w którym przyszło jej funkcjonować. Fantastyczna mieszanka magii, nadprzyrodzonych ras, rozmaitych stworzeń, realnych i alternatywnych miast, z których każde ma coś unikalnego i zagadkowego do zaoferowania.

Podsumowując: Dziewczyna z dzielnicy cudów to zapowiedź naprawdę dobrej serii. Przeczytajcie okładkowy opis, dodajcie do tego 8 kilo emocji, pomnóżcie razy 15, dodajcie kolejne 8 kilo zaskoczenia, a dowiecie się co Was czeka wewnątrz tej ślicznej książki. Ja czekam na kolejny tom, a wszystkim lubującym się w fantastyce i kryminałach polecam sięgnąć po ten. Coś czuję, że się Wam spodoba ;).

Być może było to do przewidzenia, ale kolejny raz napisałam tekst, który książkę Anety Jadowskiej wychwala. O ile w przypadku heksalogii o Wiedźmie przyznawałam otwarcie, że jest to lektura bardzo lekka, mocno zabarwiona paranormal romance i chwilami dość wtórna, a mój zachwyt wynika z czysto subiektywnych sympatii, o tyle w przypadku Dziewczyny z Dzielnicy Cudów (podobnie jak to miało miejsce przy Szamańskim bluesie) autorka udowodniła, że potrafi napisać coś więcej, coś lepszego. Opowieść o Witkacu była mocno zabarwiona humorem i utrzymana w bardzo lekkiej konwencji; w przypadku Nikity humor również się pojawia i ma podobny charakter, ale jest go zdecydowanie mniej, a sama kreacja bohaterki i jej miasta jest znacznie bardziej mroczna. Choć tym razem mamy do czynienia z typowym urban fantasy, nadal zachowana jest lekkość stylu, dzięki której powieść czyta się po prostu świetnie. Pewnie już to mówiłam, ale bardzo podoba mi się kierunek, w którym zmierza twórczość Anety Jadowskiej.

Powiem to kolejny raz: Jestem zakochana. Nie tylko w świecie, ale też w bohaterach, którzy są zagadkowi i niepowtarzalni, czyli tacy jakich fantastyka kocha. Wiecie, że nie czytuje polskich autorów, bo nie mam do nich żadnego zaufania, jednak jakoś tak czuję w głębi duszy, że z Nikitą się dogadamy i myślę czy Dora nie zostałaby moją drugą najlepszą przyjaciółką. Co czyni tę powieść jeszcze bardziej magiczną to Dzielnica Cudów, która jest tak oryginalna i porywająca, że gdyby istniała naprawdę spędzałabym tam bardzo dużo czasu. Jednak czy na pewno nie istnieje?

Podsumowując, zaczynam coraz częściej sięgać po polskich autorów i cieszę się, że jednym z nich była Aneta Jadowska. To tylko udowadnia, że Polacy potrafią pisać fantastykę na poziomie, z czego jestem bardzo zadowolona… i dumna. Dziewczyna z Dzielnicy Cudów jest książką, po którą powinien sięgnąć każdy fan autorki, fan fantastyki lub tak jak ja, ktoś kto lubi twarde sztuki w literaturze. Powieść jest godna uwagi i oczekuję na drugi tom.

Akcja od razu nabiera tempa, a z czasem można dowiedzieć się sporo rzeczy i zasad, które panują w tym świecie. Niektóre wątki zaś są niedokończone, które za pewne zostaną rozwinięte w późniejszych tomach. Czytelnik przynajmniej nie nudzi się czytając te ponad 300 stron tekstu, bo nie ma takiej możliwości.
Jest to dobra pozycja, po której nie można się zawieść i jęczęć, że jest zła.
8/10 – godne uwagi

Czytałam „Dziewczynę z dzielnicy cudów” całą noc. Jakoś ta książka bardzo mi pasuje do całonocnego czytania.

 

Wszystko mi się w niej podoba i nie umiem przyczepić się do żadnej rzeczy. Uwielbiam Robina za to, że nie mam pojęcia kim jest i czego można się po nim dalej spodziewać. I Nikitę – bo daje nadzieję na to, że z każdego koszmaru jaki nam się w życiu przytrafia (albo jaki fundują nam inni) można wyjść cało, mimo, że to wymaga czasu i ciężkiej pracy. Pocieszające.

Dziewczyna z Dzielnicy Cudów okazała się być bardzo przyjemną powieścią – thrillerem w fantastycznej i bardzo apetycznej otoczce. Po jej lekturze żałuję tylko jednej rzeczy – że dopiero za jej sprawą zetknęłam się z twórczością Anety Jadowskiej, bo mam podejrzenie, że inne jej książki także mogą mi się spodobać.

Aneta Jadowska doskonale kreuje alternatywne światy, idealnie przedstawia panujące tam zasady, w barwny i plastyczny sposób opisuje każde miejsce, w którym pojawia się główna bohaterka. Nie da się też ukryć, że doświadczamy tutaj świetnego klimatu – może nieco mrocznego, ponurego, ale takiego typowego dla tego gatunku, co po prostu uwielbiam! Ze względu na pierwszoosobową narrację jesteśmy w stanie poznać motywy kierujące Nikitą, zrozumieć ją, lepiej poznać i naprawdę ciężko tej babki nie lubić. Fabuła jest wciągająca, lekko nieprzewidywalna i naprawdę świetnie się tę powieść czyta. Można się całkowicie zatracić w tym świecie – chwilami będąc Nikitą, chwilami jedynie biernym obserwatorem, ale w obu przypadkach warto dać się porwać. Nie mogę napisać, że Dziewczyna z dzielnicy cudów okazała się być miłym zaskoczeniem, bowiem nawet przez myśl mi nie przeszło, że ta pozycja będzie czymś złym. To naprawdę dobrze skonstruowana, ciekawa i interesująca powieść z gatunku urban fantasy. Oby więcej takich się pojawiało na polskim rynku wydawniczym!

No i co ja mam napisać w podsumowaniu? Niezła historia, z alternatywną historią naszego kraju, która to alternatywa, leży tuż obok, ale jest niewidoczna praktycznie dla wszystkich.Magia, sprawuje tu niepodzielną władzę, a różnego rodzaju niebezpieczne stworzenia to efekt działania kumulacji mocy.A bohaterka, którą można polubić, lub znienawidzić.Jak kto woli.Mnie podobał się w niej jej wilczy apetyt i to, że z każdej sytuacji potrafiła wyjść obronną ręką.Nie liczy się z nikim i z niczym, sama sobie jest szefem.Jednak myliłby się ten, kto by sądził, że to jedyna jej twarz.Przeczytajcie, zmierzcie się sami z tą historią.

Świat magiczny przedstawiony w „Dziewczynie z Dzielnicy Cudów” dość różni się od tego, który znamy z pozostałych powieści Anety Jadowskiej. Jest bardziej brutalny, nieprzewidywalny ocierający się o granicę szaleństwa. Z serii o Dorze Wilk znamy Thorn i Trójprzymierze. Teraz poznajemy Warsa i Sawę, miasta bliźniacze podzielone okrutną historią, budzące grozę magicznych mieszkańców. To w nich rozgrywa się lwia część akcji i tam możemy poznać bohaterów intrygujących, niekonwencjonalnych, wyrazistych, innych. 

 

Aneta Jadowska ma dla czytelnika wiele niespodzianek zarówno pod względem zmiennej i nieprzewidywalnej fabuły ale i różnorodności zachowań bohaterów oraz ich znaczenia na potrzeby książki. Autorka umiejętnie nimi rozporządza, odkrywa karty powoli ale z udanym skutkiem, przez co doskonale gra na naszych emocjach i pobudza ciekawość. 

„Dziewczyna z Dzielnicy Cudów” to książka pełna magii, zwrotów akcji, wspaniałych bohaterów i także humoru. Jest książką idealną dla każdego, kto lubi fantastykę i nie tylko. Jestem pewna, że się na niej nie zawiedziecie i gorąco Wam ją polecam!

Powieść Anety Jadowskiej niesamowicie wciąga i fantastycznie zaciekawia, nietuzinkowymi bohaterami, wielowątkowością, świetnie budowanym napięciem, dynamiczną akcją oraz wykreowanym z dbałością o szczegóły światem. Jednym zdaniem „Dziewczyna z Dzielnicy Cudów” to kawał dobrej polskiej fantastyki.

Autorka nie bawi się w konwenanse i nie wplata w treść banalnych romansików, miałkich tematów i oklepanych rozwiązań. Wrzuca swoich bohaterów w sam środek gorącej akcji, oplata ich losy tajemnicą, którą nie tak łatwo rozwikłać i zmusza ich do pokonywania granic. Czytelnik wciągnięty w wir wydarzeń przestaje wątpić w to, że gdzieś w Warszawie istnieje portal przenoszący do innego, magicznego świata :) Aneta Jadowska stworzyła miasto, które żyje i oddycha, a zasady nim rządzące można by przenieść na grunt realny – co za tym idzie, od książki nie można się oderwać, a apetyt na więcej zostaje rozbudzony. 

Dziewczyna z Dzielnicy Cudów nie jest powieścią ambitną, lecz stanowi przyjemną odskocznię od bardziej wymagających pozycji. Historia w niej opowiedziana nie należy do najbardziej skomplikowanych (chociaż poszczególne elementy układanki wskakują na swoje miejsce dopiero pod koniec, wiążąc ze sobą wszystkie wydarzenia), ale z pewnością podczas lektury można zapomnieć o nudzie. Wykreowany przez Jadowską magiczny świat po raz kolejny urzeka i wciąga, wynagradzając wszystkie inne niedostatki. Dodatkowym plusem jest zdecydowany brak wątków romantycznych (pozwalający mieć nadzieję, iż dalsze tomy serii nie będą dryfowały w stronę romansu czy też fanfikowych fantazji, co miało miejsce w przypadku serii o Dorze), który czyni tą pozycję bardziej przystępną dla czytelników płci męskiej, jak również oderwanie tej książki od heksalogii, pozwalający na jej lekturę także czytelnikom niezaznajomionym z pozostałymi książkami Jadowskiej.

A skoro mowa o Nikicie. Jak już wcześniej wspomniałam, jest to kobieta po przejściach, która w życiu zaznała wiele krzywdy, zwłaszcza ze strony bliskich osób. Pomimo tego pozostała twarda i niewzruszona, a odwaga, zdecydowanie i pewna doza bezwzględności nieraz uratowała jej życie. Woli przebywać we własnym towarzystwie, jest niezwykle czujna i żyje w ciągłym stresie, gdyż nieustannie walczy ze złowrogimi istotami. Aneta Jadowska wykreowała tę postać w sposób konsekwentny. Nikita wie, czego chce od życia i wszelkimi ścieżkami dąży do osiągnięcia swojego celu. To bohaterka, która na początku drażni swoim zachowaniem, a zagłębiając się dalej w treść, z czasem zmieniamy o niej zdanie.

Czy polecam tę książkę? Jak najbardziej i to nie tylko fanom twórczości autorki. Czas, który spędziłam na lekturze tej powieści, na pewno nie był czasem straconym. Dodatkowo umieszczone tam ilustracje (wielkie ukłony dla Magdaleny Babińskiej), skutecznie pobudziły moją wyobraźnię i zwiększyły apetyt na sięgnięcie po kontynuację i poznanie dalszych, burzliwych losów Nikity.

Jeśli nie znacie Dory Wilk, nie szkodzi, tę serię można czytać bez znania Heksalogii. Z całą pewnością nie zostanie Wam nic zaspoilerowane, gdyż Nikita i Dora żyją w dwóch innych światach. Dla mnie ta książka była ciekawą przygodą z dobrze dopracowanym magicznym światem, interesującymi bohaterami i zastanawiającym wątkiem, który mocno wciąga.

Wydawnictwo SQN nie szczędziło wysiłków, by wydać Dziewczynę z Dzielnicy Cudów jak najlepiej, m.in. pod względem wspomnianych ilustracji (i okładki, także autorstwa Magdaleny Babińskiej), składu, redakcji, korekty, czy odpowiednio dobranych ozdobników i inicjałów w tekście. Może zabrakło odrobiny światła na marginesach, ale to drobiazg. Mam wrażenie, że Dziewczynę z Dzielnicy Cudówmożna by wydać na papierze pakowym, drobnym druczkiem i rozmazującą się czcionką, a i tak byłaby świetnym czytadłem. Magia tekstu obroniłaby się sama. A że przy okazji najnowsza powieść Anety Jadowskiej ma bardzo dobrą oprawę – tylko należy się z tego cieszyć.

Podsumowując, Dziewczyna z Dzielnicy Cudów to książka, w której nie brak magii i mroku. Na początku byłam do nie dość sceptycznie nastawiona, ale potem wkręciłam się w tę historię. Jedyne, do czego mogę się przyczepić, to nieco przydługie opisy. Ale autorka nadrabia specyficznym klimatem, który sprawiał, że całość nabierała pewnego uroku. Jak na pierwsze spotkanie z twórczością Anety Jadowskiej, to wyszło całkiem dobrze. Myślę, że jeszcze kiedyś skuszę się na inną powieść spod jej pióra.

Autorka konstruuje powieść tak, że możemy uwierzyć niemal, że gdzieś w Warszawie mamy magiczne przejścia do alternatywnych krain. Czytelnicy ze stolicy znajdą w książce parę miejsc, z którymi pewnie na co dzień mają do czynienia. Osobiście zaimponowała mi kreacją samej Nikity. Widzimy jej dylematy, wybory i zastanawiamy się jak sami poradzilibyśmy sobie w tak skomplikowanym, niesprawiedliwym świecie. Wychowani przez psychopatycznych rodziców raczej mielibyśmy problem, by mieć cokolwiek wspólnego z normalnością. Jednak Nikita ma swój własny kodeks wartości, nie jest bezdusznym narzędziem do likwidowania niewygodnych dla świata ludzi. W trakcie czytania jesteśmy w stanie przejść przez fazę obrzydzenia, fascynacji, a na końcu nawet możemy stwierdzić, że cenimy tą bohaterkę. Czy i ty polubisz ją tak jak ja?

Ta książka wciąga. Robi to na tyle skutecznie, że zapomniałem przy niej o konieczności jedzenia, obowiązkowym bieganiu i wyspaniu się do pracy. Polecam zarówno fanom Anety Jadowskiej, jak i tym, którzy chcieliby dopiero zapoznać się z jej twórczością.

Sumując – dokładnie tak jak już wspomniałam we wstępie, jestem całkowicie zauroczona książką Anety Jadowskiej. Jest po prostu GENIALNA i zdecydowanie zasługuje na wszelkie „ochy” i „achy”. Fantastycznie wykreowany, złożony, nowy świat. Nietuzinkowi bohaterowie z dobrze zaznaczonymi portretami psychologicznymi. Magia w całkiem nowej konwencji. Przyjemny język. Po prostu mieszanka wybuchowa! Sięgnijcie koniecznie! :)

W „Dziewczynie z Dzielnicy Cudów” mamy zagadkę, tajemnicę, ale co więcej, to wszystko rozgrywa się w alternatywnej Warszawie, która właściwie Warszawą nie jest, lecz dwoma miastami, Warsem i Sawą. Autorka idealnie poradziła sobie z kreacją świata przedstawionego, dopracowała go w każdym calu, a w miasta tchnęła powiew magii. Dzielnica Cudów to miejsce, które rządzi się własnymi prawami, można powiedzieć, że ma swoją duszę i świadomość. Od początku mnie zaintrygowało, a w końcu nie byłoby dobrej książki fantasy, bez innej rzeczywistości, w którą możemy się przenieść.

 

Wielowątkowa powieść osadzona w alternatywnej Polsce. Jeszcze nie jesteście przekonani? Dodajmy do tego nieszablonowych bohaterów, brak wątku miłosnego (!) i realistycznie zarysowane więzi między bohaterami. No i jako wisienka na torcie – Dzielnica Cudów, miejsce, które zaintryguje każdego czytelnika. I jak tu teraz wytrzymać do premiery drugiej części przygód Nikity? :)

Ja szczerze mogę polecić tę książkę fanom fantastyki i powiedzieć, że się nie zawiodą! Mnie ta książka napełnia dumą i szczęściem – ponieważ są polscy pisarze, którzy naprawdę potrafią! :)

Książkę czyta się przyjemnie i szybko. Autorka wciąż utrzymuje poziom, do którego przyzwyczaiła swoich fanów i wiernych czytelników. Zdecydowanie lepiej wychodzi jej jednak snucie intryg, które w końcu przestają wyglądać jak nitka prowadząca prosto do kłębka, za to coraz bardziej przypominają sieć pajęczyn. Widać również duże podobieństwo, które kiedyś pozwalało uznać Dorę i Nikitę za bratnie dusze, co może być minusem dla tych, których irytowała główna bohaterka heksalogii (i tym najnowszej książki Jadowskiej nie mogę z czystym sumieniem polecić), jest jednak konsekwencją fabularną wcześniejszych założeń. Znacznym plusem jest też fakt, że nasza zabójczyni nie zyskuje już na samym początku niesamowitych zdolności – och, oczywiście jest istotą magiczną i jako taka dysponuje pewnymi umiejętnościami, których nie posiada przeciętny człowiek, nie korzysta z nich jednak na każdym kroku, właściwie starając się od nich oddzielić. Nie ma też za sobą szwadronu przyjaciół, którzy staną za jej plecami lub zbiorą za nią cięgi. Jest przez to znacznie mniej irytująca niż Dora, która z tomu na tom zyskiwała coraz to większe moce i coraz potężniejszych sprzymierzeńców, równoważących siłę przeciwników lub nawet w oczywisty sposób przechylających szalę zwycięstwa na jej stronę. Pod tym względem autorka nabrała umiaru, tworząc całkiem przyjemną lekturę.

Aneta Jadowska bardzo sprawnie tworzy powieści urban fantasy, bawi się fabułą, nawiązuje do kultury masowej, zdolna z niej autorka, ale o tym pisałam już wiele razy. Oczywiście, jest to literatura rozrywkowa, lekka, wciągająca, z humorem, jeżeli więc oczekujecie Dzieła, to poszukajcie na innej półce. Ale jeżeli chcecie się oderwać od rzeczywistości, świetnie bawić i wciągnąć w alternatywne historie z pełnymi życia i charakternymi bohaterami, to jej książki są dla Was!

Polecam, szczególnie na paskudne jesienne wieczory! I oby tylko w trakcie czytania nie nadciągnęła nad wasz dom magiczna burza…