Futbol odebrał mu kawałek życia, dał wiele powodów do zmartwień i chociaż to wytłumaczenie „ale przecież zarabia taką kasę, że nie powinien narzekać” rozumiem, to on sam świetnie mit obala w książce. Dla Anonimowego Piłkarza to sposób na odegranie się na sporcie i ludziach, którzy to mimo wszystko wciąż owiane mitem i tajemnicą środowisko… utrzymują przy życiu. Idąc po trupach karier piłkarzy, walcząc o każde kwoty (historia o menedżerze, który oszukał dla marnych 500 funtów…), stając się coraz bardziej i bardziej chciwymi.

Anonimowy Piłkarz chowa się, bo tylko tak może pokazać problemy tego środowiska – na swój sposób oczywiście, nie unikając zabawnych sytuacji, pochwał czy dumy z tego do czego udało mu się dojść. Tego nikt nie umniejsza, doświadczeń meczowych nic nie zastąpi, ale i tak najwięcej o życiu piłkarza mówi chęć jego rewanżu na… futbolu. Rewanżu, którym jest obnażenie go z kibicowskich wyobrażeń i dziecięcych marzeń.

Recenzja w formie graficznej:

W inteligentny sposób wytyka wszystkie grzechy Premiership. Dużo czasu poświęca nie tyle otoczce, co samej grze, która według niego jest źle przedstawiana w mediach. „Każdy może nawigować po wielkim iPadzie, przesuwając palcem twarze słynnych piłkarzy i rzucając puste zwroty typu <wejście na drugie tempo> i inne bzdury. Ludzie, którzy są naszymi kolegami po fachu, trywializują naszą grę” – uderza w telewizyjnych ekspertów.

Obok poważnych tematów tajemniczy piłkarz przemyca jednak humorystyczne zdarzenia, które pozwalają odpocząć od głębokich przemyśleń. Barwne imprezy piłkarzy to nie plotka, ba, są one jeszcze bardziej wesołe, niż nam się wydaje. Tak jak ta z piłkarzami Barcelony, na której autor książki przypadkowo wylądował. Piłkarze Barcy świętowali zdobycie Mistrzostwa Hiszpanii, a w tym samym hotelu na wakacjach był „Secret Footballer”. „Jedyną rzeczą w lobby był pusty wózek bagażowy. Chwilę później rozmawialiśmy już z piłkarzami Barcy, zakładając, że nie będą potrafili na nim jeździć. Niestety, zgodzili się na wyzwanie, pewnie pod wpływem upojenia mistrzowskim sukcesem…” wspomina. Skończyło się na jeżdżeniu przez automatycznie otwierane drzwi, jednemu zawodnikowi Barcelony udała się ta sztuka, skończył ten wyścig nawet cało. Mniej szczęścia miało Ferrari stojące na parkingu, które straciło tego wieczoru cały przód.

Właśnie przeczytaliśmy zachwalaną ostatnio książkę „Futbol Obnażony”. Niewielu piłkarzy potrafiłoby coś takiego napisać. Tylko garstka byłaby w stanie spojrzeć w lustro i powiedzieć: sprawdzam. Mówi się: co się wydarzyło w Vegas, zostaje w Vegas. „The Secret Footballer” łamie tę zasadę. Prowadzi nas za rękę tam, gdzie przeciętnego kibica ciągnie najbardziej. Za kulisy.

Kim nie byłby autor jedno jest pewne – jego spostrzeżenia są wyjątkowo interesujące, facet jest bystrym obserwatorem o przenikliwym spojrzeniu.

Pomysł na książkę o futbolu jest najprostszy jaki tylko może być – autor podzielił ją na dziesięć rozdziałów, każdy poświęcony innemu zagadnieniu – trenerom, kibicom, mediom, taktyce, sławie, agentom, pieniądzom itd. Sukces narracji tkwi w szczegółach. To nie są nużące banały czy też garść niezwiązanych ze sobą anegdot – raczej zaskakujące obserwacje podparte barwnymi szczegółami z futbolowego życia.

„Secret Footballera” warto przeczytać, bo jest ciekawy, choć jeśli ktoś już czytał autobiografie znanych piłkarzy, to futbol nie będzie dla niego całkiem obnażony. Ale jest teoria, że z każdej książki warto wyciągnąć przynajmniej jedno zdanie. Z tej wyciągnąłem całą masę spostrzeżeń. Czyli opłacało się.

Książka ta w zasadzie… podtrzymuje wszystkie stereotypy, które krążą na temat piłkarskich gwiazd. Przepych aż do przesady, łatwe kobiety, szalone imprezy, koncentracja na kasie – to naprawdę dotyczy może nie wszystkich, ale znaczną część tego towarzystwa. Autor jako jeden z niewielu ma w życiu szersze horyzonty, choć momentami jednak zawodowa solidarność chyba nie pozwalała mu do końca trzeźwo spoglądać na niektóre sprawy i jego argumenty bywały niezwykle zabawne. Coś z jak z felietonami Radosława Matusiaka na Weszło, który piórem posługuje sie dość sprawnie, ale jest coraz bardziej trywialny i wszystkie swoje teksty zaczyna sprowadzać do tego, jak ciężko mają nasi ligowi kopacze, zarabiający nieraz dziesiątki tysięcy złotych miesięcznie.

Tak naprawdę to, jak już słusznie zauważył któryś z recenzentów, specyficzny rodzaj piłkarskiej autobiografii. Specyficznej, bo nie lecącej sztampowo – urodziłem się, od małego kopałem piłkę, na początku grałem w, a później w itd. tylko podzielonej na dziesięć części, z których każda dotyka jakiegoś tematu nieodłącznie związanego z futbolem. Od trenerów poprzez kibiców po agentów. Od taktyki, poprzez sławę, po pieniądze. A wszystko to z naszym piłkarskim Gallem Anonimem w tle, bądź na pierwszym planie. To zależy od okoliczności.

Recenzja w formie graficznej:

Dzięki tej publikacji, Anonimowy Piłkarz przełamał tabu. Poruszył najbardziej dotkliwe aspekty tej branży, a do tego obnażył wszelkie niedociągnięcia zawodników, ich sztabów szkoleniowych, agentów oraz mediów, które tylko czekają na jakąś sensację z udziałem piłkarskiego celebryty. Po lekturze tej książki mogę z całą pewnością przyznać, że jego praca nie poszła na marne. Być może ten sam Futbol obnażony. Szpieg w szatni Premier League, który dla Nas jest tylko zbiorem najpilniej strzeżonych piłkarskich sekretów, okaże się dla wszystkich osób z branży przedstawionych w tej książce rodzajem upomnienia, swoistym znakiem ostrzegawczym przed kolejną zawodową wpadką. Jeśli chcecie się przekonać, czy gra Anonimowego Piłkarza z czytelnikami jest warta świeczki, powinniście koniecznie przeczytać tę pozycję! – See more at: http://pulchralibra.blogspot.com/2014/03/caa-prawda-o-premier-league.html#sthash.DgzkB6QX.dpuf

Anonimowy Piłkarz utrzymuje, że ujawnia największe tajemnice świata futbolu, ale niektóre opowieści i relacje są pozbawione kontekstu (tzn. brak informacji, o które kluby chodzi, których graczy). Mimo tych zastrzeżeń muszę przyznać, że jest to interesująca książka, której autor ma ciekawą osobowość i poczucie, że kibicom należy się prawda na temat swoich idoli i ulubionego sportu. Mimo kilku mankamentów wynikających bezpośrednio z anonimowości autora z pewnością będzie to wartościowa lektura dla każdego fana futbolu.

Książka zdecydowanie godna polecenia nie tylko dla fanów ligi angielskiej, ale każdego sympatyka futbolu. Niezwykle ciekawa opierająca się na własnych przykładach i obrazująca jaki na prawdę jest futbol. Pozycja na naszych półkach – zdecydowanie obowiązkowa.

Autor pokazuje, że mimo wielkich pieniędzy życie piłkarza bywa trudne, karierę kończy dość często depresja alkoholizm, hazard czy samobójstwo. Dzięki wcześniejszym publikacjom wiedzieliśmy o tym. Jednak autor dzięki swojej erudycji, umiejętności pisania, powoduje, że książka czyta się sama. Polecam wszystkim którzy są zainteresowani życiem piłkarzy na co dzień i pokazania ich jako zwykłych ludzi z problemami. 

 

Tym, którzy chcą poznać lepiej Premier League również polecam. A szczególnie polecam tym, którzy mają zamiar zakochać się w tej lidze.

Futbol obnażony czyta się szybko, łatwo i przyjemnie, głównie dzięki prostej formie języka i niezbyt długim rozdziałom. Gdzieniegdzie autor przemyca małe mądrości życiowe, żarty i humoreski, jednak do filozofa czy kabareciarza sporo mu brakuje. Nie zmienia to jednak faktu, że każdy fan piłki nożnej, któremu ta książka wpadnie w ręce, powinien być zadowolony.

Recenzja w formie graficznej:

Długo trzeba było czekać na taką książkę w morzu innych, traktujących o futbolu. Po lekturze autobiografii Michela Platiniego „Moje życie jak mecz” bałam się, że znów spotkam się na kartach tej książki z człowiekiem niewymownie smutnym i rozgoryczonym, tutaj jednak w „Futbolu obnażonym” mamy obraz po prostu człowieka. Mającego lepsze i gorsze dni, potrafiącego przyznać się do porażki i wytknąć błędy innym, nie przebierającego w słowach, ale też potrafiącego przeprosić, co czulszych czytelników, za swój język. To ksiązka mocna, tak jak mocny potrafi być futbol. Pokazuje bowiem jasne i ciemne strony tego, uwielbianego przez miliony, sportu. Nie bez przyczyny pierwszy raz tekst Anonimowego Piłkarza, który ukazał się na łamach „Guardiana”, zatytułowany został: „Czasem za światłem reflektorów jest ciemność”. To bowiem, co dla kibiców pozostaje rozświetlonym i głośnym wspomnieniem z meczu, dla piłkarza często kończy się w zupełnie innym miejscu – pozbawionym wrzasku, kibiców i chwały. Zawodnicy, tak samo jak my, mierzą się codziennie z problemami i troskami, daleko wykraczającymi poza przegraną swojej drużyny. Oni muszą mieć tę umiejętność życia tak, aby pogodzić piłkarza z ojcem, synem, mężem, bratem, kolegą…

Miałem okazję przeczytać wiele książek sportowych. Niektóre zrobiły na mnie wielkie wrażenie i wracam do nich co pewien czas. Niektóre z nich były w moim odczuciu lepsze niż Futbol obnażony. Jednak ta książka powinna być obowiązkowa dla każdego kibica, który chodzi na mecze piłki nożnej. Dlaczego? Bo pozwoli ona spojrzeć na świat futbolu z perspektywy piłkarza i lepiej zrozumieć to środowisko. A dobrze jest rozumieć co i dlaczego się krytykuje.

Książkę czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Historii, których pewnie mało kto spodziewałby się po piłkarzach grających na Wyspach jest w niej bez liku. „Jednym z moich zachowań w futbolu, nad którym ubolewam, było powiedzenie do mojego idola: ‚Wyglądasz znajomo, chyba byłeś kiedyś sławny?’. Z ręką na sercu przyrzekam, że chciałem w ten sposób przełamać lody (co powinieneś powiedzieć, kiedy spotykasz swojego idola?). Ale odniosło to zupełnie odwrotny skutek, wywołując taką rozróbę, że nasz mecz musiał zostać przełożony, bo sędziowie i stewardzi byli zajęci przywracaniem porządku i rozdzielaniem obu drużyn walczących ze sobą w tunelu” – to tylko jeden z lżejszych przykładów.

Recenzja w formie graficznej:

Barwny język, duża dawka autoironii, trzeźwe spojrzenie na naprawdę duże pieniądze zarabiane przez zawodników – nie sposób nie polubić Anonimowego Piłkarza. A kim tak naprawdę jest Secret Footballer? Dyskusja na ten temat w internecie trwa od dawna. Mniejsza o personalia (choć większość stawia na Dave’a Kitsona, byłego napastnika Stoke City czy Reading) – Anonimowy Piłkarz to erudyta, który wychował się na Szekspirze, Dickensie, Rolling Stones i The Beatles i który stara przybliżyć się czytelnikowi wszystkie blaski i cienie bycia graczem Premier League.

Najważniejsze w tej książce to szczerość. The Secret Footballer skupia się na sobie, to jego opowieść życia, często wyboista w drodze na sam szczyt, którzy wcale nie był usłany różami. Pokusy w postaci alkoholu, narkotyków, seksownych dziewczyn gotowych zrobić wszystko za jedną wspólną noc to tylko niektóre z nich, których wystrzegać się trzeba jak ognia. W końcu stracił zainteresowanie futbolem. Popadł w depresje. Nie widział sensu w życiu, bał się iść na trening, rozmawiać z kolegami z drużyny. Nie chciał znać nikogo, całymi dniami siedział i nic nie robił. Stracił cały majątek, pieniądze z gry gdzieś się rozpłynęły, a on został z niczym. Postanowił się tym z nami podzielić i wyszło mu to na dobre. Pierwszy artykuł do Guardiana, traktujący właśnie o jego chorobie przyjął się z wielkim pozytywnym przyjęciem, a kibice chcieli więcej i więcej.

Choć na pewno dla wielu czytelników najsmaczniejszymi kąskami będą anegdoty ze świata, który dobrze znają – czyli z dzisiejszych boisk Premiership, dla mnie najciekawsze okazały się wspomnienia z początków kariery Anonimowego Piłkarza. To właśnie początek drogi na szczyt, pierwsze profesjonalne treningi, pierwsze ciężkie przeprawy w szatni i problemy z nimi związane przyciągnęły mnie do tej książki i okazały się jej fascynującym wstępem. Mocnym punktem programu jest również wywiad z czołowym angielskim agentem piłkarskim, który zdecydował się anonimowo odpowiedzieć na pytania fanów Anonimowego Piłkarza.

Uniwersalizm”Futbolu obnażonego” polega na tym, że fani piłki nożnej to nie jedyni odbiorcy, ale ci sceptyczni, krytycy, „zazdrośnicy” sławy, fleszy, zachwytów, bogactwa będą chyba bardziej usatysfakcjonowani tą pozycją. Negatywne fakty z życia gwiazd sportu są jak miód na dusze tych sportowych sceptyków.

Tak więc dla każdego coś miłego. Polecam.

Trochę za dużo było medialnego szumu wokół tej książki, temat został mocno rozdmuchany, rodząc tym samym oczekiwania, które nie do końca zostały spełnione. Owszem, „Futbol obnażony” kryje w sobie smaczki życia na poziomie najwyższych piłkarskich lig, jednak spora część tej książki wypełniona jest informacjami, które ciężko uznać za odkrywcze. Szokujące – owszem, ale nic ponad to, co czytelnik już wie albo czego się przynajmniej domyśla. Największą frajdą nie jest jednak sama treść. To szukanie między wierszami wskazówek dotyczących tożsamości Anonimowego Piłkarza, próba jej zdemaskowania i spekulacje na forach stanowią największą rozrywkę. I choćby dla samej zabawy w detektywa warto przeczytać tę książkę.

Musiało upłynąć dużo czasy by taka książką pojawiła się na rynku wydawniczym. To mocna lektura wywołując wiele emocji i uczuć u czytelnika. Poznajemy świat, który nie jest tak piękny jak nam się wydaje, gdy gasną światła i zamykają się drzwi szatni rozpoczyna się prawdziwe życie, które często nie przypomina tego co widzimy w świetle fleszy.

Na koniec wypadałoby napisać, czy polecam przeczytanie „Futbolu obnażonego”. Moja odpowiedź brzmi tak. Książkę tę czyta się bardzo szybko i przyjemnie, gdyż jest napisana bardzo prostym językiem, można powiedzieć, że wprost potocznym. Co prawda po jej przeczytaniu nie dowiemy się niczego odkrywczego, ale z pewnością zapoznanie się z opinią wrażliwego człowieka, który grał w kilku klubach Premier League będzie ciekawym doświadczeniem. Na końcu tej pozycji znajdziemy bardzo mądre przesłanie (może trochę banalne), które mówi, że pieniądze dają szczęście, ale tylko krótkotrwałe. Dzięki nim możemy otoczyć się ludźmi, przedmiotami, które dadzą nam poczucie fałszywego szczęścia. Jednak zawsze należy pamiętać, że prawdziwe szczęście idzie w parze z takimi cnotami jak szczera przyjaźń, miłość, honor i poczucie własnej godności.

Futbol obnażony to ciekawa lektura dla każdego kibica piłkarskiego. Napisana w bardzo specyficzny sposób pokazuje wiele problemów i życiowych sytuacji, z którymi spotykają się gracze klubów Premier League. Opisuje trudną drogę na szczyt, a także zmagania z pokusami, gdy jest się już sławnym i bogatym, dając spojrzenie na to z niespotykanej perspektywy. Na pewno warto w nią zainwestować bardziej niż w napisane pośpiesznie biografie zbyt młodych na to zawodników, w stylu Messiego czy Casillasa. Moim zdaniem jednak anonimowy piłkarz, mimo głośnych zapowiedzi i ciekawych zamiarów, nie zrobił nic poza to, czego dokonał w swojej autobiografii Robbie Fowler. „Spowiedź” byłego gracza Liverpoolu jest jednak jakby bardziej kompletna, lepiej poukładana i przedstawia wszystko z jasno określonej perspektywy, znacznie ułatwiając czytelnikowi odbiór. Do najlepszych kontrowersyjnemu anonimowi jednak trochę zabrakło.

 Wybierając tę książkę kierowałam się chęcią zapoznania się ze zwyczajami obowiązującymi w „szatni”. Chciałam też się dowiedzieć jak wyglądają relacje między zawodnikami, obowiązujące tam zasady. Autor (kimkolwiek jest) szczerze opisał to wszystko, a bycie anonimowym ułatwiło mu to zadanie, gdyż nie musiał obawiac się konsekwencji po wyjawieniu sekretów Premier Legaue. Polecam!

Na pewno nie jest to książka dla ludzi o wrażliwych żołądkach – Preston nie bawi się w ozdobniki, a jego opisy są niesamowicie plastyczne – jednak jest to chyba ogólna cecha thrillera medycznego. Jeśli ten aspekt Wam nie przeszkadza (lub nawet go lubicie), opowieść o historii eboli powinna przypaść Wam do gustu. Ja nie mogłam oderwać się od lektury i wyciągnęłam z niej całkiem sporo informacji; spodobała mi się również płaszczyzna fabularna, która była całkiem dobrze poprowadzona. Jedynym, co tak naprawdę mi przeszkadzało, było ciągłe podkreślanie szybkości rozprzestrzeniania się wirusa, zupełnie jakby autor chciał wypomnieć światu, że bagatelizuje problem. Każdy jednak ma prawo do przypisania swojej książce takiej misji, jaką dla niej widzi.