Jest wiele książek, które poruszają temat czasu. Jest jeszcze więcej, które mówią o miłości. Ale niewielka ich część potrafi nas zaskoczyć, pokazać inne oblicze tego uczucia. Mogłoby się zdawać, że wszystko już zostało napisane, ale nie. Evan Mandery w powieści Q. Ponadczasowa historia miłosna stanął na wysokości zadania, ukazał miłość piękną, ponadczasową i prawdziwą, nie ocierając się o banał.

„Q. Ponadczasowa historia miłosna” to niebanalna, pozbawiona schematyczności i rutyny romantyczna powieść o sile uczuć, prawdziwej więzi z drugą osobą, niełatwych decyzjach czy niespodziankach, jakie szykuje nam los. Polecam wszystkim, którzy pragną zupełnie nietypowej pozycji, która zapewni Wam nie tylko rozrywkę, ale również sporo tematów do przemyśleń.

Q. Ponadczasową historię miłosną polecam. Ze względu na fabułę, na dialogi i puentę. Może nie wyciska łez, jak sugeruje informacja na okładce. Lecz z pewnością poruszy każdego.

„Q. Ponadczasowa historia miłosna” nie powala na kolana, przyspieszonego bicia serca też tutaj nie doświadczymy, momentami nawet przychodzi wielka ochota, by zamknąć ją z hukiem i więcej nie otwierać. Ale ma w sobie jakiś tajemniczy magnetyzm, który sprawia, że brniemy w tą dziwną historię. Mimo wszystko.

Evan Mandery stawia na głowie tradycyjną opowieść o miłości, dając upust swojej pisarskiej finezji i niezwykłej elokwencji. Liczne dygresje na temat samego aktu twórczego pisarza, sensu życia związanego z pojęciem czasu, czy ciekawe wtrącenia, na temat wielu znanych pisarzy, a przede wszystkim dosadny język, oddający w pełni charakter powieści, uczyniły z niej moim zdaniem niebanalną historię z nietypowym wątkiem miłosnym. Obcowanie z tą lekturą zajęło mi dużo czasu, jednak wcale tego nie żałuję. Polecam

Historii miłosnych powstało już tak wiele, że trudno je zliczyć. Byli już Romeo i Julia, Tristan i Izolda, Orfeusz i Eurydyka… Ale, zaraz, zaraz, czemu zaczęłam wymieniać tylko pary, których los okazał się nieszczęśliwy, a wręcz tragiczny? Przecież pełno jest także opowieści z happy-endem. No tak. Tyle że bohaterowie książki pisanej piórem Evana Mandery’ego zostali wplątani w historię, która po pewnym czasie wcale nie wskazywała na miano takiej, która mogła skończyć się dla ich obojga szczęśliwie…

Q. Ponadczasowa historia miłosna nie jest lekturą na jeden wieczór, lecz na kilka. Wymaga skupienia i wyciszenia. Jeśli więc szukacie niecodziennej opowieści o miłości, a nie zwykłego i banalnego romansu, to polecam Wam właśnie ten tytuł.

„Q. Ponadczasowa historia miłosna” to opowieść zadziwiająca. Przyznam, że jeszcze nigdy nie spotkałam się z tak innowacyjnym pomysłem. Autor stworzył naprawdę zaskakującą i ciekawą fabułę. Powieść wywarła na mnie spore wrażenie. Niezwykli bohaterowie, oryginalna historia i przystępny język, to główne zalety tej pozycji. Książka trafia prosto w serce przez co trudno jest ją zapomnieć. Pierwszoosobowa narracja ma niemałe znaczenie. Szybko zżywamy się z głównym bohaterem i jego dylematami. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że ta nieprzeciętna lektura przypomni nam, o tym, że prawdziwej miłości nic nie jest w stanie zniszczyć.

Podsumowując, pióro autora miejscami bywa ciężkie, szczególnie w zbędnych opisach. Moje mieszane uczucia są przyczyną właśnie tych opisów, gdyby autor nam ich oszczędził to książka w moich oczach dostałaby 10/10. Moje oczekiwania nie zostały w pełni nasycone. Spodziewałam się innego końca książki, ale to nie znaczy, że ten był kiepski. Był bardzo dobry, ale mniej emocjonujący. Polecam, osobom, które lubią się od czasu do czasu pośmiać- ta lektura Wam to gwarantuje. Nie polecam osobom, które po tej książce oczekują jakiego wybuchu miłości, ponieważ to niej jest typowy romans.

Często zastanawiam się nad tym jak będę wyglądać w przyszłości, co będzie mi dolegać, jaka będę. Czy znajdę „tego jedynego”, kogo będę lubić, a kogo nie. Czy praca pochłonie cały mój czas, czy wreszcie przygarnę kociaka ze schroniska? Pomimo tej ciekawości nie chciałabym spotkać tej starszej wersji mnie, bo może „tamta” Ola chciałby wykorzystać mnie jak wcielenia głównego bohatera? Nie dziękuję. Wolę przeżyć moje życie takie jakie ma być. Spróbuję wszystko przyjąć „na klatę”. Może to nie jakaś mega giga tera ambitna lektura, ale czyta się w miarę przyjemnie. Piękna, prosta okładka, bardzo przyjemna w dotyku i C-U-D-O-W-N-I-E pachnący papier nie pozwalał oderwać mi się od lektury ponadczasowej historii miłosnej.

Mimo że momentami lektura okazywała się niezwykle żmudna i uciążliwa zmuszając do odłożenia książki na półkę nawet na kilka dni, to nie sposób było o niej zapomnieć i nie sięgnąć po nią ponownie. Nie jest to książka łatwa i przyjemna w lekturze, ale na pewno warta poświęcenia jej czasu gdyż traktuje o tym co naprawdę ważne. Zachwycające było bogactwo stylistyczne i piękna kompozycja językowa, która zachęcała do delektowania się każdym zdaniem. Warsztat autora na prawdę jest nieoceniony wyróżniając się przez to z tłumu współczesnych pseudo literatów. Ogół opowieści nie jest na pewno tradycyjnym romansem, lecz wieloaspektową i rozbudowaną kompozycją, która przyciąga literackością i zachęca do skupienia się. Jeżeli więc szukacie powieści nieprzeciętnej, to z pełną odpowiedzialnością polecam tę pozycję, ale musicie pamiętać, że nie jest to książka na jeden wieczór, lecz na kilka przyjemnych podejść.

Wiem, że strasznie ogólnikowo to streściłam, ale nie mogłam inaczej. Książka zaskoczyła mnie swoją myślą przewodnią, a mianowicie: „Co byś zrobił, gdybyś się dowiedział, że osoba z którą chcesz spędzić życie przyniesie ci całą masę cierpienia?”. Troszkę trudna sprawa, prawda? Autor powieści podszedł do sprawy w bardzo fajny sposób, dzięki czemu stworzył coś, czego jeszcze nigdy nie spotkałam w literaturze. Może za mało czytałam, a może Evan Mandery to geniusz? Opowieść jest dość nostalgiczna jak dla mnie, ale czyta się gładko i przyjemnie. Historia jako taka mocno mnie zaintrygowała i byłam szczerze zaciekawiona jej finałem. Jest tutaj sporo satyry, ale i sentymentalizmu, tak więc powieść powinna się spodobać zarówno tym doświadczonym, jak i naiwnym kobietkom w każdym wieku. Polecam z całą pewnością ale uprzedzam, że ta niezniszczalna miłość do Q to czysty surrealizm ;)

Powieść może i mnie nie porwała, ale jest na pewno wartościową lekturą. Pokazuje nam co mogłoby być, gdyby podróże w czasie były możliwe, a my musielibyśmy wybierać czy sami chcemy decydować o swoim życiu, czy korzystać z gotowych podpowiedzi naszych „starszych wersji”.

Mandery pisze z dowcipem, ironią i zjadliwością – wszystko z pewnym odcieniem niepokoju i refleksji filozoficznej. „Q. Ponadczasowa historia miłosna” to rzadkie połączenie humoru, prawdy i zjadliwość. Mądra, zabawna, filozoficzna, wzruszająca historia o miłości i odkrywaniu tego co ma znaczenie w naszym życiu. Książki nie można przerwać i odłożyć na później. Nie jest to lektura łatwa w odbiorze. Skłania do głębszych refleksji. Ciągle zadawałam sobie pytania: Co by się stało, gdyby gdzieś w przyszłości, zdolność do podróży w czasie stała się rzeczywistością? Jeśli można by cofnąć się w czasie, aby porozmawiać z wcześniejszą wersją siebie i próbować zmienić przyszłość? Czy zdecydowałabym się na taki skok w czasie?Jedno jest pewne, gdybym cofnęła się w czasie i poznała młodszą wersję samej siebie zachęciłabym ją do przeczytania tej książki.

W połowie powieści stała się rzecz niebywała. Pan Mandery chyba postanowił wziąć się w garść i uratować tylko to, co się dało z tej powieści. Akcja minimalnie nabrała tempa, nie wpłynęło to znacznie na historię, ale mimo to miałam wrażenie, że powieść stała się ciekawsza. Nasz bohater wreszcie zaczyna coś czuć. Dalej jest marionetką, ale na końcu czeka nas niespodzianka. Wałśnie dzięki niezwykle wzruszającemu końcowi dodałam jeden punkt do oceny. Uśmiech wreszcie zagościł na moich ustach na dłużej, kiedy przeczytałam ostatnie słowa.

Ta historia miłosna jest zupełnie inna niż historie opowiedziane wcześniej, dzięki temu wiem, że nigdy tej książki nie zapomnę. Nieszablonowe podejście do miłości i szczęścia jest zdecydowanym plusem powieści. Jednak niektóre fragmenty są uciążliwe, miałam trudności by przebrnąć przez filozoficzne rozmyślania jednak książka stanowi spójną całość i nawet jej minusy wydają się na miejscu. Wiele razy przerywałam czytanie by zadać sobie pytanie co bym zrobiła w takiej sytuacji, czy zachowałabym się tak samo, czy mi by się udało znaleźć receptę na szczęście?

Gdybyście wiedzieli co przyniesie Wam przyszłość zmienilibyście swoją teraźniejszość? Jeżeli chcecie odpowiedzi na to pytanie poszukajcie podpowiedzi w „Q. Ponadczasowej historii miłosnej”.