Dostajemy wiec do ręki lekką i przyjemną książkę, bez pretensji do tolkienistyki czy tym bardziej tolkienologii przez duże „t”, lekturę która powinna sprawić wiele przyjemności, a może nawet czegoś nas nauczy. Ale nawet jeżeli nie zgodzimy się z zaleceniami autora, to nie sądzę byśmy żałowali lektury. Warto dodać, że książka została bardzo elegancko wydana, z dbałością o szczegóły: w twardej oprawie, na kremowym papierze, z drukiem, który nie męczy wzroku. Mogłaby służyć za wzorzec estetyki wydań książkowych. Na koniec, pewien drobiazg, nie tyle ważny co bardzo miły. Autor przygotował specjalny wstęp do polskiego wydania, z odniesieniami do pierwszych polskich wydań Hobbita i Władcy Pierścieni, NSZZ Solidarność i walki przeciw ZSRR. Na pewno warto docenić ten drobiazg.

Kilka spostrzeżeń Smitha dotyczących wyprawy po pierścień jest nad wyraz celnych i pozwala spojrzeć na niektóre epizody całkowicie inaczej – autor książki wskazuje chociażby sceny dowodzące, że hobbici byli nad wyraz żarłoczni (znalezienie przez Pippina i Merry’ego spiżarni w ruinach Isengardu). W kolejnych rozdziałach potwierdzane są kolejne cechy hobbitów za pomocą przytoczenia odpowiednich scen, jednak w pewnym momencie można odczuć po prostu przesyt. Noble Smith jest gawędziarzem, którego opowieść cechuje jednak pewien chaos. Często odbiega od tematu, by powrócić do niego kilka, kilkanaście stron później. Przeskakuje z miejsca na miejsce, niejednokrotnie wspominając wydarzenia z „Hobbita” i „Władcy pierścieni” w mocno losowej kolejności, a to wszystko przeplata swoimi przemyśleniami, anegdotkami czy opiniami na temat dzisiejszej rzeczywistości. W efekcie czasami ciężko połapać się w myśli przewodniej danego rozdziału.

Piwo, jedzenie i przyjaciele to najważniejsze rzeczy w życiu niziołka. Pewnie wiele osób mogłoby się pod tym podpisać. W końcu, kto nie lubi smacznie zjeść i napić się piwa z przyjaciółmi? Różnica jest jednak taka, że ludzie biesiadują w ten sposób jedynie od święta, a hobbici robią to cały czas (jeśli nie uczestniczą właśnie w ważnej wyprawie). Do tych trzech rzeczy dodają także życie w zgodzie z naturą i pracę, ale nie mającą niczego wspólnego z wyścigiem szczurów, jaki towarzyszy ludziom. Autor „Mądrości Shire” stara się przekonać czytelnika do przejęcia zasad, jakimi kierują się w życiu hobbici. I robi to w taki sposób, że ja po przeczytaniu książki mam ochotę porządnie zjeść, wyspać się, odwiedzić przyjaciół oraz… założyć przydomowy ogródek.

Książka pobudza wyobraźnię, uzupełnia informacje i kreuje nową opinię o poszczególnych postaciach Władcy Pierścieni. Mi bardzo pomogła i bardzo się przydała. Szczególnie, jeśli prawie jak Hobbit, cenię sobie prywatność i dłuuuugi sen! Jeśli byłoby realnym wcielić wszystkie rady zawarte w poradniku, byłabym (niewątpliwie) najszczęśliwszą osobą na ziemi! Dane mi jednak żyć we współczesnym świecie, a Mądrości Shire potraktować niczym kodeks piratów, czyli… wskazówki, a nie wytyczne.

Książka wydana jest bardzo starannie – twarda oprawa, sielska okładka, poręczny format. Wielkim atutem jest także ton gawędziarski, nie zaś moralizatorski. Dzięki niemu pochłoniemy książkę w trymiga, mając jednocześnie poczucie dobrze zainwestowane czasu i… pełnego zrelaksowania. Już samo czytanie o szczęśliwym życiu daje niepomierne efekty!

 

Jeśli to nadal Cię nie przekonało, może skusi Cię test, znajdujący się na końcu ksiązki, badający Twoją „hobbitowość”? A może plan stworzenia ogródka na miarę prawdziwego niziołka?
Poczuj się jak Frodo, Sam czy Bilbo – bądź odważny w afirmowaniu życia!

Książka ta jest spójna, interesująca i gładko nawiązuje do wydarzeń z Hobbita i Władcy Pierścieni. Noble Smith – jak sam o sobie pisze – jest i był wielkim fanem Tolkiena. Podobno w pokoju miał „na pokaz” kolekcje fajek i zmielony tytoń w słoiku! Hah, przy tej książce można naprawdę się uśmiać :D

Dodatkowo wplecione są w tą niezłą mieszaninę prawdy i fikcji losy autora podczas wojny, a także hitoria samego J. R. R. Tolkiena. Za spotkanie ze Smithem oddałabym swoje ulubione buty!