Recenzja w formie graficznej:

Curtis Jackson, bo tak naprawdę nazywa się znany raper, uniknął przesadzonego oraz wymuszonego moralizatorstwa. Właściwie wszystko jest odpowiednio wyważone. Jasne, język jest prosty, nie ma tu miejsca na ubarwianie świata przedstawionego, ale wszystko w „Szacunku ulicy” jest na swoim miejscu i czyta się to tempem ekspresowym. Nie będzie przesadą, jeśli napiszę, że autor doskonale wiedział od początku do końca, co ma znaleźć się w tej opowieści. Po skończeniu książki przez kilkanaście minut myślałem o tym, jak poszło w życiu głównemu bohaterowi.

Jestem całą historią bardzo zachwycona. Mało ambitna? I co z tego! Przecież książka nie musi być pokroju Zbrodni i kary by być świetną. Może mieć wady, ale tu chodzi o emocje. Tak, wiem. Narzekam, narzekam ale koniec końców twierdzę, że to ciekawa fabuła i całkiem dobrze napisana. Myślę, że warto ją przeczytać. Ja zdecydowałam się czytając opis i byłam ciekawa, co powstało z pióra tak słynnego rapera. Jak na początek… Poradził sobie całkiem nieźle. I nie bijcie mnie za końcową ocenę, ale naprawdę miło spędziłam czas przy tej historii.

Chociaż powieść rozgrywa się gdzieś za Oceanem, i przedstawiona młodzież zarówno etnicznie, jak i kulturowo odstaje od polskich realiów, można w niej znaleźć wiele elementów uniwersalnych. Przemoc w szkołach, na podwórkach, nawet wśród najmłodszych jest czymś z czym niemal każdy z nas mniej lub bardziej bezpośrednio spotkał się we własnym życiu. Problem tożsamości, poczucie bycia bezkształtną masą, anonimową postacią na korytarzach szkolnych, w relacjach sąsiedzkich jest powszechny nie tylko wśród dorastającej młodzieży. „Szacunek ulicy” nie jest może powieścią szczególnie wysokich lotów, ale dzięki temu, że jej współautor jest tak szeroko znany, ma szansę dotrzeć do większej liczby czytelników. A co za tym idzie pokazać większej rzeszy nastolatków, że nie są sami z otaczającymi ich problemami. Uczy, że przemoc ich nie rozwiązuje, a na szacunek można zasłużyć jedynie szanując innych. Pokazuje, że można w życiu popełniać wiele błędów i podejmować wiele złych decyzji, ale zawsze możemy zmienić tor naszej drogi. I czy wybierzemy tę właściwą i jak potoczy się nasze życie, zależy w dużej mierze od nas samych.

Również rodziców zachęcam do sięgnięcia po „Szacunek ulicy”. Zajmie im to jeden wieczór, a być może uda im się nawiązać kolejną, dodatkową nić porozumienia ze  swoim dzieckiem. A tych przecież, jak wiadomo nigdy za wiele. Chcielibyśmy, aby nasze pociechy miały to, czego my nie mieliśmy, aby nie popełniały błędów, które my popełniliśmy. Niejednokrotnie z tych pragnień powstają utwory, które nie tylko są ich zapisem, skierowanym do konkretnej osoby, ale nabierają charakteru bardziej uniwersalnego. Taką książkę, z przestrogą, ale i nicią zrozumienia dwóch stron napisał 50 Cent.

Aż trudno uwierzyć, że 50 Cent napisał książkę dla młodzieży. Znany z gangsterskich porachunków raper zamieścił w „Szacunku ulicy” wiele autobiograficznych elementów. Jak sam przyznał, podczas pisania książki wybrał się w wędrówkę w głąb siebie. Dzięki temu zamiary autora, aby przestrzec młode pokolenie przed popełnianiem znanych z własnego doświadczenia błędów, wydają się być jak najbardziej szczere. Autor pokazuje, że wiara w siebie i własne marzenia mogą stać się początkiem czegoś dobrego.

Recenzja w formie graficznej:

„Szacunek ulicy” zawiera w sobie wątki autobiograficzne.  No i super fajnie, bo to napełnia pozytywnym myśleniem. Fakt, że tak popularny raper przyznał się do swojej przeszłości… chwała mu za to. Szkoda tylko, że postać Buły była jakaś taka sztampowa. Niby buntownik, ale z drugiej strony romantyk. Zagubiony nastolatek. Czarnoskóry grubasek, który w pewnym momencie gdzieś się pogubił. Hmm… skąd ja to znam? Ach, no tak. Setki produkcji filmowych, które traktują o takowych łamaczy prawa.

Mam szczerą nadzieję, że 50 Cent nie zakończy swojej przygody z pisaniem (utworów literackich, żeby było jasne) na tej książce. Z wielką chęcią przeczytałabym jeszcze jakąś jego powieść, bo Szacunek ulicy okazał się naprawdę fajną lekturą, którą z czystym sumieniem mogę wszystkim polecić.

Muszę przyznać, że książka „Szacunek ulicy” pozytywnie mnie zaskoczyła. Napisana jest w sposób lekki, chociaż porusza także ważne tematy i może stanowić przestrogę przed pewnymi wyborami, których później można żałować. Przekaz jest tym bardziej prawdziwy, ponieważ książkę napisał człowiek, który przeżył w swoim życiu wiele, a jednocześnie jego twórczość jest dobrze znana wśród młodzieży.

Buła wypowiada się jak na nastolatka przystało. Lubi od czasu do czasu użyć brzydkiego słowa, czy slangu znanego mu z podwórka. Nie wywyższa się i nie udaje kogoś, kim nie jest. Chyba właśnie przez to szybko zyskuje naszą sympatię. I choć czasami robi rzeczy, których nie jesteśmy w stanie zrozumieć, trzymamy kciuki, by udało mu się „wyjść na prostą” i raz jeszcze spróbować zyskać akceptację kolegów. W końcu ten nastolatek uwikłany jak dziesiątki innych na całym świecie w problemy dorosłych, zasługuje na szczęście i zrozumienie ze strony dorosłych.

Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się, że 50 Cent, znany mi jedynie z amerykańskich teledysków może napisać powieść, która zainteresuje czytelników. Po przeczytaniu Szacunku ulicy mam jednak wrażenie, że sukces komercyjny wspomnianej książki jest sprawą drugorzędną. Już same losy Burtona, tak bliskie wielu nastolatkom, mimowolnie zachęcają do lektury, a pseudonim artystyczny autora w tym wypadku jedynie potwierdza, że zakup tej pozycji to trafny wybór.

Książkę „Szacunek ulicy” polecam śmiało młodym czytelnikom uczącym się i na codzień zmagającym z podobnymi problemami dorastania. Wszystkim tym, którzy mają problem z odnalezieniem własnego miejsca na ziemi. Tym, którym ciężko przychodzi codziennie egzystencja. Może odnajdą w niej odpowiedź na jedno z pytań, którego boją się zadać dorosłym? Odnajdą to czego szukają, czyli nie moralizatorskie rozmowy starszych, ale chłopaka w ich wieku, który ma taki sam problem, jednak znalazł sposób na poradzenie sobie z nim.

Szacunek ulicy czytało mi się naprawdę przyjemnie. 50 Cent ma lekkie pióro, całkiem przystępny warsztat i ujmuje czytelników swoją prostotą. Wszystkie jego słowa są uwiecznione na kartkach pod postacią bardzo dużej czcionki, dzięki czemu czyta się wygodnie nawet po ciemku (udowodnione przeze mnie! :D). Poza tym, chciałabym dodać, że okładka jest zachęcająca. Lubię takie animacje rysunkowe, zawsze zwracają na siebie moją uwagę! Jeśli 50 Cent wyda kolejną książkę, to z chęcią ją przeczytam. 

Polecam!

Książkę napisał raper- 50 cent. Nie jest fanką tego typu muzyki, więc nie sięgnęłam po tą pozycję dlatego, że jest to mój idol. Gdy zobaczyłam, ze książkę napisał raper, dość znany, uznałam, za warto by było zobaczyć jak, raper piszę książkę. Ta książka jest czymś na wzór niepełnej biografii  muzyka. 50 cent miał trudne życie, tak jak buła. Raper nigdy nie poznał swojego ojca, a jego matka została zamordowana za długi. Życia nie miał prostego, dlatego znęcał się na słabszymi. Jak sam powiedział: ” Znęcałem się nad słabszymi. Dziś wiem, że ta droga prowadzi donikąd.” Ogólnie książka całkiem ciekawa, ale z czasem przewidywalna. Opowiedziała ciekawa historię, którą przydarza się nie jednej osobie. Podsumowując książkę polecam, można po nią sięgnąć w wolnej chwili.

Podsumowując. „Szacunek ulicy” powinien znaleźć się w każdej gimnazjalnej i licealnej bibliotece. Uważam również, że ta książka powinna zostać uznana za obowiązkową lekturę szkolną. Na pewno da dużo do myślenia nie jednemu nastolatkowi. Jednakże „wytrawni” czytelnicy mogą się trochę zawieść. Historia Buły to świetna historia tylko, że ktoś użył złych słów by ją opisać…

Publikacja oferuje czytelnikowi nowe, świeże podejście do kwestii znęcania się. Skłania do refleksji i otwiera oczy na wiele ważkich kwestii. To pouczające spojrzenie na psychologię młodego tyrana. Historia z morałem. Fabuła jest prosta, dobrze przemyślana i biegnie w szybkim tempie. Jakież było moje zdziwienie, gdy nagle okazało się, że książka już się skończyła. Przeczytałam ją jednym tchem. Nie pozwólcie, aby uprzedzenia powstrzymały Was przed jej poznaniem – warto przeczytać!

„Szacunek ulicy” to nie jedna z tych książek, która niczego tak naprawdę nie wnosi. To nie jest historia opowiedziana ot tak po prostu w celach rozrywkowych. Ona ma charakter pouczający, ma za zadanie w subtelny sposób pokazać małoletnim prawidłową drogę jaką powinni obrać w życiu. Pokazuje przy tym, że to życie nie jest i nie będzie wolne od popełnianych, na jego drodze, błędów. Te błędy będą i nawet trzeba je popełniać by samemu dojść do słusznych wniosków by iść prawidłową ścieżką. Nie ma tu moralizowania, jest tylko dyskretna sugestia jakimi wartościami należy się kierować, a jakich działań powinno się unikać. „Szacunek ulicy” to książka z przesłaniem, ale w formie, która nie męczy i nie zanudza. Daje nastolatkom poczucie, że oni sami dokonają dobrego wyboru.

Recenzja w formie graficznej:

Szacunek ulicy, choć opowiada o trzynastolatku, to niekoniecznie historia tylko i wyłącznie dla nastolatków, która ma przestrzec przed zejściem na złą drogę. Ta powieść opowiada też o tym, jak dziecko może zostać odstawione na boczny tor po rozwodzie rodziców. Że może się nie odnaleźć po tym, jak jego życie zostało odwrócone do góry nogami. To opowieść zarówno dla starszych jak i młodszych, którą czyta się świetnie, a zanim się zorientujemy, docieramy do ostatniej strony. Jest bardzo lekka. Zawiera również świetne rysunku Lizzi Akany, które przeplatają treść książki. Szacunek Ulicy, to książka warta uwagi, jako pewnego rodzaju ostrzeżenie dla dzieciaków, jak nie powinni się zachowywać, a szacunek można osiągnąć w inny sposób niż przemoc. Jest to też pewna forma ostrzeżenia dla rodziców, że jeśli osiągają swoje szczęście kosztem dziecka, nie doprowadzi to do niczego dobrego.

Buła jednak staje się Burtonem i odnajduje wartości w swoim życiu. I choć nie zawsze wszystko układało się po jego myśli, wychodzi na prostą.

„Szacunek ulicy” 50 Centa i widniejącej wewnątrz książki Laury Moser, tak jak wspomniałem, jest świetną pozycją przede wszystkim dla młodszych czytelników. Oni najlepiej zrozumieją codzienne problemy Buły, takie jak odrzucenie przez grupę, kompleksy, pasję czy pierwsze zauroczenie. Starszym czytelnikom książka także może przypaść do gustu, choć będą oni zapewne nieco inaczej postrzegać Bułę; jako wymagającego uwagi zagubionego chłopca, który początkowo wydaje się nie doceniać wysiłków matki, by koniec końców zrozumieć, jak bardzo go ona kocha.

Książka, choć krótka i niepozorna na początku zostawia w głowie jedną myśl – No dobra może być. Jednak po refleksji otwierają się nowe karty i ukazują historię Buły w innym świetle. Szczerze powiedziawszy gdyby książka nie była napisana przez 50 Centa nie zyskałaby tak wielkiego rozgłosu, ale możemy się tylko cieszyć, bo tym sposobem dotrze ona do większej ilości ludzi i nóż, uchroni kogoś przed marnym żywotem.

Ciężko jest napisać wiele o tej książce tak by nie zdradzić zbyt wielu faktów z życia Buły. Pozycja jest krótka w bardzo przystępnej formie, w dodatku zawiera proste, ale pasujące idealnie do sytuacji ilustracje. Myślę, że jest to jedna z książek, które warto przeczytać. Polecam.

Jak ważna jest rozmowa z dzieckiem i dlaczego rodzice  nie powinni bać się korzystać z pomocy w wychowywaniu dzieci – to wszystko znajdziemy w tej książce. Jest to swoisty poradnik dla dzieci i dla rodziców. Gdy dostałam ją w swoje ręce, miała wrażenie, że to typowa powieść dla nastolatków, ale oczywiście sprawdziło się powiedzenie „Nie oceniaj książki po okładce”. Polecam ją rodzicom i ich dzieciom. Sięgnij, przeczytaj, bo warto!