„Wzorzec zbrodni” to socjopatyczny glina, który na tylnym siedzeniu swojego samochodu wozi całą bibliotekę i dobrze skonstruowana tajemnica mieszkania wypełnionego bronią, z której każdy pistolet czy karabin posłużył do zabicia jednej osoby. Nie mam zamiaru porównywać tej książki do żadnej innej, bo ją warto poznać właśnie dlatego, że nie jest taka zupełnie typowa.

Myślę, że zagadka jak i dopracowanie szczegółów dotyczących np. broni, robią tutaj wielkie wrażenie. Nie chcę zdradzać zbyt wiele w tej historii, lecz pomimo swoich zawiłości spowodowanych ilością lat, które trzeba prześwietlić, nie jest to jedyną łamigłówką, którą z głównym bohaterem musimy rozwiązać. Bo jak to bywa w wielkich miastach, gdy nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze.

Każdy z bohaterów jest kimś wyjątkowym, nie dostrzeżemy tutaj szablonowości. W większości przypadków będziemy mieli wrażenie, że są oni dość specyficzni, lecz dzięki temu, historia nabiera niebywałego wyrazu. Książkę czyta się niesamowicie szybko i ledwo spojrzymy na zegarek, a już jesteśmy na samym końcu historii, to zdecydowanie ogromny plus.

„Wzorzec zbrodni” to świetna powieść detektywistyczna z bardzo ciekawą fabułą i doskonale wykreowanymi bohaterami. Autor popisał się swoim kunsztem również w kreowaniu książkowego świata i w pomyśle na intrygę. John Tallow jest detektywem przebiegłym i zawziętym, a czytelnik wraz z nim może wejść do kryminalnego świata, aby prowadzić dochodzenie. Kto wie, może odkryjecie w sobie ukryte zdolności do sprawnego analizowania sytuacji i łączenia faktów w jedną logiczną całość? Uważajcie tylko, żeby nie oberwać kulką, bo morderca, którego będziecie ścigać jest nieobliczalnym szaleńcem. Dajcie się porwać tej historii, a jestem przekonana, że będziecie się świetnie bawić, napięcie Was nie wypuści ze swoich objęć, a dawka czarnego humoru dopełni całości. Pan Warren Ellis napisał książkę, która na pewno trafi w gusta wielu amatorów powieści detektywistycznych.

Powieść Warrena Ellisa to kryminał, który czyta się lekko i przyjemnie, w którym zagadka kryminalna wcale nie jest tak prosta do rozwiązania. Dużo tu brutalności, ale takiej nie ostre, choć tak na początku mi się wydawało. Napędem całej powieści jest język, który jest prosty i sprawia właśnie całą tą lekkość książki. Czas poświęcony na „Wzorzec zbrodni” dla mnie nie był czasem straconym, myślę, że przypadnie on do gustu wielu fanom kryminału.

Autorem powieści „Wzorzec zbrodni” jest Warren Ellis, brytyjski autor, scenarzysta komiksowy i telewizyjny oraz pisarz. W jego dorobku literackim znalazły się takie dzieła jak „Crooked Little Vein” czy powieść graficzna „RED”, którą zekranizowano w postaci odnoszącego sukcesy filmu pod tym samym tytułem. Miłośnikom komiksów z pewnością nie są obce takie pozycje jak „Detektyw Fell”, „Ministry of Space”, „Planetary” czy „Transmetropolitan”. Wracając jednak do „Wzorca zbrodni” przyznać muszę, że to jeden z lepszych kryminałów jakie dane mi było czytać w ostatnim czasie. Jest akcja, jest tempo, jest zagadka do rozwiązania, jest tajemnica, jest intryga zataczająca coraz szersze kręgi, jest nietuzinkowy morderca i podążający jego śladem równie nietypowy policjant, jest krwawo i brutalnie. Mówiąc krótko w powieści znalazło się wszystko to, co znaleźć powinno się w dziele z tego gatunku. Wszystko to, czego oczekuję od kryminałów, czego za każdym razem w nich poszukuję. Ellis świetnie pisze, niewymuszenie, lekko. Dialogi są wartkie, a opisy szczegółowe i obrazowe – czasem wręcz drastyczne, co może nie przypaść do gustu osobom o słabych nerwach (niech lepiej poczytają sobie jakąś obyczajówkę). Dla przykładu: „Kierowca jednośladu składał się teraz z kilku oddzielnych kawałków, a jego limonkowy strój był cały skąpany we krwi oraz mięsie.” O rozbryzgującym się mózgu na ścianie pisałam już prędzej. Niemniej jednak mi się to podoba i to bardzo. Kryminał musi być mroczny, powinien wywoływać skoki adrenaliny oraz ciśnienia krwi u czytelnika. Ma porywać już od pierwszych stron i nie wypuszczać ze swych zaciskających się szponów do samego końca. I taki właśnie jest „Wzorzec zbrodni”. Polecam go wszystkim miłośnikom gatunku. Nie zawiedziecie się. Jeśli natomiast chodzi o mnie chętnie sięgnę po kolejne powieści Warrena Ellisa.

Już od pierwszych stron książki poczułam adrenalinę i napięcie. Powieść podziałała na moją wyobraźnię. Czytałam ją z otwartymi ustami. Po raz kolejny utwierdziłam się w przekonaniu, że kryminały pisane przez mężczyzn mają coś czego nie mają te napisane przez kobiety. Mężczyzna potrafi opisać coś w sposób bardziej dobitny, przerażający czy nawet obleśny – co w tym przypadku działa na korzyść. „Wzorzec zbrodni” nie jest pozycją po którą bym zasięgnęła stojąc w księgarni. Ominęłabym w ten sposób bardzo dobrą książkę. Na szczęście los chciał bym otrzymała ją do recenzji. Z tyłu okładki można przeczytać, iż jest to kryminał trzymający w napięciu do ostatniej strony. W rzeczy samej tak jest. Polecam ją szczególnie mężczyznom. To co spodobało mi się najbardziej, to to, że autor nie próbował na siłę wcisnąć wątku romantycznego, jak często robią to inni pisarze. Bohater jest ironicznym, sarkastycznym i przesiąkniętym czarnym humorem człowiekiem, który wzbogaca poziom powieści. Nie spodobał mi się natomiast obraz mordercy. Liczyłam na jakieś większe akcje z jego strony. Przez większość książki pozostaje gdzieś z boku nie ujawniając się, ani nie atakując.  Tajemniczość – to słowo idealnie oddające charakter książki.

Strasznie podobał mi się także sposób narracji. Wzorca zbrodni możemy czytać zarówno z punktu widzenia John Tallowa, jak i naszego zabójcy. Dzięki temu wchodzimy w jego umysł. Poznajemy pobudki, jak i samą psychikę. Z pewnością było to czymś innym i na pewno bardzo ciekawym. Muszę pochwalić również sposób skonstruowania postaci. Po prostu nie dało się ich nie polubić i w jakiś sposób z nimi nie związań. Może przez humor, który przedstawiali albo po prostu osobowość. Pewne jest jednak, że zarówno John, Bat, jak i Scarly (z którymi John współpracował) są takim typem postaci, którzy przykuwają uwagę i wzbudzają sympatię. Chętnie spotkałabym się z nimi jeszcze raz w jakiejś innej powieści.

Do gustu szczególnie przypadło mi dwóch bohaterów. Bat i Scarly. Pojawiają się oni w trochę dalszej części książki i są partnerami Tallowa. Mieli oni w sobie coś niezwykłego. Kiedy pojawiali się oni, od razu, nawet z najbardziej dramatycznej sytuacji, robiła się ciekawa, śmieszna „scenka”. Wprowadzili oni coś fajnego do tej książki i myślę, że to oni najlepiej wyszli Panu Ellisowi ze wszystkich bohaterów i w ogóle w całej książce. Fascynującą postacią jest również sam morderca. Łowca. Co jakiś czas zostają wplecione rozdziały, gdzie widzimy wszystko z jego perspektywy. Nie jest to dla mnie nic nowego, ani oryginalnego, ale bardzo to lubię.

Z przyjemnością przeczytałabym jeszcze inne powieści z Johnem Tallowem jako głównym bohaterem. Jeśli jesteście fanami tego gatunku to z pewnością sięgniecie po Wzorzec zbrodni, żeby przekonać się jak wypadnie w porównaniu z innymi kryminałami. I pewnie się Wam spodoba. Jeśli jednak kryminały nie należą do Waszej listy ulubionych to dajcie sobie spokój z tą książką.

Książka Warrena Ellisa na pewno szybko zostanie zekranizowana, bo jest to po pierwsze świetny thriller kryminalny, a po drugie Nowy Jork ukazany jest tu wspaniale, w całej swej brutalnej codzienności. Książka jest bezpośrednia, szokująca i nietuzinkowa. Czekam na więcej takiej literatury!

„Wzorzec zbrodni” to książka, która ma dobry pomysł, fajnie stworzonych bohaterów, w ciekawy sposób poprowadzoną akcję, nawiązanie do kultury i symboliki indiańskiej.

Wzorzec zbrodni to mocny i bezkompromisowy thriller ukazujący brutalną codzienność życia w Nowym Jorku, który idealnie nadaje się na wieczorną lekturę dla osób o mocnych nerwach, poszukujących literatury bezpośredniej i wstrząsającej.

Trzeba przyznać, że pomysł autora na fabułę książki jest jak najbardziej zagadkowy. Kiedy pierwszy raz przeczytałam jej opis na odwrocie, stwierdziłam, że to naprawdę może być coś. No bo mamy seryjnego mordercę, który kolekcjonował broń przez kilka, jak nie kilkanaście dobrych lat, a z każdej z nich zabił tylko jedną osobę. Poza tym niektóre ze znalezionych egzemplarzy okazały się być dowodami znalezionymi podczas dawnych zbrodni, które nigdy nie powinny opuścić policyjnych murów. Więc skąd wzięły się w tym zabunkrowanym pokoju pośród innych karabinów i pistoletów?

Akcja toczy się dwutorowo łącząc się w jedno dopiero przy finale. Z jednej strony obserwujemy starania detektywa, z drugiej poczynania mordercy. Mimo, że wydarzenia przedstawione w książce można rozłożyć tylko na parę dni, a morderca przez większość czasu nie morduje, całość trzyma w ogromnym napięciu dzięki czemu przez książkę po prostu przepływamy.

Sama postać mordercy jest naprawdę intrygująca. Psychopata który uważa, że żyje w dwóch światach, który prześlizguje się między przeszłością a teraźniejszością niezauważalnie. Morderca który przez dwadzieścia lat zamordował nawet nie kilka czy kilkanaście osób a kilkaset i pozostawał kompletnie niezauważony to naprawdę niezły kąsek, a dla detektywa który się tym zajmuje… gwóźdź do trumny.

Komu polecam tą książkę? Absolutnie wszystkim!

Już od pierwszych stron książki budzi się czytelnicze zainteresowanie oraz zaangażowanie w świat przedstawiony. Autor doskonale buduje nie tylko napięcie, które trzyma aż do końca książki, ale także klimat tajemniczości i surowości. Powieść świetnie angażuje wyobraźnię, a postacie wydają się być tak rzeczywiste, jakby były one prawdziwe. Na odwrocie okładki można przeczytać, iż jest to kryminał trzymający w napięciu do ostatniej strony. I rzeczywiście tak jest. Doskonała zagadka kryminalna, napięcie, atmosfera przerażenia jest tu przeplatane czarnym humorem, co dodaje smaczku. Główny bohater jawi się jako człowiek twardy i prawy jednocześnie, a sposób jego prezentacji podnosi poziom powieści. Książka Ellisa  stanowi dobry przykład współczesnego thrillera odwołującego się do klasycznych pozycji tego gatunku, gdzie relacja policjanta i mordercy jest metaforą walki dobra ze złem.

„Wzorzec zbrodni” to mocno oddziałujący na wyobraźnię i pełen tajemniczego napięcia thriller ukazujący walkę dobra ze złem w klasycznej postaci. Jest to powieść, która idealnie nadaje się na wieczorną lekturę dla osób, które szukają mocnych wrażeń.

Ludziom lubującym się w powieściach sensacyjnych Wzorzec zbrodni może się spodobać! W tej książce resztki ludzkich mózgów spływają po ścianach, z przebitych nożami głów wypadają oczy, a krew leje się nawet nie strumieniami, tylko rwącymi potokami. Co chwilę ktoś wymiotuje, a potem ślizga się na zawartości swojego żołądka. Trup ściele się gęsto, a ilość i jakość broni może przyprawić o zawrót głowy… częstotliwość jej używania również. Każde słowo Warrena Ellisa ocieka czymś obrzydliwym i powodującym silne mdłości. Jeśli lubicie takie klimaty, to 4 października polecam się wybrać do księgarni.

Szczególny jest sam sposób prowadzenia narracji: krótkie rozdziały i brak przestojów jeszcze bardziej upodabniają książkę Ellisa do scenariusza filmowego. Dzieje się dużo, dzieje się szybko, a cała opowieść rozgrywa się na przestrzeni zaledwie kilku dni. „Wzorzec zbrodni” potrafi zaskoczyć i wciągnąć, a kiedy już to nastąpi, to ciężko się od niego oderwać. Kilka potknięć autora nie zmienia faktu, że jest to bardzo dobra powieść sensacyjna.

Urzekło mnie to, iż „Wzorzec…” jest tak specyficzny, tak tajemniczy i tak mroczny, że po jego przeczytaniu czytelnik na pewno będzie go jeszcze długo pamiętał i z pewnością ciężko będzie mu natrafić na inną, podobną książkę. Ta brutalność sprawia, iż jest to to powieść, która zawsze będzie się wyróżniać i jeśli tylko gustujecie w podobnych klimatach co ja – nie wahajcie się z przeczytaniem tego dzieła!

Autor używa prostego w zrozumieniu języka. Gdy używa skrótów, to są one wyjaśniane przez tłumaczkę Agnieszkę Brodzik, której również należą się słowa uznania za dobrze wykonaną pracę. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Z początku akcja powieści pędzi niczym odrzutowiec, lecz z czasem stopniowo zwalnia i osiąga w napięciu wyczekiwany finał, jakiego ja w minimalnej części sobie nie wyobrażałam, aż tak. Polecam miłośnikom kryminałów i tym, którzy chcą zacząć je czytywać.

Wzorzec Zbrodni to bardzo dobry kryminał i zarazem na wysokim poziomie kawał emocjonującej sensacji opartej na dobrze skonstruowanych postaciach i złożonej fabule. Tworzą one mroczny klimat miasta w którym problemy społeczne i śmierć są chlebem powszednim zmagającej się z nimi policji, a kariera budowana jest często na trupach innych ludzi. Podobno szykuje się serial. Już zacieram ręce!

Trudno też coś zarzucić fabule i stylowi autora. Ellisowi udało się zachować równowagę pomiędzy akcją a elementami dochodzeniowymi. W momentach, gdy wydarzenia nabierają tempa, rozdziały stają się krótsze, a czytelnikowi coraz trudniej oderwać się od lektury. Jeśli zaś chodzi o samo prowadzenie śledztwa, to i tu zachowano balans, lecz tym razem pomiędzy analizą dowodów a przesłuchiwaniem świadków. Na plus wypada także to, że bez zaburzania dynamiki i zbyt częstego uciekania do dialogowych ekspozycji autorowi udaje się przemycać informacje o bohaterach. Interesująco wypadają także różnice w tym, jak postrzegają świat obaj protagoniści. Wiąże się to z kunsztem autora w zakresie opisów właśnie. Nie ma ich wiele i są raczej zwięzłe, lecz nawet w kilku słowach Ellis potrafi doskonale oddać klimat i nastrój miejsca.

Warren Ellis serwuje nam kryminał na dobrym poziomie, który co prawda nie trzyma wybitnie w napięciu (dość szybko można rozgryźć co jest tutaj grane), ale jest od początku do końca spójny, a każdy wątek umiejscowiony jest w tej historii po to by poprowadzić nas do konkretnych wniosków. Jednym słowem dobry kryminał.

W powieści nie brakuje nagłych zwrotów akcji, które zmieniają sytuację o 180 stopni. Warren Ellis potrafi budować napięcie poprzez dozowanie informacji istotnych dla sprawy. W dodatku, zakończenie jest zaskakujące. Polecam tę książkę miłośnikom kryminałów oraz thrillerów.

Podsumowując Wzorca zbrodni to całkiem inna opowieść niż Siedem, oceniam go jako dobry kryminał, którego fabuła układa się w swoisty wzór, który czyta się bardzo dobrze. Akcja raz zwalnia, raz przyśpiesza, ale rozwiązanie sprawy jest dość satysfakcjonujące, choć typowo amerykańskie, mimo, iż autor jest Brytyjczykiem. Polecę ją osobom zainteresowanym taką tematyką.  – See more at: http://mkczytuje.blogspot.com/2014/10/przedpremierowa-recenzjaopinia-warren.html#sthash.FaAjchZj.dpuf

Moim zdaniem Wzorzec zbrodni to średnia książka, ale jestem pewna, że wielu osobą się ona spodoba. Po prostu nie każda książka jest dobra dla każdego czytelnika. Ja nie do końca jestem ją zachwycona, ale również nie jestem nią rozczarowana. Utkwiłam gdzieś pomiędzy tymi uczuciami i chyba tam pozostanę. Jednak polecam fanom kryminałów do zapoznania się z tą powieścią, bo może ona się właśnie Wam spodoba. 

Książka Warrena Ellisa to z pewnością coś, na co warto zwrócić uwagę, ponieważ nie jest to kryminał konwencjonalny, ale wnosi powiew świeżości do tego typu literatury. Zagadka i skomplikowany wzór zbrodni, który wymyślił autor wymagają uznania, a także jego doskonała znajomość historii i rodzajów broni, co doskonale widać w treści!

Ogromnym plusem „Wzorca zbrodni” jest klimat. Ciężki, przytłaczający i depresyjny. Dlaczego na początku wspomniałem o przewodniku turystycznym? Bo Ellis charakteryzuje miasto, tworząc w nim mapę przestępstw. Krótkie, treściwe wstawki usłyszane na policyjnym kanale sprawiają, że Nowy Jork staje się w wyobraźni czytelnika piekłem obwieszonym pełnymi jeszcze jelitami. Ellis zrobił to jednak z ogromnym, choć wyjątkowo czarnym humorem. Pisarz doskonale włada słowem i potrafi rozłożyć czytelnika jednym zdaniem. Już sam początek, pierwszy akapit wciąga, pożera i bawi aluzjami. I tak jest przez całą książkę, od której naprawdę trudno się oderwać – i w tym wypadku nie jest to tylko slogan reklamowy. Warren Ellis sprawi, że uwierzycie w kryminał, nawet jeżeli wcześniej za nim nie przepadaliście. I lepiej zapamiętajcie to nazwisko, warto.

Kto więc lubi podobne klimaty, powinien koniecznie przeczytać „Wzorzec zbrodni”. Rzadko bowiem zdarza się – szczególnie w ostatnich czasach – w tym gatunku historia na takim poziomie, historia, której nie chce się odłożyć na półkę przed skończeniem. Historia po prostu niemal wzorcowa. Kiedyś czytałem dużo thrillerów, potem przestałem, nie odnajdując w nich niczego, co przekonałoby mnie do dalszych tytułów, Warren Ellis sprawił jednak, że zmieniłem zdanie i odzyskałem wiarę w dreszczowce. Dlatego ze swej strony polecam go Wam z czystym sumieniem.

Podsumowując, Wzorzec zbrodni nie rozczarował. To świetnie napisany kryminał, pełen akcji, niepokojący i z wprawnie poprowadzoną fabułą. Ciekawa, stylizowana trochę komiksowo szata graficzna przyciąga uwagę i intryguje. Jednak to co jest w środku sprawia, że od powieści trudno się oderwać a sam autor pisząc ją udowodnił, że nie tylko komiks, ale i proza jest tym, co wychodzi mu znakomicie. Mam nadzieję, że kolejne pozycje z cyklu Świadek zbrodni będą równie udane. Czy jest szansa na kolejne powieści Ellisa? Może debiutancką Crooked Little Vein? Czas pokaże, a tymczasem jest okazja zapoznać się z bardzo dobrym Wzorcem zbrodni. Polecam.

We „Wzorcu zbrodni” zabrakło mi „tego czegoś”. Nie powalił mnie może na kolana, ale skłamałabym gdybym napisała, że nie byłam ciekawa rozwoju wydarzeń. Więc pomimo tego, że nie podobał mi się sposób jakim została napisana ta książka, to i tak bawiłam się przy niej całkiem dobrze. Myślę, że jeśli lubicie ten gatunek, to możliwe, że Wam „Wzorzec zbrodni” przypadnie do gustu.

We „Wzorcu zbrodni” bardziej niż „kto zabił” interesuje nas Nowy Jork z całą swą ludzką naroślą, jego historia i uliczna architektura. Czyta się to świetnie. Cieszy też, że wkrótce doczekamy się jego telewizyjnej adaptacji, bo jest szansa, że otrzymamy serial porównywalny do „The Wire”.

Recenzja w formie graficznej:

„Wzorzec zbrodni” to powieść niebanalna, ale Warrenowi Ellisowi nie udało się całkiem umknąć schematom – pisarz popełnił co najmniej kilka zbiegów okoliczności, aby móc poprowadzić dalej fabułę, ale nie należą one do rażących sztuczek pisarskich i nie umniejszają dużo stopniu napięcia oraz elementom zaskoczenia. Na pewno nie mamy do czynienia z lepszym czy też trochę innym „Siedem”, ale ze „Wzorcem zbrodni” warto się zapoznać, jeśli chce się przeczytać dobry thriller, który ma dobrze poprowadzoną, sensacyjną, dynamiczną akcję i jest podbudowany ciekawym podłożem kulturalno-obyczajowym.  – See more at: http://skrzatowisko.blogspot.com/2014/10/powiesc-warrena-ellisa-jaki-jest.html#sthash.u3TWaumm.dpuf

Nie można Ellisowi odmówić dobrego warsztatu, sprawnego operowania słowem. Nie można mu odmówić umiejętnej kreacji bohaterów. Owszem, główna postać jest sztampowa i mocno tendencyjna, ale takiej właśnie oczekujemy. Ma nas nie odrywać od głównego wątku, głównej tajemnicy. Ma karmić nasze popkulturowe żądze i łechtać nasze nieco odrealnione postrzeganie kryminału. Takiego bohatera oczekujemy i takiego Ellis nam serwuje. Jednak samo rozwiązanie w moim odczuciu jest zanadto trywialne, zbyt proste. Pomysł fabuły miał gigantyczny potencjał, który autor zdaje się wykorzystywać zaledwie w połowie. Owszem, jest to dobre czytadło na jesienny wieczór, jednak z pewnością nie jest to arcydzieło. Nie jest to też wstrząsający thriller, jakiego się spodziewałem i na jaki nadzieję daje sam pomysł.

„Wzorzec zbrodni” to powieść kryminalna utrzymana w mrocznym klimacie noir, pełna okrucieństwa, brutalności, nieco depresyjna, ale nie pozbawiona czarnego humoru, gdzie akcja toczy się dwutorowo. Z jednej strony widzimy poczynania seryjnego mordercy, bardzo metodycznego, skrupulatnego i bezwzględnego, a z drugiej zaś ścigającego go Johna Tallowa, nieobliczalnego samotnika, odrobinę świra i zabójczo skutecznego policjanta. Obydwaj pełnokrwiści, nieobliczalni i polujący na siebie. Dodać do tego trzeba duszną, mroczną i przytłaczająca atmosferę, krótkie rozdziały potęgujące napięcie i ciekawą fabułę, co sprawia, że książkę czyta się błyskawicznie i niełatwo odłożyć ją na półkę.

Wzorzec zbrodni to naprawdę niezła książka, którą trudno nazwać kryminałem. Stanowczo odbiega od klasyki, jednak ma z nią wspólnych kilka elementów, jednak ja sklasyfikowałbym ją jako powieść sensacyjną – ot gotowy projekt scenariusza do filmu czy serialu, bawiłbym się na takim świetnie. Nie pozostaje mi nic innego jak zachęcić Was do przeczytania książki Ellisa – nudzić się na pewno nie będziecie, ale za to udzieli się Wam przytłaczająca atmosfera miasta, które nie jest wcale takie kolorowe. To właśnie dla takiego klimatu warto przeczytać tę książkę, bo on tu gra pierwsze skrzypce. Polecam!

Jeśli chodzi o zakończenie było dosyć specyficzne. Nie spodziewałam się takiego i mimo wszystko nie wiem, jak się do niego odnieść. Nawet teraz, siedząc spokojnie przy laptopie i pijąc rumianek, sama nie wiem, czy mnie usatysfakcjonowało. W pewnym sensie spodziewałam się większego bum. Tak czy inaczej zakończenie nie należy do najgorszych i to mnie bardzo cieszy. Chyba bym nie zdzierżyła, gdyby zakończenie tak świetnego kryminału mnie rozczarowało. Wydaje mi się, że nie dane nam będzie jeszcze usłyszeć o detektywie Johnie Tallowie i troszkę mnie to smuci. Jestem zdania, że kryminały o detektywach nie powinny być jednotomowe. Zawsze bardzo przywiązuje się do tych policjantów i innych osób, które rozwiązują pokręcone zagadki morderstw albo tym podobne. Zdecydowana kryminałomania. Cieszę się, że w końcu udało mi się do nich dorosnąć. Zawsze unikałam ich jak diabeł wody święconej ale Sherlock sprawił, że udało mi się do nich przekonać. I doprawdy nie rozumiem, jak mogłam kiedyś tak krzywo na nie patrzeć. Mam nadzieję, żewydawnictwo SQN dalej będzie wydawać kryminały a mi uda się sprawić, że takie bardziej dorosłe książki wypełnią moją biblioteczkę, która zarzucona jest młodzieżówkami.

Wzorzec zbrodni to lektura dla osób o mocnych nerwach. Osoby wrażliwe mogłyby źle znieść przeczytanie tej historii, a te jeszcze bardziej wrażliwsze zapewne nie doszłyby nawet do połowy. Jeżeli więc poszukujecie mocnej lektury, w której potoki krwi i brutalne sceny są na porządku dziennym, ta pozycja została stworzona specjalnie dla was! Szybko więc wybierajcie się do najbliższej księgarni i zakupcie sobie egzemplarz tej książki.

 Podsumowując, jeśli jesteście fanami gatunku, jakim są kryminały, albo macie ochotę przeczytać coś innego, niż powieść iście kobieca, zdecydowanie polecam wam „Wzorzec zbrodni”. To utwór, podczas czytania którego wasze szare komórki z pewnością zostaną poruszone, a do którego nie trzeba stalowych nerwów. Zachwycająca, misternie skomponowana fabuła. Wspaniałe historyczne tło, mieszające się z teraźniejszością. A przede wszystkim dobra forma rozrywki, na coraz dłuższe i chłodniejsze wieczory. 

Całość czyta się dobrze. Wciąga od samego początku. Są narzędzia zbrodni. Jest jakaś intryga. Są ofiary. Trzeba jeszcze odszukać sprawcę tego całego zamieszania, co też robimy przez cały czas, z wielkim zainteresowaniem. Niestety, robimy to nie długo, bo książka ma niecałe 300 stron. Podobało mi się, ale czułam pewien niedosyt. Szczególnie na koniec, który wydawał mi się jakoś dziwnie przyspieszony. Tak jakby autora goniły terminy i szybko chciał uporać się z tą książką. Wyjaśnić w pośpiechu co się stało i uciec gdzie indziej. Może to tylko moje wrażenie. A może to wina tłumaczenia, choć wątpię, bo Agnieszce Brodzik pod tym względem nigdy nie miałam nic do zarzucenia. Aczkolwiek skończyło się za szybko. Szkoda, bo chętnie poczytałabym dłużej.

Po kilkudziesięciu stronach czytania stwierdziłam jednak, mimo zaciekawienia fabułą, że nie odpowiada mi styl autora, a gatunek jest nie dla mnie. Ellis jest w pewnym stopniu brutalny. Zawiera w swojej książce to, o czym niekoniecznie lubię czytać. Pokazuje tą złą stronę Nowego Jorku i życia nowojorskiego wydziału śledczego. Czarny humor i towarzyszące mu trochę zniesmaczone wypowiedzi i myśli bohaterów niezbyt mi się podobały.

Tymczasem właściciel nieukończonej kolekcji nie zamierza rezygnować z dzieła swego życia. O pomoc „prosi” wysoko postawionych zleceniodawców, którzy dzięki jego morderstwom od lat wspinali się po drabinach kariery. On przede wszystkim chce odzyskać zabraną mu broń, oni chcą się pozbyć Johna i zamknąć śledztwo. Rozpoczyna się śmiertelne polowanie, w którym myśliwy i zwierzyna często zamieniają się rolami. Kto pierwszy zacznie popełniać błędy – zginie.

Bardzo ciekawy i rozgrzewający kryminał. W sam raz na długi, jesienny wieczór.

„Wzorzec zbrodni” serwuje nam doskonały język oraz genialne opisy miasta, które wciągają i miejscami naprawdę potrafią zmrozić krew w żyłach. Pozycja ta to rewelacyjny kryminał z wieloma motywami porywającej sensacji. Bohaterowie są niezwykle złożeni i wielowymiarowi przez co lektura staje się prawdziwa i wiarygodna. Powieść ta pokazuje, że miasta kryją nie jedną mroczną tajemnice, śmierć, przemoc, prostytucje. Problemy z którymi musi zmagać się policja, niejednokrotnie budując własną karierę na ludzkiej niedoli i nieszczęściach. Książka posiada porywające zakończenie, które nie jednego czytelnika przyprawi o mocniejsze bicie serca. Serdecznie polecam.

 Autor wychodzi z ciekawego punktu startowego i z biegiem odkrywania kolejnych faktów sprawiał, że coraz bardziej byłem zainteresowany rozwiązaniem zagadki, jaka stanęła przed Tallowem. Prawie od razu też polubiłem głównego bohatera i aż chciało się śledzić jego dalsze losy. Zresztą także jego partnerzy są dobrze skonstruowanymi postaciami i naprawdę nie obraziłbym się, gdybym mógł przeczytać jakąś kontynuację. Ellis bardzo dobrze poszedł do kreacji bohaterów, dzięki czemu każdy ma unikalne cechy charakteru, dzięki czemu postaci zapadają w pamięć. To chyba najmoczniejszy punkt książki.

Nie można Ellisowi odmówić dobrego warsztatu, sprawnego operowania słowem. Nie można mu odmówić umiejętnej kreacji bohaterów. Owszem, główna postać jest sztampowa i mocno tendencyjna, ale takiej właśnie oczekujemy. Ma nas nie odrywać od głównego wątku, głównej tajemnicy. Ma karmić nasze popkulturowe żądze i łechtać nasze nieco odrealnione postrzeganie kryminału. Takiego bohatera oczekujemy i takiego Ellis nam serwuje. Jednak samo rozwiązanie w moim odczuciu jest zanadto trywialne, zbyt proste. Pomysł fabuły miał gigantyczny potencjał, który autor zdaje się wykorzystywać zaledwie w połowie. Owszem, jest to dobre czytadło na jesienny wieczór, jednak z pewnością nie jest to arcydzieło. Nie jest to też wstrząsający thriller, jakiego się spodziewałem i na jaki nadzieję daje sam pomysł. Za mało tu wykorzystania wątków historycznych, za mało rozwinięcia znaczenia samego wzoru, układanego z setek sztuk broni. Warren Ellis świetnie zaczął, ale skończył słabo, pozostawiając uczucie niedosytu.

Jeśli ktoś wcześniej nie czytał kryminałów/thrillerów, nie powinien zaczynać od Wzorca zbrodni. Chodzi o to, by na początku nie podwyższyć sobie aż tak poprzeczki. Przez nią przy następnych kryminałach mogą nie być aż takie zadowolone. Jego lekki styl pisania połączony z ilością przekleństw i czarnego humoru wydaje się być połączeniem idealnym. Książkę czyta się szybko, bez większych problemów. Moim zdaniem przyjemna lektura, lecz na kilka wieczorów mimo swojej objętości – co za dużo dreszczyku to niezdrowo.

Zaczyna się niezwykle interesująco i już na wstępie bohater jest dobrze zarysowany, ma mocny charakter i z łatwością możemy wczuć się w jego dylematy. Nie ma żony, ani dzieci, jest po trzydziestce, ma manię zbierania czasopism, które walają się po całym mieszkaniu i zaczyna wypalać się w pracy. Przestaje się angażować, nie zależy mu, a na domiar złego traci partnera i otwiera „Puszkę Pandory”, którą sam musi zamknąć. Powieść jest stworzona do ekranizacji. Już widzę w roli głównej Nicolasa Cage’a, a w  roli pani porucznik Cate Blanchett. Obraz mordercy też jest ciekawy – mamy do czynienia z kompletnym świrem, przynajmniej moim zdaniem. Te sceny, kiedy w centrum Nowego Jorku wyobrażał się, a nawet mało tego, widział las wskazywały na człowieka z wielkimi zaburzeniami.

Najmocniejszą stroną kryminału Ellisa są tak zwane „dobre teksty”. Świetnie się czyta te chwytliwe, obrazowe zdania bez kalk językowych. Autor lubuje się w interesujących porównaniach. Takich, jak na przykład to:

„Miał na sobie fartuch laboratoryjny zafarbowany na czarno. Dzięki niemu wyglądał jak chorowity, usmarowany ropą ptak, który próbuje wznieść się w powietrze.”

Kolejny plus „Wzorca zbrodni” to odwołania do historii Nowego Jorku. Ellis wplata do opowieści elementy, o których Amerykanie lubią zapominać – „ich” ziemia miała swoją wielowiekową historię przez przybyciem na kontynent białego człowieka. Jeszcze nie tak dawno była krajem plemion indiańskich i lepiej o tym pamiętać, bo inaczej ktoś może dojść do wniosku, że czas o tym ludziom przypomnieć.

Recenzja w formie graficznej:

  Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Szybka akcja, zabawne dialogi i rosnące napięcie. Gdy zbliżyłam się do zakończenia to miałam wrażenie, że uczestniczę w filmie akcji. Muszę przyznać, że autor potrafi poruszyć wyobraźnię. Choć, ostrzegam czasami w książce i fragmenty mózgu latają. Co więcej, autor zastosował zabieg, który lubię.  Oprócz ciągłego śledzenia poczynań policji, otrzymujemy również punkt widzenia mordercy. Możemy poznać jego myśli i sposób działania. Warto jeszcze dodać, że wszyscy zainteresowani kulturą indiańską znajdą tu coś dla siebie, bo w książce poświęcono sporo miejsca na wątki związane z kulturą Indian.

            Podsumowując, jeżeli macie ochotę na dobry kryminał, lubicie gdy w książce dużo się dzieje, to śmiało sięgnijcie po „Wzorzec zbrodni”. Nie zawiedziecie się.

Po lekturze „Wzorca” i powróceniu do niej mam nieodparte wrażenie, że czytałem błyskotliwą historię pt. tydzień z życia prawdziwej jednostki dochodzeniowej. Właśnie postaci glin-szczurów laboratoryjnych – Bata i Scarly, są dość rzeczywiste. Mamy tutaj do czynienia z zakręconym duetem, który swój fach opanował do poziomu „geek/nerd” (czyt. maniak). Swoimi niekonwencjonalnymi metodami i ciętym językiem prowadzą Tallowa wprost do rozwikłania zagadki. W pamięci na długo zostaną celne riposty Scarly będące odpowiedzią na wywody zafiksowanego na jakimś szczególe Bata. W sumie wszystkie postacie wykreowane przez Ellisa (tak jak i w komiksach) są barwne i krwiste – mają swoje wady i zalety (nie wylewają za kołnierz, nadużywają tytoniu, nie przepraszają), kochają i nienawidzą (taki w sumie stosunek do pracy wyłania się u głównego bohatera), ale przede wszystkim dążą do prawdy. Dla nich praca jest jak narkotyk…

Detektyw John Tallow – jednostka paradoksalna, gdyż, nieustannie łamiąc protokoły, trwa w tradycyjnym kodeksie moralnym rasowego gliny. Postać ta może budzić wiele skojarzeń, najbliżej jest bohaterom serialu „Prawdziwy detektyw” (duet odtwarzany przez Matthew McConaugheya i Woody’ego Harrelsona). Dodam, że może być to jeszcze bardziej realne, gdyż 20th Century Fox TV wykupiło od Ellisa prawa do ekranizacji historii. Może niedługo przyjdzie nam zobaczyć bohaterów powieści „Wzorca zbrodni”? Czas pokaże, jedno jest pewne – gdy Tallow zagości w ramówce telewizyjnej, wrócę do książki.

„Wzorzec zbrodni” stanowi apetyczne połączenie seriali kryminalnych „CSI”, trzymających w napięciu thrillerów, dzieł Raymonda Chandlera oraz krytyki współczesności i amerykańskich metropolii, wypełnionych wszelakiej maści kryminalistami i zwyrodnialcami. Mocną stroną książki jest postępująca przemiana, jaka zachodzi w postrzeganiu świata przez Tallowa i jego podejściu do wykonywanego zawodu, oraz precyzyjna konstrukcja psychologiczna postaci drugoplanowych. Historia opisana przez Warrena Ellisa to mroczna przypowieść o konfrontacji skonsternowanego samotnika z szeroko pojętym złem oraz niebezpieczna rozgrywka zmęczonego gliniarza z demonicznym zabójcą.

Recenzja w formie graficznej:

Powyższy utwór polecam przede wszystkim koneserom kryminałów. Odnajdziecie w nim dużo wartości i na pewno zapamiętacie przez intrygę.

Nie chcę wiele pisać o fabule, bo zniszczę całą zabawę. A nie o to przecież chodzi. Lepiej samemu odkrywać poszczególne elementy. Każda strona obfituje o nowe ślady i zwroty akcji. Nie będziecie się nudzić czytając książkę Warrena Ellisa. Ale i trudno będzie pracować i uczyć się, jak Was wciągnie J

Recenzja w formie graficznej:

Wrażenie jakie wywarła na mnie książka jest ogromne. Ta niewielka książeczka ląduje na mojej prywatnej top liście. Ze względu na artyzm, styl, piękną gatunkowość w niecodziennym wydaniu, powiew świeżości, poruszanie ważnych, aktualnych i jednocześnie nowych tematów, wizjonerskość, rozmach – doceniam i polecam.

Wzorzec zbrodni Warrena Ellisa to lekko napisana i satysfakcjonująca lektura. Pisarz nie boi się korzystać z bogatego dorobku gatunkowego ani stosować własnych, intrygujących pomysłów. Naturalne dialogi, porywający styl i trzymająca w napięciu intryga to główne atuty tego ponurego, klimatycznego kryminału. Wieść gminna niesie, że wersja telewizyjna jest już w drodze, oby twórcy adaptacji nie poszli na łatwiznę, bo przygody Johna Tallowa to doskonały materiał na serial.

Być może dla mnie powieść detektywistyczna już na zawsze pozostanie jednym z tych mniej lubianych rodzajów kryminałów. Pozostaje mi to zakończenie, które – nawiasem mówiąc – jest naprawdę dobre, określić taką wisienką na detektywistycznym torcie, jakim jest „Wzorzec zbrodni”. Jest nagrodą dla tych, którzy wytrwają do ostatnich stron tej opowieści i będą chcieli poznać prawdę. 

To bardzo dobrze i przemyślanie napisana książka, która wciąga i którą można zjeść na dwa posiedzenia. Akcja jest wartka, bohaterowie są „jacyś” i szczerze powiedziawszy – książka ta będzie świetną bazą pod scenariusz filmowy. Dlatego bez zbędnych spoilerów, bo może akurat jakiś reżyser się za nią weźmie – warto! Dla miłośników kryminałów, charakternych policjantów i psycholi z misją.

Wzorzec zbrodni to dobra książka. Nie powala na kolana, ale wciąga i długo nie wypuszcza ze swojego świata. Ma kilka minusów w postaci nudnego początku i troszkę za słabego jak na tę powieść końca, ale miło spędziłam przy niej czas i nie żałuję, że po nią sięgnęłam. Polecam powieść pana Ellisa.

 Nie żałuję czasu spędzonego z tą książką, ale nie jestem pewna czy na długo zagości ona w mojej pamięci. Pomimo świetnej fabuły, powieść nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Polecam tę książkę czytelnikom trochę mniej wymagającym, którzy pragną odstresować się po ciężkim dniu w pracy czy szkole.

Warren Ellis stworzył książkę godną polecenia. Mimo, że prowadzone przez głównego bohatera śledztwo ma pewne zgrzyty (jak wspomniany wyżej zbieg okoliczności) to nadal jest to jeden z najlepszych kryminałów z jakimi przyszło mi się zmierzyć w ostatnich latach. Pomysł na intrygę jest moim zdaniem pierwszorzędny! Całość okraszona gęstym, mrocznym klimatem przyciąga do lektury na długi czas. Komiksy Ellisa to pierwsza liga (Iron Man Extremis. Batman Black & White II), ale mam nadzieję, że Wzorzec zbrodni nie był jego jednorazową odskocznią i niedługo usłyszymy o kolejnej książce. POLECAM!

Warren Ellis napisał krótką powieść kryminalną, osadzając ją w nietypowych realiach, z intrygująco zarysowaną fabułą i nietuzinkowym bohaterem. Jednak biorąc pod uwagę całokształt, a w szczególności odrobinę rozczarowujące zakończenie, wydaje mi się, że „Wzorcowi zbrodni” zabrakło tego charakterystycznego „WOW” sprawiającego, że po zakończonej lekturze przecieramy oczy ze zdumienia.

„Wzorzec zbrodni” nie posiadał też punktu zaskoczenia. Wszystko było albo przekazane z punktu widzenia detektywa lub mordercy. Pojawiały się rozdziały z perspektywy mordercy, które ukazywały nam jego punkt widzenia i cel, do którego z taką brutalnością dążył. Były wątki, których musieliśmy sami się domyślić, jednakże było to bardzo łatwe. Nie jestem domyślnym człowiekiem i z kryminałami dotychczas miałam małą styczność, więc powinnam mieć duży problem z domyśleniem się kolejnych wydarzeń. A tymczasem byłam w stanie dużo rzeczy przewidzieć. Pod tym względem bardzo się zawiodłam.

 

„Wzorzec zbrodni” jest przyjemnym kryminałem. Polecam go osobom, które lubią kryminały, choć ostrzegam, że nie jest on mistrzostwem. Osobom, które dopiero zaczynają przygodę z kryminałami raczej odradzam albo radzę odłożyć na później, ponieważ może on zniechęcić do tego gatunku. Jednakże ja będę miała po nim miłe wspomnienia.  

Podsumowując – świetny, nowoczesny kryminał, który przełamuje utarte schematy. Polecam wszystkim, a zwłaszcza miłośnikom książek akcji oraz osobom lubiącym czytać o szalonych i z pozoru niewyjaśnionych zbrodniach. :)

Bezkompromisowy kryminał doprawiony brytyjską zuchwałością o prawdziwa gratka dla fanów tego gatunku ,nie wspominając już o niesamowitym zakończeniu.

Gorąco polecam i uprzedzam – książka jest krótka, ale to co się tam dzieje sprawia, że chce się wyć kiedy okazuje się ,że to koniec.

Dużym plusem książki jest jej szczegółowość. Autor przykłada dużą wagę do dokładnego opisywania miejsc, osób i wydarzeń zawartych w historii. Poznajemy dzięki temu środowisko nowojorskich ulic, a wykreowane postacie są wyraziste.Wzorzec zbrodni to lektura dla osób o mocnych nerwach. Opisy roztrzaskującego się mózgu, spływającego po ścianie niekoniecznie są dla wrażliwców.

Warren Ellis do tej pory kojarzony z komiksami (współpraca nad licznymi komiksami z wydawnictwem Marvel oraz własna seria, Transmetropolitan,przysporzyły mu sławy) zadebiutował w Polsce dobrym kryminałem, z którym warto się zapoznać.