Recenzja w formie graficznej:

Recenzja w formie graficznej:

Lecz „Autobiografia wariata” to przede wszystkim książka pełna humoru. Już sam tytuł wskazuje na to, że przy tym czytadle żaden fan narciarstwa nie będzie się nudzić. Od pierwszego rozdziału nieprzerwanie się szczerzyłam i wybuchałam śmiechem. Niektóre sytuacje są tutaj przedstawione po prostu nieprawdopodobne i aż ciężko uwierzyć, że rzeczywiście miały miejsce. Najbardziej zachwyciła mnie filozofia życiowa Bode’go. W jego myśleniu jest sporo racji i całym sercem utożsamiam się z jego poglądami. Książka jest dość przeciętna, lecz dzięki niej możemy poznać Millera nie jako narciarza z telewizyjnego pudła, a jako człowieka z krwi i kości – z problemami, wspomnieniami i planami. Miło przy niej spędziłam czas, uśmiałam się co nie miara i obejrzałam zdjęcia z dzieciństwa mężczyzny. Mimo, że narciarstwo jest w Polsce sportem dość rozpowszechnionym to obok nadętych poradników nie znajdziemy żadnej autobiografii słynnego narciarza, czy narciarki (bynajmniej ja takowej lektury nie widziałam).  Dlatego też polecam wszystkim miłośnikom dwóch desek, lecz od razu zastrzegam, że cudu po tej książce oczekiwać nie można.

Recenzja w formie graficznej:

Książka, przy której współpracował z nim Jack McEnany, dziennikarz mieszkający w New Hampshire, napisana jest prostym językiem i dobrze się ją czyta. Tym bardziej, że tryska z niej radość życia i pasja człowieka, który ma to szczęście, że robi to, co kocha. Śmiało mogę ją polecić nie tylko sympatykom narciarstwa i innych sportów, ale każdemu, kto lubi czytać historie prawdziwe, a zwłaszcza takie, które pokazują, że droga do sukcesu mieści się w głowie i charakterze człowieka.

Body Miller jest znakomitym narciarzem, dobrym i inteligentnym człowiekiem, wspaniałym mężem i synem. Zawsze daje z siebie wszystko i właśnie dlatego jest najpopularniejszym i najbardziej lubianym sportowcem Ameryki. Jednak nie można powiedzieć o nim, że jest rozważny. Brawura na stokach, zgubienie złotego medalu w knajpie czy stłuczenie kryształowej kuli lub niebezpieczne zabawy z kolegami w górach, to tylko nieliczne z jego pomysłów. Mimo to, nie można mu odmówić sympatii i obserwując jego występy na mistrzostwach jak i czytając o nim w książce, ma się wrażenie jakby był kimś znajomym i właśnie dlatego polecam biografię wszystkim, którzy chcą się zainspirować mądrym człowiekiem, dowiedzieć czegoś więcej o tej dyscyplinie sportu, lub po prostu przybliżyć sobie sylwetkę Millera.

     Nie mogę nie wspomnieć także o samej treści. Chodź na okładce widnieje nazwisko „pomocnika” Millera w pisaniu biografii, wyraźnie da się odczuć język Bode’a. Jego historia jest naprawdę imponująca, a w książce zgrabnie i naprawdę udanie streszczono ją w całość, która imponuje i ciekawi. Jeśli choć w połowie biografia pisana była przez sportowca, to zdecydowanie muszę przyznać, że oprócz narciarskiego, nie brakuje mu także talentu pisarskiego.