Książka odkrywa przed fanami całą historię powstania zespołu, począwszy od momentu, w którym Wojciech Wojda po raz pierwszy zafascynował się rockiem aż do teraźniejszości. Podczas lektury poznajemy okoliczności powstawania pierwszych piosenek, dowiadujemy się o sukcesach grupy, które doprowadziły ją na upragniony szczyt. Jest to kompletna biografia całego zespołu, pełna cennych informacji o których nikt nigdy nie miał okazji słyszeć. W dodatku wydawnictwo SQN dodaje do wydania płytę CD z niepublikowanymi wcześniej piosenkami Farbenów! Zdecydowanie polecam, gdyż czas spędzony na lekturze połączony z hitami zespołu płynącymi cicho z głośników to połączenie idealne dla każdego wielbiciela płockiej grupy!

Trzy dekady muzykowania sprawiły, że Wojciech Wojda i zgromadzeni wokół niego ludzie stali się gwarancją rzetelności i jakości koncertów. Stojąc na uboczu szoł biznesu ciągle grają, koncertują, tworzą. Tylko pozazdrościć. W nagranej specjalnie na potrzeby książki epce z Farben Lehre grają i śpiewają gościnnie Piotr Sołoducha z zespołu Enej czy sławny Gutek związany z Indios Bravos. Wydawnictwo Sine Qua Non z Krakowa ma szacunek do rocka – bez dwóch zdań.

Na koniec został jeszcze deser, a mianowicie płytka cd z 5 piosenkami zespołu, która mnie po prostu zachwyciła. Ile razy ją przesłuchałem, trudno orzec, słucham jej nawet teraz, pisząc te słowa. Farbeni towarzyszą mi bowiem od lat, kiedy to jako rozwijający swój gust muzyczny licealista, usłyszałem w nieistniejącym dziś Radiu Bis „Terrorystan”. Później trochę o FL zapomniałem, przypomnieli mi jednak o sobie urzekającym kawałkiem „Anioły i Demony”, a biografia świetnie się w moment ten wpasowała. Biografia wydana naprawdę znakomicie – dla SQN to standard, ale trudno jest go zignorować – i pięknie prezentująca się na półce.

Farben Lehre. Bez pokory to kawał historii nie tylko pewnego niepozornego zespołu z Płocka. To historia o wspaniałych ludziach i niepewnych czasach, o wygłupach i pogrzebach, o wojnie toczonej o własne idee i marzenia, a także o kompromisach, bez których niekiedy nie można ruszyć z miejsca. Książka Kamila Wicika to nie tylko świetna biografia Farben Lehre, to – wbrew pozorom i o, ironio – lekcja pokory. Bo trzeba umieć odróżnić pokorę wobec idiotów, systemu, który nas krzywdzi, ludzi, którzy siedzą wyżej, choć ich dusze i umysły nie wychyliły nawet łba poza krawężnik, od pokory wobec praw, które od wieków rządzą światem, od pokory wobec życia i śmierci, wobec siły muzyki i wreszcie wobec własnych słabości, które niekiedy pokonać możemy tylko dzięki temu, że przyznamy im rację bytu. I o tym również opowiada ta historia. Na przemian zimna i ciepła, mądra i zabawna, pozwalająca zapomnieć i zmuszająca do pamiętania. Na koniec można tylko wyrazić wdzięczność dla zespołu, który tyle już lat pozostaje niewzruszony na komercję, pecha, obłudę i nienawiść. Jak to dobrze, że pomimo wielu zakrętów losu, nad Farben Lehre Anioły czuwają jeszcze…

Zespół Farben Lehre nie należy do kapel pozostających na medialnym świeczniku. Choć chłopcy stale koncertują i skupiają wokół siebie spore grono fanów z całej Polski, to daleko im do „gwiazd” muzyki alternatywnej, którymi chyba sami nie chcieliby być. Dlatego właśnie sądzę, że książka Kamila Wicika jest uhonorowaniem wieloletniej pracy zespołu, który od dziesięcioleci znakomicie radzi sobie bez nieustannych występów w telewizji. Dzięki tej pozycji miłośnicy wokalu Wojtka Wojdy i prawdziwi fani Farben Lehre są w stanie pozyskać informacje, których próżno szukać we współczesnych mass mediach. Farben Lehre. Bez pokory to szczera historia o wielkiej muzycznej pasji młodych ludzi. To również miejscami wzruszająca opowieść o przeciwnościach losu, ludzkiej zawiści i determinacji, dzięki której Farbeni po dziś dzień nie schodzą ze sceny. Do jej lektury zachęcam wszystkich zainteresowanych monografią zespołu, jak również tych, którzy do tej pory nie mieli styczności z polską muzyką alternatywną. Być może za sprawą tej książki i oni rozpoczną swoją przygodę z punk rock`owym brzmieniem. 

Mnie na pewno zachęciła do tego, by powrócić nie tylko do starych kawałków Farbenów, które cały czas mi towarzyszą, ale też sięgnąć po te nowsze. Myślę, że czas nadrobić Farbenowe zaległości i chwycić nowsze płyty. A Ci, którzy płyty już chwycili, powinni chwycić też książkę. Napisana jest tak, że dobrze się przez nią płynie, pomimo mankamentów, o których wspomniałam wcześniej.

„Bez pokory” to książka, którą warto przeczytać nie tylko ze względu na historię zespołu. Jest to również okazja do bliższego zapoznania się z poglądami Wojtka Wojdy dotyczącymi funkcjonowania polskiej sceny muzycznej, które może nie są szczególnie oryginalne, ale zawierają w sobie wiele prawd, o których inni muzycy publicznie nie mówią. Jak wspominałem, minusem tego dzieła jest jego nużąca encyklopedyczność. Niektóre strony z analitycznym opisem poszczególnych płyt skanowałem na szybko. Tak sobie myślę, że może lepszym patentem na odkrycie historii grupy byłby wywiad rzeka z wokalistą Farbenów? Ale na to też być może jeszcze kiedyś przyjdzie pora, bo zespół nie zwalnia tempa, a jak możemy przeczytać pod koniec książki, na swoje zbliżające się trzydziestolecie szykuje kolejny ciekawy projekt. Z pewnością wytrwałości, żeby grać i koncertować płockim muzykom przez najbliższe lata nie zabraknie – czego grupie serdecznie życzę.

Dlatego jeśli interesuje was co ukształtowało chłopaków z Farben Lehre, albo co musieli przejść by w końcu stać się tym kim są, bez wahania sięgnijcie po tą książkę. Nie dość, że zawiera wiele istotnych faktów z historii zespołu, to jeszcze dowiecie się jak mroczne potrafi być zaplecze muzycznego showbiznesu.