Prawdziwi piraci, ci którzy wpisali się w karty historii swoimi niesławnymi czynami, trochę odbiegają od naszego wyobrażonego wizerunku. Mimo, że siali postrach wśród niewinnych, prawych obywateli, przyczynili się do światowej rewolucji. Właśnie o tym pisze Colin Woodart w swojej trzeciej w karierze książce pt. Republika Piratów.

Recenzja w formie graficznej:

Recenzja w formie graficznej:

Republika Piratów była dla mnie rozrywką i frajdą, kolejną przygodą, i możliwością wyrobienia sobie zdania na temat tej grupy ludzi zapisanej na kartach historii, która nie tylko dokonywała abordaży i kradzieży, czy wrogich przejęć, ale także walczyła z systemem, rządzącymi i walczyła o wolność, i równość każdego człowieka. To opowieść o czasach bezwzględnych, drapieżnych i niebezpiecznych. 

Podsumowując Republika Piratów to bardzo dobrze napisana powieść historyczna oparta na archiwach zgromadzonych na temat czasów złotej ery piractwa oraz jej kluczowych postaci, która przypadnie do gustu zainteresowanym tą tematyką. To powieść, którą czyta się płynnie mimo sporej ilości informacji, skierowana jest do osób lubiących fakty, ciekawostki oraz chcących poznać prawdę o piratach, która jest często bardziej porywająca lub niepokojąca niż znana nam fikcja. I takim osobom ją polecę.

Recenzja w formie graficznej:

Recenzja w formie graficznej:

Republika Piratów nie jest dla wszystkich, to oczywiste. Nie każdy lubi historię morskich bandytów, nie mówiąc o powieściach historycznych. Dla mnie jest to najlepsza książka o piratach jaką czytałem. Prosta, autentyczna, z autorem, który wie co chce powiedzieć swojemu czytelnikowi i ma o tym sporą wiedzę. W końcu się dowiedziałem czemu Republika upadła, i co stało się z poszczególnymi jej założycielami. Pewne kwestie są nadal nierozwiązane, jednak miną długie lata nim ich tajemnica zostanie odkryta. Jeśli lubicie piratów i kiedyś marzyliście by nim zostać, a Jack Sparrow mógłby być Waszym kamratem – bierzcie śmiało, nie zawiedziecie się!

Nie wiem, czy miałem kiedyś do czynienia z książka historyczną, która aż tak bardzo mnie pochłonęła. Kartki przewraca się jedna za drugą, chcąc poznać dalsze fakty życia karaibskich piratów. ‘Fakty’ są tu słowem kluczowym – Colin Woodard posługuje się niemalże wyłącznie potwierdzonymi informacjami, natomiast wszelkie sytuacje, w których opisywane wydarzenia są jedynie prawdopodobne, są wyraźnie w tekście zaznaczone. To godna pochwały rzetelność, której zawsze brakowało w podejściu do tematu piratów, tak idealizowanych w popkulturze. Tak naprawdę jest tylko jedna rzecz, do której mogę się przyczepić – choć co do zasady historia przedstawiana jest chronologicznie, czasem jednemu z piratów poświęcane jest więcej czasu, by później dogonić go pozostałymi postaciami. Można przez to w międzyczasie zapomnieć w którym momencie urwała się opowieść o niektórych morskich zbójach, a że opisywanych w książce osób jest sporo, mogą się one nieco pomieszać w naszej głowie. Ale nawet coś takiego nie pozbawiło mnie przyjemności płynącej z lektury.

Niewątpliwą zaletą książki Woodarda jest dbałość o najdrobniejszy detal, olbrzymia wiedza i zupełna bezstronność towarzysząca opisom kolejnych zdarzeń. Autor obala wiele utartych -  przez bajki, filmy czy też gry – legend, powołując się na dawne dokumenty, zapisy pokładowe czy też stare księgi historyczne traktujące o piractwie. Piraci byli tak naprawdę zwykłymi, zmęczonymi życiem i złym traktowaniem ludźmi, którzy postanowili wykorzystać możliwości oraz sprzyjające im okoliczności, i sięgnąć po marzenie – chyba każdego człowieka – o dostatnim i pełnym wygód życiu. Działania tych ludzi przypominają do złudzenia dzisiejszy wyścig szczurów, pięcie się po drabinkach społecznych i chęć walki z systemem, aby ugrać coś dla siebie. Obserwacja stopniowego budowania potęgi, samej złotej ery oraz bolesnego upadku jest całkiem przyjemna.  I to jak Woodard wydobył prawdę i przybliżył ją dzisiejszemu czytelnikowi – jest godne podziwu.

Nic dziwnego, że barwne legendy o ich dziejach na dobre weszły do kultury masowej, czego dowodem chociażby ogromny sukces kasowy filmowej serii przygód Jacka Sparrowa, czy wcześniejsze przeboje kinowe jak „Piraci” Romana Polańskiego czy „Karmazynowy pirat”. Colin Woodard w ”Republice Piratów” pokazuje prawdziwe oblicze piratów i ich historię, ciekawie kreśląc przy tym obraz XVIII stosunków międzynarodowych, gospodarczych i międzyludzkich.

Interesująca lekcja historii, chociaż jak na lekcję przystało, nie zawsze jest równie porywająca, co zainspirowane nią hollywoodzkie ekranizacje.

Recenzja w formie graficznej:

Colin Woodard włożył masę pracy w zebranie i opracowanie materiału tworząc interesującą książkę, która spodoba się fanom piratów zgłębiającym każdy aspekt ich historii, jak i tym mniej zorientowanym, ale ciekawym jak to z tymi piratami faktycznie było. Przystępnie napisana, wypełniona barwnymi opowieściami historycznymi, w których pojawiają się równie barwne postaci piratów i ich przeciwników Republika Piratów wypełnia pewną lukę na rynku wydawniczym dając nam wgląd w świat piratów od środka. Polecam

Recenzja w formie graficznej:

„Republika piratów” skupia się nie tylko na historii piratów, ich prosperujących czasach i dążeniu do upadku, ale również na okolicznościach społecznych, historycznych i politycznych, z którymi były związane decyzje piratów oraz korsarzy i marynarzy, przechodzących na ciemną stronę barykady. Tworzy to wielowymiarową literaturę faktu, dla której warto przebrnąć przez czasami niesympatyczny dla czytelnika (zwłaszcza laika) język. – See more at: http://skrzatowisko.blogspot.com/2014/09/ahoj-przygodo-republika-piratow-colina.html#sthash.HmsPf1LK.dpuf

Dziś postanowiłem uraczyć Was recenzją jednej z najlepszych książek, jakie wkrótce zawitają na sklepowych półkach. Republika piratów wydana przez SQN to zdecydowanie najświetniejsza książka poruszająca tematykę piractwa, z jaką miałem do czynienia. 

   Po raz pierwszy miałem okazję czytać książkę historyczną, która pochłonęła mnie równie mocno, co najlepsze powieści fantasy, przez co Republika piratów jest dla mnie kolejnym przykładem na to, że to życie pisze najlepsze scenariusze ;)

Recenzja w formie graficznej:

Recenzja w formie graficznej:

„Republikę Piratów” czyta się naprawdę dobrze i warto po nią sięgnąć chociażby po to, żeby zrozumieć, czym się różni pirat od korsarza, a fregata od slupa. Pomimo niezwykłej popularności najróżniejszych Jacków Sparrowów w dzisiejszej kulturze masowej złoty okres piractwa to wciąż czas mało poznany, w którym przekazy historyczne mieszają się z legendami i plotkami. Książka Woodarda to krok w kierunku wyostrzenia i ustabilizowania obrazu piratów w wyobraźni czytelników, choć wciąż wiele pirackich działań pozostaje osnutych mgłą legend i tajemnic. I może całe szczęście.

Autor ma niezwykłe pióro; zręcznie i z lekkością pisze na temat, który łatwy nie jest. Posiłkując się jedynie historycznymi materiałami stworzył coś, co trafi do ludzi dzisiejszego czasu. Jak na tacy podał nam przepyszną historię karaibskich mórz, okraszoną smakowitymi ciekawostkami i opisami zapomnianych bitew, które kiedyś zdarzyły się naprawdę.
Moi drodzy majtkowie! Jako kapitan na tym statku każę Wam zejść na ląd i jak najszybciej przeczytać tą książkę. Inaczej nie dostaniecie ani kropli rumu! Ahoj!

Recenzja w formie graficznej:

Colin Woodard stworzył publikację nie tylko dla fanów i osób w temacie, dla których z pewnością będzie ona wiarygodnym rozszerzeniem wiedzy. Poleciłabym ją i tym, których zwyczajnie uwiódł filmowy kapitan Jack Sparrow lub zamarzyli o porwaniu przez serialowego kapitana Hooka. „Republika piratów” jest naprawdę warta Waszego czasu, mimo że momentami jest nazbyt szczegółowa lub nieźle się dłuży. Przetrwałam te opisy i nadal polecam lekturę.

Recenzja w formie graficznej:

Oczywiście dla spragnionych opisów: bitew, całodniowych pościgów, łupienia statków czy kilogramów złota, srebra i jedwabiu, czyli tej wytworzonej przez książki i filmy esencji piractwa, także znajdą się smakowite kąski :)

Podsumowując. Książka pięknie wydana, wspaniała lektura dla wszystkich lubiących historię, oraz wszelkie tematy związane z piractwem i korsarstwem. Polecam. Bardzo

Książka tak naprawdę opisuje niepełne 40 lat, złotych czasów piractwa od 1696 roku i przybycia na Jamajkę kapitana Averego po słynny raport zdanie, przypisywane gubernatorowi Rogersowi , pogromcy piratów „Piraci przepędzeni, handel wznowiony”.  Choć piraci byli wcześniej i później, to  właśnie ten czas, tamci kapitanowie, ukształtowali mit szlachetnego rozbójnika i w efekcie pozwolił zagościć piratom w kulturze masowej. Dlatego ta książka, jest tak ważna, nie tylko dla miłośników marynistyki, ale dla każdego kto chce zrozumieć ikonografię kultury popularnej.

Przeczytałem z wielką przyjemnością , a chwilami z wywołanymi podekscytowaniem rumieńcem na policzkach. Bardzo wam polecam. Arr.

Recenzja w formie graficznej:

Recenzja w formia graficznej:

„Republika Piratów” to książka dla osób, które chcą poszerzyć swoją wiedzę o morskich rzezimieszków i zbójach. Oblicze piractwa zostało pokazane w niniejszej książce, szeroko i kompleksowo. Autor pokazuje, że piractwo to nie tylko żeglowanie po bezkresnym morzu i łupienie statków wyładowanych po brzegi kosztownościami. Lecz również choroby, głód i niepewność jutra. Woodard pokazuje także, że piraci posiadali również swoją strukturę społeczną, która stanowiła na swój sposób zgrane i sprawiedliwe społeczeństwo. Nie raz podczas czytania zostaną złamane mity, które zostały utarte przez popkulturę. Jak najbardziej polecam lekturę tej książki.

Dodatkową zaletą tej książki jest fakt, iż autorowi udało się karkołomne zadanie przedstawienie tych wszystkich faktów historycznych w formie strawnej dla czytelnika. Trzeba przyznać, że zrobił to perfekcyjnie, bowiem rzadko ma się przyjemność z niecierpliwością przekładać strony tak wciągającej powieści, w niczym nie odbiegającej od tych fabularnych i awanturniczych. Ta jednak jest oparta na faktach.

Recenzja w formie graficznej:

Woodard opisuje zjawisko XVIII-wiecznego piractwa przez pryzmat indywidualnych historii. Opowiada o splatających się ze sobą losach najsłynniejszych morskich bandytów, takich jak Edward ‚Czarnobrody’ Thatch, Samuel Bellamy i Charles Vane oraz tego, który ich ostatecznie pokonał, czyli Woodesa Rogersa. Będziemy mogli zobaczyć, jak różne drogi przywiodły ich na ścieżkę bezprawia. Niektórzy byli porzuconymi przez władców kaprami, inni – zwykłymi majtkami zbuntowanymi przeciwko nieludzkim warunkom panującym na ówczesnych statkach i okrętach, a jeszcze inni -znudzonymi plantatorami, którzy postanowili zasmakować przygody.

Autor doprowadza ich dzieje aż do końca, a kończyli różnie. Od stryczka, przez śmierć w bitwie i zgon podczas sztormu, aż do przyjęcia królewskiego ułaskawienia i spokojnej śmierci na emeryturze we własnym łóżku. Mnogość wątków sprawia, że początkowo dość trudno połapać się w całej masie nazwisk, statków i lokalizacji, ale pomagają w tym rysunki i dodatki.

„Republika Piratów” to dobra i lekka pozycja dla osób, które zaczynają się interesować tamtym okresem historycznym.

Recenzja w formie graficznej:

Po przeczytaniu tej pozycji, miałem mieszane uczucia. Z jednej strony byłem pod wrażeniem całokształtu utworu, a z drugiej liczyłem na więcej krwi, więcej momentów strachu. Jednakże to nie zmienia faktu, że książka jest naprawdę doskonała i warto ją przeczytać. Szczególnie osoby, które zakochały się w Piratach z Karaibów powinny się w nią zagłębić. Teraz, gdy usłyszę słowo „pirat” od razu skojarzy mi się z Rogersem, Bellamym czy Thatchem, a nie Sparrowem. 

Polski rynek wydawniczy cierpi na brak porządnej literatury traktującej o piratach. Jestem przekonana, że pojawienie się na nim „Republiki piratów” stanowi poważny krok w kierunku rozwoju publikacji z tego zakresu. Książka jest w stanie wzbudzić powszechne zainteresowanie i przybliżyć czytelnikom takie osobistości z pirackiego światka jak: Czarnobrody, Charles Vane czy Czarny Sam Bellame. Wyjaśnia też istotę pirackiego życia oraz idee, które mu przyświecały. I właśnie za to przecieranie literackiego szlaku warto zwrócić na nią uwagę.

To książka, która poza bogactwem informacji i szczegółów posiada jeszcze jedną cechę przemawiającą na jej korzyść. Otóż dawno już nie czytałem książki opartej na historycznych źródłach napisanej w tak przystępny i jasny sposób.
Połączenie starannie podpartej na źródłach bogatej faktografii z łatwym i przystępnym stylem pisarskim autora daje doskonałe efekty i tworzy naprawdę interesującą całość.
Polecam tą książkę nie tylko miłośnikom morza i piratów z Karaibów.

Recenzja w formie graficznej:

Biorąc do reki tę książkę myślałam że jest to nudne opracowanie o piratach. Jest to super książka o piratach. Opisuje ona nie tylko realia historyczne ale  i gospodarcze. Autor w szczegółowy ale ciekawy sposób opisuje losy i ciekawostki z życia piratów. Tylko czy tak naprawdę to byli źli ludzie? Czy były to osoby, które dbały o swoich pobratymców i stworzyły pierwsza w historii rentę inwalidzką. Książka to fantastyczne opracowanie, które spodoba się nie tylko fanon Czarnobrodego.

A kto był największym postrachem mórz? Czarnobrody, Bellamy, Rogers, Vane czy jeszcze ktoś inny? To tak na prawdę nie ważne, ważne że to właśnie o nich jest ta książka. Książka Woodarda to niezwykłe kompendium wiedzy pirackiej z zaskakującymi faktami i morskimi „legendami”. Choć bez wątpienia jest to lektura na wskroś historyczna.

Historia piratów nabiera nowego (prawdziwego) znaczenia, obdartego z mitu nie mniej w dalszym ciągu niezwykle ciekawego. A w moim przypadku sprawiła, że temat podziałał na moją wyobraźnię jeszcze bardziej, jako…

W „Republice Piratów” znaleźć można niezliczoną ilość faktów wplecionych zgrabnie w tą spójną opowieść o prawdziwych losach Czarnobrodego czy Czarnego Sama. Dla mnie, jako osoby zupełnie niezorientowanej w temacie, która obejrzała dawno temu „Piratów z Karaibów”, książka ta służy za wspaniałe uzupełnienie skromnej wiedzy o tym okresie i o faktycznej działalności morskich rozbójników. Będzie to również prawdziwa gratka dla osób zafascynowanych pirackimi opowieściami.

    Mimo, że jest to książka historyczna to gdyby dodać w niej dialogi mało kto pomyślałby, że to nie fikcja literacka, tylko prawda. Powstałaby pełna zwrotów akcji powieść przygodowa. Jednak nie ma tu żadnej fikcji. Autor korzystał z wielu źródeł, konsultował się z historykami i docierał do wszystkiego, co mogłoby mu pomóc poznać historię piratów z początku XVIII wieku i ich siedziby na Karaibach. Książka napisana jest bardzo przystępnym językiem, autor nie boi się wykorzystywać języka potocznego, co sprawia, że książka powinna spodobać się nawet tym, którzy nie przepadają za książkami historycznymi. Wydaję mi się, że dla wszystkich fanów piratów i ich życia jest to pozycja obowiązkowa.

„Republika Piratów” przynosi także żywy opis realiów życia na pokładzie statku i okrętu, w porcie u przełomu XVII i XVIII wieku, w tym listy płac w porównaniu do siły nabywczej pieniądza, który to opis wyjaśnia dlaczego wielu marynarzy wolało krótki i gwałtowny żywot pirata, wyjętego spod prawa, niż pozornie podlegającego prawom marynarza. Tym bardziej, że gdy pirat wpadł w ręce tzw. władzy nader często udawało mu się dostać ułaskawienie, często nowi gubernatorowie, nie mogąc liczyć na stale stacjonujący garnizon (taki przecież kosztował a często musiał go opłacać z włąsnych poborów sam gubernator!) – na dzień dobry ogłaszali amnestię dla piratów. Przy odrobinie sprytu, unikaniu okrucieństwa – pirat mógł liczyć na niezłe warunki legalizacji zdobytych pieniędzy, w ostateczności jak to zdarzało się wcale nierzadko – mógł rozpłynąć się gdzieś w szarej strefie między rodzącymi się imperiami. Tyle, że – co również pokazuje Woodard, od drugiej dekady XVIII wieku świat zaczął się robić mocno za ciasny dla piratów i tężejącej władzy.

Republika Piratów przypadnie do gustu miłośnikom powieści awanturniczych, pasjonatom morskiej żeglugi i wszystkim, którzy pragną poznać historię pirackiej społeczności w Nassau i innych punktach Wysp Bahama. Wśród pirackiej gromady nie sposób zmrużyć oka – nie tylko ze strachu przed kradzieżą! Podczas lektury przekonacie się o tym sami.

Książka nie jest opowieścią na jeden, czy dwa wieczory. Trzeba poświęcić jej więcej czasu. Mam po niej miłe wrażenie i czuję satysfakcję. Jednak polecam ją tylko miłośnikom historii, czy fanom piratów. Dla takich osób to arcydzieło i wyjątkowo fascynująca książka, z którą można spędzić wiele chwil w zadumie i ciekawości. Lecz osoby, które nie lubią tego typu literatury, będę się nudzić i nie będą umiały znaleźć żadnej pozytywnej cechy, więc jeśli nie jesteście takimi osobami, lepiej się za nią nie bierzcie. Natomiast innym polecam ją całym sercem.      

” Republika Piratów ” to książka dla każdego kto pragnie dowiedzieć się czegoś więcej o morskich rozbójnikach. Życie na statku to wcale nie takie fajne czasy jak starają pokazać się nam w filmach. To raczej życie w którym pojawiają się ciągłe choroby wiele wypadków i co najważniejsze głód. Po morzach i oceanach pływa się czasami wiele miesięcy a nawet i lat.

 

Nie przepadam za książkami historycznymi , ale ta naprawdę mnie pochłonęła całkowicie.

Przygody Czarnobrodego i jego kolegów po fachu to nie opowieść na jeden wieczór. Należy ją sobie odpowiednio dawkować, poświęcić jej odpowiednio dużo czasu i nie spieszyć się z czytaniem. Nie jest to lektura dla każdego. Nie zapominajmy, że to książka historyczna, autor posiłkuje się źródłami archiwalnymi oraz cytuje uznanych naukowców. Ci, którzy nie lubią takiej literatury, nie znajdą przyjemności w czytaniu „Republiki Piratów”. Pozostałych jednak polecam i to bardzo. 

Przyznaję, niektóre opisy (zwłaszcza te, dotyczące budowy statków) były nieco nużące, lecz warto było przez nie przebrnąć, by poznać prawdziwą historię tych, którzy siali postrach na otwartych wodach. Książka przybliża życie morskich bandytów, ale dzięki niej możemy dowiedzieć się kilku ciekawostek dotyczących chociażby tego, skąd wzięła się nazwa batoników Kit-Kat. Polecam ją wszystkim wielbicielom historii o piratach. Nie zawiedziecie się na tej pozycji.

Mnie się czytało jak najlepszą książkę przygodową. Piraci wyglądali spośród wersów, by przedstawić siebie w pełnej okazałości. Szkatuły złota, zatopione galeony, niewolnicy pragnący wolności i sprawiedliwości i wiele innych elementów składa się na wyśmienitą, wciągającą lekturę. Śmiem twierdzić, że tak rzeczowej, a jednocześnie przystępnej, zrozumiałej dla czytelnika pozycji odnośnie piractwa nie doświadczycie na polskim rynku wydawniczym. Dlatego korzystajmy, gdyż nie wiadomo, kiedy inny autor pokusi się o tak gruntowną analizę tego wciągającego okresu w historii.

Woodard w niezwykle przystępny sposób odmalowuje życie i czasy morskich wilków, pomimo tego iż posługuje się wyłącznie faktami. Nawet przydługawe opisy czy cytaty z innych publikacji, odpowiednio wplecione w misterną układankę autora, powodują wypieki na twarzach.  „Republika Piratów” to doskonała i wręcz obowiązkowa pozycja dla miłośników nie tylko piractwa ale i fascynujących, historycznych ciekawostek. Na jej podstawie powstał średnio udany serial z Johnem Malkovichem „Crossbones” („Herb Piratów”), a sam autor otrzymał stanowisko konsultanta historycznego przy grze „Assassin’s Creed: Black Flag”, której akcja rozgrywała się właśnie w złotej erze piractwa.

„Republika piratów” to jedna z najbardziej zajmujących lekcji historii, jakie kiedykolwiek przeczytacie. Opowieść o odwadze, lojalności i szaleństwie. O marzeniach i o tym, jak się kończą. Również o wielkich skarbach – szkatułkach pełnych klejnotów, statków załadowanych złotem i srebrem, perłach mieniących się wszystkimi kolorami nieba i piekła. Można było za nie kupić prestiż, wolność lub życie.

Wyprawę w przeszłość z Colinem Woodardem można potraktować jako lekarstwo na bolączki współczesnego świata. Masz niemiłego szefa, za mało zarabiasz, mieszkasz w zbyt ciasnym mieszkaniu, narzekasz na mało sympatycznego sąsiada? Wszystko przejdzie jak ręką odjął, gdy spojrzysz na wszystko z perspektywy żeglarza z początku dziewiętnastego wieku.

Gorąco polecam każdemu miłośnikowi książek przygodowych, każdemu kto żegluje, śpiewa szanty. Dowiedzcie się o kim i o czym śpiewacie,kiedy już na jakiejś łódce czy podczas jakiegoś festiwalu szantowego przy piwku śpiewacie “Wypijmy za tych chłopców co leżą gdzieś na dnie, za wszystkich dzielnych braci ,których zabrała śmierć”. Skąd wzięły się ” Morskie opowieści” i dlaczego kiedy śpiewają ” Barbarossa, kocha ciebie piekło, boją się niebiosa”. Wszystko to jest opisane właśnie tutaj. Colin Woodard to człowiek wielkiego talentu literackiego, choć opisywał coś co miało miejsce naprawdę , napisał to jak książkę przygodowo-awanturniczą. Czyli coś co takie hasacze, ugh, prosiaczki jak ja lubią najbardziej :D !

Fakt pozostaje jeden. Kiedy będziecie oglądali „Piratów z Karaibów”, wiedzcie, że ci niezrównoważeni i okrutni osobnicy istnieli naprawdę i naprawdę na długie lata sparaliżowali handel morski. Bywało, że rabowali, palili i gwałcili, ale najczęściej ich potworne zachowania były tylko świetną grą aktorską, po której nikt nie odważył się przeciwstawić, żeby czasem bardziej ich nie zdenerwować. Pamiętajcie, że Jack Sparrow, choć nie pod tym nazwiskiem i nie z tak ładną buzią istniał naprawdę. Był jednym z najdoskonalszych taktyków i najłaskawszych kapitanów, a jego głowa nabita na pal z brodą, w której nadal powiewały wplecione w warkoczyki wstążki, długie lata służyła za przestrogę. Miejsce, w którym miał straszyć innych piratów, bo przecież skoro schwytaliśmy najlepszego z was, to was też dopadnie sprawiedliwość, do tej pory nosi nazwę Blackbeard Point.

Książka ta uświadomiła mi, jak niewiele wiem o piratach. Mówię tu o prawdziwej ich historii, złotej erze z lat 1715-1725, opartej na prawdziwych faktach, a nie wyssanych z palca opowieści, którą w końcu poznałam dzięki autorowi Republiki Piratów. Jako dziewczynka, która od dziecka oglądała wszystkie filmy na ich temat, często się przebierała w stare ubrania, byle tylko wyglądać jak Jack Sparrow i budowała własny statek na środku pokoju, jest mi wstyd, że mimo mojej fascynacji, dopiero teraz zaczęłam drążyć temat. Co prawda, akcja momentami ślimaczyła się niemiłosiernie (o czym wspomniałam wcześniej), czułam się przytłoczona wieloma informacjami zawartymi na jednej stronie, zdarzało mi się odłożyć książkę i sięgnąć po coś innego, lekkiego. Nie jest to powieść, którą przeczytamy w dwa dni. Spróbować można, jednak nie gwarantuję, że po takiej próbie cokolwiek zrozumiecie. Ja, by całkowicie skupić się na tekście, często czytałam grubo po północy, gdy nie przeszkadzały mi dźwięki grającego telewizora zza ściany czy jeżdżące na drodze samochody. Najlepiej zabrać się za tą pozycję, gdy mamy kilka wolnych dni, możemy sobie pozwolić na chwilę relaksu w towarzystwie sławnych piratów (o których oczywiście wcześniej też nie wiedziałam..!)

Świetna to książka, kompleksowo opracowana, z pomysłem i pasją napisana i znakomicie przy tym wydana. Każdy fan Stevensona, każdy, kto dał się uwieść „Piratom z Karaibów” czy jakiejkolwiek innej opowieści o piratach, powinien sięgnąć po nią koniecznie i poznać prawdę, która zdecydowanie niejednokrotnie barwniejsza jest od fikcji. Po lekturze „Republiki…” zdecydowanie innym okiem spojrzy na te dzieła a wychwytywanie w nich smaczków historycznych nada nowej przyjemności odbioru.

Jeżeli w jakimś stopniu interesujecie się piratami i chcielibyście jeszcze bardziej zgłębić się w ten temat, to polecam Wam sięgnąć po „Republikę Piratów” Colina Woodarda. Lektura ta odpowie na wiele pytań, wyjaśni wszelkie Wasze niejasności i ukaże wszystkie mankamenty związane z byciem piratem, jakich nie uświadczycie w żadnym fabularnym filmie