Reasumując: Jeżeli uwielbiacie morskie opowieści, przygody, zapach prochu i dreszcz niebezpiecznej przygody – to właśnie książka dla was. Aż ma się ochotę na śpiewanie szant i zaciągnięcia się na jakiś okręt by łupić inne statki, albo wyruszyć na przygodę podobną do tej,którą przeżyli bohaterowie z powieści Motiona. To powieść godna miana „kontynuacji”Wyspy Skarbów Stevensona.

Powrót na Wyspę Skarbów to znakomita kontynuacja. Znowu poczułem się jak młody, żądny przygód chłopak. Tym razem stery opowieści zostały przekazane w ręce syna Jima Hawkinsa , także Jima, który za namową córki Johna Silvera Natty rusza na nieznane wody, ku awanturze, a może znajdzie coś więcej? To zostawię Wam do odkrycia. Świetna, wciągająca od pierwszych słów książka. Cóż można rzec więcej. Przygoda czeka tuż za progiem, że wystarczy tylko sięgnąć. Polecam.

Najlepszy w tej świetnie przetłumaczonej przez Jarosława Rybskiego książce jest uzyskany efekt gawędy. Piękne porównania idealnie wyważonych opisów przyrody nadają tej prostej przygodowej opowiastce miana nieco bardziej wysublimowanej literatury. Osoby obdarzone wyobraźnią usłyszą nie tylko szum fal i skrzek oswojonej majny brunatnej, ale wręcz poczują zapach słonej wody i wyspiarskiej roślinności. 

Nie wierząc sam sobie, bo „Wyspa Skarbów” nigdy mnie nie wciągnęła, a z żeglarstwa najbardziej cenię sobie szanty, sam dziwiłem się, jak bardzo ta świetnie napisana książka może wciągnąć. Warta czytanianie tylko podczas wakacji nad morzem.

„Powrót na Wyspę Skarbów” zawiera w sobie wszystko, co w gatunku najważniejsze i najlepsze. Awanturnicze przygody, swoistą niewinność/naiwność bohaterów, których los zmusza do dojrzewania i konfrontacji z własnym charakterem i słabościami, i bogactwo opisów wspaniałych scenerii. Na równi jednak z opowieścią o dzieciach mierzących się z legendą ojców i ich opowieściami, którymi przecież żyli, opowiada „Silver”  o czytelniku/pisarzu, który mierzy się z legendą poprzednika. Legendą niedoścignioną. Nieśmiertelną. I choć jego walka zdaje się być z góry skazana na porażkę, o dziwo wychodzi z niej obronna ręką, oferując czytelnikom sentymentalną i emocjonującą rozrywkę. Podaną do tego piękną frazą (poetyckie zamiłowania Motiona, który na tym polu odniósł wiele sukcesów, mają na ten aspekt powieści znaczący wpływ), bogatym słowem i stylem, który pozostając podobnym do stylu Stevensona, jest przy tym bardziej niż jego przyswajalny i odmienny.

W efekcie, z ambitnego pomysłu rzucenia się na naprawdę wielką wodę, wyszła wspaniała powieść, która urzeka, trąca nostalgiczną nutę w sercu czytającego i wciąga na wiele długich godzin. Polecam więc całym sercem.

Trzeba jednak przyznać, że w książce czuć stevensonowski klimat. Może historia Motiona nie jest tak bogata i wciągająca, ale doskonale wpasowuje się w świat stworzony przez szkockiego autora. Poza tym wyjaśnia kwestię, która mogła nurtować czytelników prozy Stevensona – co stało się z pozostawionymi na wyspie postaciami. Cały wątek dotyczący ich przetrwania i bytności na małym kawałku lądu okazał się najciekawszym i najbardziej szokującym.
Czy warto sięgnąć po „Silvera”? Zdecydowanie tak. To zręcznie i szczegółowo napisana historia o nowym pokoleniu bohaterów, nowej przygodzie i nowych niebezpieczeństwach w starym, dobrze znanym świecie. Barwni bohaterowie, motyw walki i poszukiwań to tylko niektóre smaczki, jakie serwuje nam Andrew Motion. Dziedzictwo Stevensona zostało bardzo dobrze wykorzystane.

„Silver. Powrót na Wyspę Skarbów” jest powieścią przeznaczoną dla młodszych czytelników, którzy przeżywają etap fascynacji niezwykłymi przygodami, poszukiwaniem skarbów i pirackimi wyprawami. Książka, choć zahacza o tak ważne sprawy jak niewolnictwo i pada w niej parę trupów – nie emanuje okrucieństwem. Nawet postacie z piekła rodem, jakimi wydawaliby się maruderzy pozostawieni przed laty na Wyspie Skarbów, zostały opisane z dużą powściągliwością.

Całość ma charakter powieści inicjacyjnej, w której młody bohater wyrusza na wyprawę, co jest alegorią jego wejścia w dorosłość. Łącznie z dojrzewaniem do miłości. Oczywiście, bez zbędnej wylewności, wszystko w zgodzie z etosem powściągliwego angielskiego dżentelmena.

Jeżeli więc czujecie się na tyle młodzi duchem, by ponownie pożeglować w stronę zachodzącego słońca – Wyspa Skarbów czeka.

    „Silver. Powrót na Wyspę Skarbów” to bardzo dobra pozycja, która śmiało można powiedzieć dorównuje wydanej w 1882 roku „Wyspie Skarbów”. Emocjonujące przygody i bohaterowie, którym nie sposób nie kibicować w ich misji i próbie dorównania własnym rodzicom, przykują każdego na kilka długich godzin. I bynajmniej nie uznacie ich za straconych. Tak więc życzę Wam pomyślnych wiatrów, podczas Waszego rejsu na Wyspę Skarbów.

Książka „Silver. Podróż na Wyspę Skarbów” spowoduje, że przeniesiemy się do miejsca, w którym nie zabraknie przygód i emocji. Są osoby, które przepadają za powieściami marynistycznymi, ale ta również spodoba się wszystkim miłośnikom literackich podróży i niebezpiecznych zdarzeń. Myślę, że można polecić książkę już nastolatkom od dwunastego roku życia. Muszę dodać, że autor nie zapomniał również o pewnym moralizatorstwie swojego poprzednika i w swej powieści krytykuje niewolnictwo. Jednak nie zabraknie mrożących krew w żyłach scen i kilka osób straci życie, ale bez obaw – nie ma tu nadmiernej brutalności. Trzeba jednak pamiętać, że życie poszukiwaczy skarbów nie jest dla mięczaków. Niewątpliwie największym plusem jest zakończenie, ale tu niestety nie mogę zbyt wiele zdradzać, by nikomu nie odebrać przyjemności z czytania…

Autor tej książki podjął się niebywale trudnego zadania. Wziął na warsztat wybitną powieść awanturniczą i na jej podstawie stworzył zupełnie nową jakość, która tylko z pozoru jest kontynuacją Wyspy Skarbów. Co prawda znajdziemy w powieści kilka znanych nam już postaci, jednak najważniejszymi bohaterami historii opowiedzianej przez Motiona jest przeurocza para – Natty i Jim, czyli córka Johna Silvera i syn Jima Hawkinsa. I choć rzeczywiście nasza czytelnicza wyprawa po raz kolejny zmierza na Wyspę Skarbów, to autor wprowadził do tej opowieści wiele ciekawych epizodów, które jedynie w niewielkim stopniu nawiązują do prozy Roberta Louisa Stevensona. 

Kończąc dzisiejszą recenzję, mogę spokojnie stwierdzić, że książka naprawdę mi się spodobała. Miała w sobie tę nutkę zaskoczenia, wszechobecnych przygód oraz słynnego skarbu kapitana Flinta. Polecam szczególnie Czytelnikom wielbiącym opowieści typowo przygodowe z pięknie i delikatnie zamaskowaną miłością w tle!

Powieść serdecznie polecam. Na pewno będzie to gratka dla fanów Roberta Louisa. Zatem jeśli uwielbiacie książki o poświęceniu, przygodzie i z delikatnym wątkiem miłosnym w tle, Powrót na Wyspę Skarbów zdecydowanie jest dla Was! Teraz tylko mieć nadzieję na kolejny tom. 

Reasumując „Silver. Powrót na Wyspę Skarbów” to naprawdę kawał dobrej literatury, który śmiało dorównuje prozie Roberta Louisa Stevensona. Pozycję tę serdecznie polecam wszystkim miłośnikom morskich opowieści oraz książek przygodowo-podróżniczych. A wszystkim tym, którzy zdecydują się wyruszyć w podróż wraz z głównymi bohaterami życzę pomyślnych wiatrów! ;)  

„Silver – Powrót na Wyspę Skarbów” nie dość, że bardzo lekka, to i swoimi rozmiarami zachęca do zagłębienia się w świat piratów za każdym razem, gdy weźmiemy ją do ręki. Ciekawy opis i kolorowa okładka dodają jej atrakcyjności, jednak nie są one głównymi atutami tego dzieła. Dopiero, gdy wciągnąłem się w zapiski syna słynnego Jima Hawkinsa, cała reszta przestała mieć znaczenie i poczułem, że Andrew Motion, może śmiało nazywać tę powieść kontynuacją „Wyspy Skarbów”.

Autor Andrew Motion trzyma się książkowej konwencji starych i dobrych opowieści,
za co jestem mu wdzięczny. Znajdą w niej coś dla siebie zarówno młodzi czytelnicy, jak
i starsi pasjonaci skarbów, piratów i morskiej bryzy. Pozycja bogata jest w opisy i bardzo często koncentruje się na drobiazgach i przemyśleniach bohaterów, nie powoduje to jednak utraty spójności i ciekawości, które są nieodłącznym elementem chyba każdej powieści.

Cała powieść wciąga nas w klimat dziewiętnastowiecznych wypraw statkiem. Razem z bohaterami mamy szansę poczuć przygodę i wziąć udział w poszukiwaniach pozostałej części skarbu kapitana Flinta. Całkiem nowa historia przeplata się z cieniami opowieści oryginalnej. Znani i lubiani lub znienawidzeni bohaterowie, oraz całkiem nowi, których dopiero musimy poznać. No i kolejna część skarbu do odnalezienia.

Silver to powieść dla każdego fana Wyspy Skarbów oraz powieści przygodowych związanych z żeglugą. To książka nie tylko dla tych, którzy czytali powieść Stevensona, ale dla wszystkich. Owszem znajomość oryginalnej historii jest przydatna, jednak nie jest ona konieczna do zrozumienia książki Motiona.

Na początku ma się wrażenie, że nic w dalszych rozdziałach się nie wydarzy,  lecz czytając dalej i poznając styl pisania autora okazuje się bardzo dobrą powieścią. Jedynym minusem jest to, że w fabule jest za mało dialogów. Co do okładki to jest bardzo ładna i po prostu krzyczy aby poznać jej zawartość, którą skrywa w środku.

Bardzo gorąco polecam książkę czytelnikom, którzy kochają wielką przygodę i niebezpieczeństwo.

Silver jest typową powieścią przygodową, z którą spędziłam bardzo miłe chwile, nawet pomimo paru minusów. Zachęciła mnie do poznania oryginalnej historii i mam nadzieję, że uda mi się to w najbliższym czasie. Nie jest to ani arcydzieło, ani nic odkrywczego w swoim gatunku, jednak jeśli macie ochotę poczuć morską bryzę oraz przyprawić swoje życie odrobiną przygody, ta książka jest dla was.

W przypadku książek które są sequelami zawsze powstają obawy, czy dalszy ciąg dorówna pierwszej części. Jednak w tym przypadku już samo nazwisko autora sprawia, że nie trzeba się niczego obawiać. Andrew Motion świetnie oddał nie tylko ducha powieści Roberta Louisa Stevensona, ale też zachował styl tego autora. W powieści „Silver” głównym bohaterem jest syn Jima Hawkinsa oraz córka Silvera. Wyruszają po srebro pozostawione na na Wyspie Skarbów. Nie zabraknie zatem morskich przygód. A na wyspie czeka na bohaterów niespodzianka – jaka nie zdradzę. Zaskakujące jest tez zakończenie powieści – czyżby była szansa na kolejną część przygód sympatycznej pary bohaterów? Bohaterowie, w tym przypadku Jim i Natty są doskonale wykreowani. Możemy być świadkami ich przeistoczenia się z młodych ludzi nie myślących o niebezpieczeństwie w dojrzałych wilków morskich, zmuszonych podejmować trudne decyzje. Książka powinna się spodobać już nastoletnim czytelnikom, ale też dorosłym, którzy chcą sobie przypomnieć emocje, jakie towarzyszyły im podczas lektury „Wyspa Skarbów”. Doznania będą podobne.

Oceniając ją jednak tak obiektywnie, jak tylko jestem w stanie, z czystym sumieniem stwierdzam, że jest to dobra książka stanowiąca znakomitą kontynuację dla dzieła Roberta Stevensona – z odpowiednim wyczuciem traktuje ona pierwotny tekst i nie niszczy tego, co stworzył jego autor. Co prawda nie zaszkodziłoby zbytnio, gdyby tę samą historię opowiedziano nieco krócej i bez niektórych wymyślnych zwrotów, ale nawet mimo nich książka prezentuje solidną wartość. Tylko, jak sam się przekonałem, nie zawsze jest odpowiedni moment na jej przeczytanie.

Ci, którzy czytali „Wyspę Skarbów” Roberta Louisa Stevensona, znajdą być może w tej książce swoje wspomnienia. Ci z kolei, którzy tak jak ja po raz pierwszy doświadczają wielkiej książkowej przygody, nabiorą apetytu na więcej. „Silver…” to historia pełna adrenaliny, awanturniczych przygód i wartkiej akcji, w której przypomniany nam został legendarny wizerunek pirata. Andrew Motion pobudza naszą wyobraźnię opisami przyrody, ale i zachowań. O ile te pierwsze mogą czasem zostać odebrane jako przydługie i rozwlekłe, to kolejne ilustrują panoramę zachowań bohaterów i sprawiają, że zaczynamy darzyć ich wielką sympatią. 

Zakończenie książki idealnie pasuje do charakteru pirackiej opowieści. Spina klamrą strony powieści o oddaniu, odwadze, poświęceniu, przyjaźni, miłości, a także dotrzymywaniu słowa honoru. Czytając czujemy, że jesteśmy członkiem załogi okrętu, płyniemy na jego pokładzie, uczestniczymy w przygodach na wyspie. Czyż nie mamy czasami ochoty na przeżycie wielkiej pirackiej przygody? 

Książka nie na jeden wieczór, najlepiej przez kilka dni się nią delektować, aby w naturalny sposób wsiąknąć w nią, a potem już korzystać z jej niezaprzeczalnego sentymentalnego uroku. A skarb? Znalazłam go! W postaci tej książki. :)

„Silver. Powrót na  Wyspe skarbów” to ciekawa i wciągająca książka, która przybliży nam burzliwe poszukiwania skarbów oraz buntowniczy, awanturniczy świat morskich wilków. Jest to historia o pasji, dwoistości ludzkiej natury, przewrotności losu, marzeniach czy potrzebie znalezienia szczęścia i dążeniu do celu   . Polecam serdecznie miłośnikom młodości, porywczości, morza, niebezpieczeństw, jak i wszystkim pragnącym przeżyć niezapomnianą przygodę z książką. Pozdrawiam!!

Silver. Powrót na Wyspę Skarbów to bardzo dobra kontynuacja dorównująca powieści Louisa Stevensona i z czystym sumieniem mogę ją polecić każdemu, kogo zachwyciła Wyspa Skarbów. Także osobom, które wymagają od książki wspaniałej przygody. Bowiem Silver posiada tak wspaniały i ceniony klimat morskich przygód, starcia z piratami i oczywiście poszukiwania skarbu. Po lekturze miałem poczucie dobrze spędzonego czasu!

Choć trudno w to uwierzyć, zachęcamy do przeczytania lub odświeżenia legendarnej powieści Stevensona, a potem sięgnięcia po „Silver. Powrót na wyspę skarbów”. Różnice stylu są naprawdę znikome, natomiast fabuła, pomijając naiwne jej zawiązanie, to już rozrywka najwyższych lotów. Autor perfekcyjnie łączy klasykę gatunku ze współczesną literaturą przygodową, wiernie odwzorowując realia epoki i dbając o to, by czytelnik nie poczuł zawodu. I choć akcja rozwija się niespiesznie, a sam pomysł zdaje się być karkołomny, bądźcie pewni, że rzeczony tytuł przypomni Wam młodzieńcze lata, gdy pierwszy raz zetknęliście się z magią Wyspy Skarbów, a zbudzona wyobraźnia rozwieje Wam włosy pod piracką banderą.  A gdy akcja już ruszy… Uwierzcie na słowo, że takich intryg, starć i charakternych postaci nie powstydziłby się sam Stevenson. Słowa dane w tytule okazały się dotrzymaną obietnicą. Fenomenalna kontynuacja legendarnej książki.

Akcja toczy się wartko, a przecież o to chodzi w powieściach przygodowych. Dialogi są lekkie, choć nie ma ich tutaj zbyt dużo, co również można uznać za plus – bo po co gadać, gdy czeka na Ciebie niezwykła przygoda życia?

Silver. Powrót na Wyspę Skarbów to dobra powieść przygodowa, którą można z pewnością ustawić obok innych pozycji zaliczanych do klasyki gatunku. Szczególnie polecam ją pasjonatom morskich opowieści, ale ostrzegam – ta nie jest mocno zakrapiana rumem, ale i tak smakuje wybornie.

Całość powieści była na prawdę ciekawa i wciągająca. Całkowicie pochłonęła mnie przygoda Jima i Natty. W dzieciństwie uwielbiałam oglądać bajki o piratach, zaginionych skarbach, więc byłam ogromnie podekscytowana czytając tę książkę. Nie spieszyłam się z jej czytaniem – wręcz przeciwnie – delektowałam się każdą stroną i przeżywałam wszystkie emocje bohaterów. Jest to genialna powieść, pełna wielkich przygód, akcji. Nie brakuje tam również ogromnej odwagi jak i miłości. Zachęcam każdego do wybrania się w tą fascynującą podróż razem z głównymi bohaterami.

Dodatkowo Motion stworzył tu darwinowski raj wyimaginowanej flory i fauny. Wyspa jest dziwna i jednocześnie zjawiskowa. Mroczniejsze fragmenty zawierające rozmyślania bohaterów mogą niektórym przypominać swym klimatem nawet prozę Josepha Conrada. Ponadto wielokrotnie można napotkać tu aluzje do twórczości Samuela Taylora Coleridge’a, Charlesa Dickensa, Johna Keatsa, Williama Szekspira, Herberta Spensera iWilliama Wordswortha. Mimo, że pisanie opowieści o piratach w anachronicznym stylu może wydawać się nieco śmieszne w XXI wieku, tutaj takie nie jest. Niby struktura i narracja, motywy, nawet język są podobne, ale powieść jest napisana w zupełnie innym stylu. Rzekłabym poetyckim, nostalgicznym ale na szczęście nie sentymentalnym. Dodatkowo muszę wspomnieć o tym, że dziwaczne morskie pieśni, hymny i ballady są rozproszone w całym tekście. Trzeba także zaznaczyć, że nie jest to powieść mocno zakorzeniona w kulturze i obyczajowości tamtych czasów. Jednak najbardziej zaskoczył mnie koniec, bowiem historia pozostawia otwartą możliwość dalszych przygód. Tylko czy mam ochotę na ciąg dalszy? W tej chwili nie wiem.