Podsumowując, komiksowa kontynuacja „Archiwum…” warta jest poznania, a dla fanów stanowi absolutne musisz-to-mieć. Oferuje bowiem wszystko to, co w serii najlepsze, a także trąca sentymentalną nutę w sercu czytelników (mi przypomniało się ja oglądałem pierwsze odcinki jako dziecko jeszcze, przez palce rąk, którymi zasłaniałem oczy). Poza tym polskie wydanie wygląda naprawdę znakomicie, na grubym kredowym papierze, w twardej oprawie, z porcją dodatków, wśród których znalazły się ilustracje (zachwyca szczególnie ta stylizowana na lata 20 ubiegłego wieku), a także reprodukcja plakatu „I Want To Believe”, który miał w swym gabinecie Mulder.

W komiksach nie tyle ważna jest fabuła, co obrazy, które ją przedstawiają. Najbardziej właśnie lubię takie, które w całości są wypełnione kolorem i wydrukowane na grubym papierze. Często jednak zdarza się, że koszty takich są niesamowicie wysokie. Pocieszające jest jednak to, że Wyznawcy nie kosztują aż tak dużo. A jeśli chodzi o wydanie, to jest świetnie. Twarda okładka i dobrej jakości wnętrze. To najważniejsze. A fabuła również ma w sobie coś niezwykłego.

Fani serialu docenią pojawiający się na początku każdego odcinka teaser wprowadzający w akcję, po którym pojawia się plansza tytułowa. Ucieszą się na widok starych znajomych, uśmiechną czytając tzw. mulderyzmy i generalnie docenią fakt, że Joe Harris – twórca fabuły Sezonu 10 – ewidentnie jest wielkim fanem serialu i dobrze wie, gdzie, co i jak umieścić w strukturze odcinka, by wszystko wydawało się naturalne. Co ważne, sam Chris Carter zgodził się zostać „executive producerem” (wybaczcie brak tłumaczenia, ale przecież tak było napisane na ekranie telewizora) tego przedsięwzięcia i służył ojcowską radą w kwestii utrzymania fabuły komiksu w zgodzie z kanonem uniwersum.

Reasu­mu­jąc, pierw­szy epi­zod nowego sezonu „Z archi­wum X” to świetna rzecz, ale chyba nie dla każ­dego. Jeżeli ktoś chciałby się zapo­znać z komik­sem jako dzie­łem auto­no­micz­nym, może spró­bo­wać i nie wyklu­czam, że tak „Wyznawcy” też się bro­nią. Mi nie­stety trudno to oce­nić, bo zbyt nasiąk­nięty jestem seria­lem. Fanom pole­cam jed­nak z całego serca, bo myślę, że będą się w trak­cie lek­tury świet­nie bawić, nawet pomimo sła­bej strony gra­ficz­nej. I mam naprawdę szczerą nadzieję, że SQN nie da nam długo cze­kać na kontynuację.

Dla wszystkich tych, którzy kilka lat temu z zapałem śledzili losy Muldera i Scully, propozycja wydawnictwa SQN jest obowiązkowa. Pozostałym natomiast nie pozostaje nic innego, jak nadrobić zaległości, po czym z czystym sumieniem rozsiąść się wygodnie i otworzyć komiks, w którym Scully, choć przerażona – nadal zachowuje resztki sceptycyzmu, a Mulder – cięty język i wiarę w niemożliwe. Nadrobienie zaległości w razie ich występowania jest obowiązkowe, ponieważ w komiksie pojawia się wiele bardzo ważnych wątków z serialu, które istotne są dla zrozumienia jego treści.  Po skończonej lekturze natomiast będziemy mogli wyjąć z komiksu niespodziankę dołączoną przez wydawnictwo i po powieszeniu jej na scianie, poczuć się przez moment jak sam Fox Mulder.

Z Archiwum X. Wyznawcy porządnie rozpoczyna oficjalny 10. sezon produkcji Chrisa Cartera. Jest mocno osadzony w mitologii serialu, serwuje odważne zwroty akcji, mocno wpływające na to co do tej pory wiedzieliśmy. Komiks skierowany jest do fanów i to oni (MY!) wyciągną z niego najwięcej. Zrobiłem jednak mały reaserch i nawet średnio poruszająca się w temacie blogerka Kyou (tutaj) była zachwycona. W takim razie z czystym sumieniem mogę polecić każdemu!

Każdy rozdział poprzedzony jest grafiką Carlosa Valenzueli, która stanowiła okładkę w edycji zeszytowej. Przyjemnym dla oka dodatkiem jest również znajdująca się na końcu tego tomu galeria przedstawiająca rysunki różnych autorów. Do komiksu dołączono także sławny plakat wiszący w gabinecie Muldera „I Want to Belive”, z którego na pewno ucieszą się miłośnicy serialu. Szkoda tylko, że musiał być złożony, aby mógł zmieścić się w komiksie.

Podsumowując, jest to niezwykle udane wydanie oraz mocny powrót „Z Archiwum X”. Agenci Mulder i Scully wracają do gry w dobrym stylu. „The Truth is Out There”, a oni nie spoczną, póki jej nie odnajdą. Z niecierpliwością czekam na ich kolejne przygody, mając nadzieję, że poziom historii zostanie utrzymany. Pozycja obowiązkowa dla każdego fana serialu.

Wydawnictwo SQN tuż po „Synach Anarchii” znów bierze się  za komiks i… bardzo dobrze! Zachęcające potencjalnego czytelnika wydanie w twardej oprawie wyposażone jest gratisowo także w plakat, który dla każdego fana będzie nie lada gratką! Mowa tu o statku kosmicznym z napisem „I WANT TO BELIEVE”, który w serialu ozdabiał biuro samego Foxa Muldera! Moim zdaniem takie kontynuacje wątków sprzed lat sprawdzają się dobrze. Warto powrócić nie tylko do samej treści i fabuły, ale głównie do młodzieńczych lat, kiedy to wracało się z podwórka zostawiając kolegów, by tylko zasiąść przed telewizorem i obejrzeć nowy odcinek Archiwum X.

Fascynacja zjawiskami paranormalnymi zawsze gdzieś mi towarzyszyła i nawet teraz jeszcze czasami zapędzam się w takie rejony Internetu, gdzie napływają nowe ciekawostki odnośnie nawiedzin UFO czy innych podobnych sytuacji.  Z pewnością będę wyczekiwał kolejnych części komiksu, gdyż ta udowodniła mi, że mimo upływu lat, Mulder i Scully zasługują na słowa uznania.

Któż nie zna tego kultowego serialu? Ja osobiście do dziś pamiętam jak po kryjomu oglądałam poczynania Sculli i Muldera będąc kilkuletnim dzieckiem, a później już nie musząc zerkać z za kołdry zrobiłam sobie powtórkę na studiach. Co prawda nie jestem miłośniczką komiksów i uważam, że nigdy nie dorównają one serialowi, ale uważam, że warto potraktować książkę jako przedłużenie i kolejną przygodę. Jak wiadomo,  opowiadanie składające się głównie z obrazów i dymków czyta się szybko. Koniecznie trzeba jednak zatrzymać się nad każdą ilustracją i dokładnie ją przeanalizować. Carlos Valenzuela i inni rysownicy spisali się znakomicie. Trzymając komiks w rękach widziałam odzwierciedlenie moich ulubionych bohaterów sprzed lat. Jeśli miałabym polecić „The X files. Wyznwcy” to oczywiście poleciłabym ich fanom komiksów, serialu i kolekcjonerom. Trzeba mieć świadomość, że nie każdemu przypadnie do gustu. Ja czekam z niecierpliwością na kolejną część.

Jeżeli chodzi o szatę graficzną, to jest ona całkiem zachęcająca. Postacie do złudzenia przypominają aktorów, którzy występowali w popularnej telewizyjnej produkcji. Do tego komiks jest napisany bardzo czytelną czcionką – dużą, ale nie za dużą, i wyraźną. Tym, co szczególnie przypadło mi do gustu była ilość tekstu: ani za mało ani za dużo. W sam raz. Postrzegam komiks jako coś, co można przeczytać w pół godziny: podczas jazdy autobusem czy w oczekiwaniu na gotujący się obiad. W sumie „gdzie” i „kiedy” nie miałoby większego znaczenia, gdyby całość była po prostu przegadana i zanudzała czytelnika.

Bez cienia wątpliwości „Z Archiwum X: Wyznawcy” mogę polecić wszystkim fanom serialu FOX. Ci, którzy do tej pory tęsknią za tą produkcją, w komiksie odnajdą choć krztę pocieszenia. Przynajmniej do czasu, aż powstanie jej kolejna telewizyjna seria. To wcale nie jest wykluczone. Szefowie FOX przyznali w ostatnich tygodniach, że są przychylni reaktywacji serialu. Podobnie do sprawy podchodzą twórca „The X-Files” Chris Carter oraz aktorzy, David Duchovny i Gillian Anderson.

Czy okaże się to udanym zabiegiem i zadowoli rzeszę fanów serialu? Po zapoznaniu się z pierwszym zeszytem serii jestem pod wrażeniem. Wyznawcy mają wszystkie najlepsze cechy telewizyjnego X Files. Tajemnica goni tajemnicę a niesamowite tempo akcji, które śledzimy z zapartym tchem sprawia, że w czasie lektury (od której oczywiście nie jesteśmy w stanie oderwać się do ostatniej strony) nie mamy chwili wytchnienia. Wracają starzy bohaterowie: Skinner, Palacz i oczywiście Samotni strzelcy, służący po raz kolejny nieocenioną pomocą. Podczas czytania Wyznawców miałem nieodparte wrażenie, że oglądam kolejny odcinek Archiwum. Duża w tym zasługa samego twórcy serialu Chrisa Cartera, który stał się opiekunem serii komiksowej. Uświadomiłem sobie też, jak bardzo brakowało mi towarzystwa Muldera i Scully. 

Komiks ten polecam wszystkim, którzy znają serial, ale odradzam każdemu, kto chce od tego komiksu zacząć swą przygodę z serią Archiwum X z prostego powodu – za dużo jest w nim rzeczy, przy których musiałyby zostać wstawione ramki z przypisami typu – skąd, co i jak. Sporną kwestią i wręcz przerażającą przy pierwszym kontakcie mogą być rysunki, ale uwierzcie mi, idzie się do nich przyzwyczaić – zresztą fabuła jest na tyle ciekawa, że każdy będzie przeglądał tylko dymki z tekstem, żeby jak najszybciej poznać odpowiedzi na postawione pytania. Najważniejsze w komiksie jest to, że przygody Foxa i Dany ani trochę się nie zestarzały, a po lekturze człowiek ma ochotę jeszcze raz oglądnąć serial, ale chyba żona by mnie zamordowała. :D

Pozostaje mi mieć nadzieję, że SQN postanowi wydać kolejne zeszyty serii. Wyznawcy to mocny początek, dający nadzieję na świetną kontynuację i wiele ciekawych przygód naszych ulubionych agentów tajnego archiwum FBI. Polecam i zachęcam każdego z Was do zapoznania się z Wyznawcami – otrzymacie sporą dawkę emocji, ale to co najważniejsze w całej serii, mrok, gęstą atmosferę i obezwładniające uczucie, że coś się zbliża, a Wy nie możecie nic zrobić, by temu zaradzić.

Podsumowując komiks polecam każdemu fanowi kultowego serialu, każdemu książkochlikowi, czy komiksocholikowi, ludziom starszym i młodszym oraz wszelkim poszukiwaczem wrażeń. ”Powieść” jest ekscytującą lekturą, z którą powinna zapoznań się jak największa część ludności. A jeśli nadal Was nie przekonałam to może zrobi to fakt, iż w komiksie odnajdziemy wielki, tajemniczy, przerażający plakat, który pięknie ozdabia mroczne ściany. Piszę to z ręką na sercu – mój pokój jest usatysfakcjonowany. Polecam! :) 

Tego oczekiwałam po tym komiksie. Dobrej, prostej historii i ładnych obrazków namalowanych pewną kreską. Bez udziwnień, bez kombinowania, bez silenia się na geniusz i dziwactwa. Znalazłam tu mocny początek, dobre rozwinięcie i ciekawe zakończenie. A gdyby tego było mało, wydawca dołączył plakat, z latającym spodkiem kosmicznym („I want to believe” pojawia się już w pilocie serialu, to niemalże kultowy plakat!), który można powiesić sobie na ścianie jak na prawdziwego geeka przystało. Ja już to zrobiłam, a Wy?

Z archiwum X: Wyznawcy to bardzo dobry komiks, który stanowi idealny prezent dla fanów serialu. Oprócz Foxa czy Dany znajdą oni tutaj inne barwne postaci: mitycznego Palacza czy dyrektora Skinnera. Będą mogli również wgłębić się w ciekawą, pełną zjawisk nadprzyrodzonych fabułę. Osoby, które dotychczas nie miały styczności z przygodami tej barwnej pary również mogą po niego sięgnąć nawet po to, aby zobaczyć, co tak bardzo rozpalało wyobraźnię widzów w latach 90-tych. Mam tylko nadzieję i bardzo bym sobie życzył tego, aby seria i kolejne komiksy Z archiwum X trzymały tak wysoki poziom.

Skan recenzji:

„Z Archiwum X. Wyznawcy” to rzecz obowiązkowa dla fanów serialu. W komiksie może brakować charakterystycznej muzyki i gry aktorskiej, ale jego twórcy budują napięcie na inne sposoby. Powieść graficzna odkrywa rejony niedostępne dla filmowego medium. Gdzie kamera nie może, tam rysunek pośle. Pytanie: czy ludzie też będą chcieli iść w tamtą stronę? Na razie odpowiedź jest twierdząca. „Wyznawcy” zabierają w klimatyczną podróż po krainie spisków i spodków. I do tego miejsca chce się wracać.

Fascynacja Z Archiwum X powróciła do mnie ze zdwojoną siłą po lekturze Wyznawów. Wierząc czy nie wierząc w takie oto zjawiska, przygody Scully i Muldera zawsze będą ekscytującą rozrywką, a sam serial wciąż nie traci fanów, dzięki powyższemu komiksowi może ich nawet jeszcze zyskać. Choć komiksowi bohaterowie nie są tak wyraziści jak to zapamiętałam, to czekam niecierpliwie na kolejny tom powieści, bo jest on nie lada okazją dla dawnych widów do powrotu do uwielbianych postaci. 

Komiks to udana kontynuacja serialowego hitu – wierni fani nie zawiodą się odbywając tę sentymentalną podróż w przeszłość. Jednak mam wątpliwości, czy komiks spodoba się osobom, które nie znają agentów Scully i Muldera. Formuła Z Archiwum X opiera się na niejasnościach i ciągłej niepewności, ale tym razem czytelnicy mogą zwyczajnie nie wiedzieć, czy nie rozumieją czegoś, bo tak chciał scenarzysta, czy raczej ze względu na brak znajomości serialu, z którym fabuła komiksu jest bardzo mocno spleciona.  

Fabularnie mamy powrót do tak zwanej mitologii archiwum X, czyli odcinków, które łączyła wspólna intryga i wielka zagadka, którą bohaterowie serialu odkrywali przez lata, w międzyczasie rozwiązując sprawy mniej pogmatwane, zajmujące ich najwyżej na odcinek, dwa. W omawianym komiksie nie ma żadnych wątków pobocznych, od razu jesteśmy rzuceni na głęboką wodę i w pięciu epizodach (z planowanych dwudziestu pięciu) otrzymujemy emocjonującą historię, która nie dość, że świetnie wpisuje się w konwencję, oddaje ducha bohaterów (komiksowe postacie mówią tak dokładnie jak Mulder i Scully, że wręcz można usłyszeć ich głosy), a przede wszystkim serwuje kilka zaskakujących zwrotów fabularnych, włącznie z zaskakującymi powrotami postaci, które uznaliśmy już za zmarłe. Ale w końcu główne motto serii głosiło – nie wierz nikomu. Prawda jest gdzie indziej.

O czym to jest? To wreszcie – po kilkunastu latach przerwy – powrót do głównego wątku serialu (drugi film kinowy wszak był o czymś innym). Znowu mamy wielką konspirację i naszą parę bohaterów, którzy powoli, po kawałeczku zaczynają ją odsłaniać. Carter i Harris nie zostawiają żadnych niedopowiedzeń – spotykamy praktycznie wszystkie postacie, które dożyły do końca serialu (a nawet kilka… nie będę tu więcej spoilerował, ale to trochę jak u Stephena Kinga – „Oni zawsze wracają”). Jest oryginalny klimat tajemnicy, są charakterystyczne dialogi, łącznie z dobrze oddanym lekkim sarkazmem Muldera. Wszystko się pięknie łączy i zapina. Z pewnością nie jest to komiks dla tych, którzy serialu nie widzieli na oczy. U tych, którzy go lubili, acz trochę już zapomnieli, może zaś wywołać niebezpieczną chęć przypomnienia sobie tych poprzednich 9 sezonów. Odcinki z główną linią fabularną przydadzą się bardzo, a przecież jak już człowiek sobie zacznie przypominać, to może się skończyć na pełnym, ponad 200-odcinkowym maratonie.

Komiks ma tajemniczy klimat i nie mogę się doczekać jak dalej rozwinie się ta historia. Z Archiwum X – Wyznawcy to prawdziwa gratka dla fanów serialu, którym polecam sięgnąć po ten tytuł. Po skończeniu go miałem lekki niedosyt, ale jest to przecież dopiero pierwszy zeszyt tej historii. Czekam na więcej. 

Pierwszy tom „Z Archiwum X” to kawał świetnego czytadła. Za czterdzieści złotych otrzymuje się pięć komiksów w atrakcyjnym wydaniu, dodatkowe rysunki i kultowy plakat. Z niecierpliwością czekam na kolejne części, ponieważ rysunkowe przygody dwójki byłych agentów FBI niczym nie ustępują telewizyjnym wydaniom. Czasami odnosiłem nawet wrażenie, że tworzone są z większą pasją i rozmachem niż ostatnie sezony serialu, które – jakby to delikatnie ująć – lekko „ssały”.

Wyznawcy” to natomiast świetnie wydany gadżet dla fana uniwersum, który jednak nie pozwoli zaszczepić miłości do opowieści o perypetiach Muldera i Scully. I nie zrozumcie mnie źle – sam komiks to ponad sto trzydzieści stron tego, za co kochamy serial i filmy spod znaku tajemniczego iksa. Ale odnajdą się w nim tylko ci, którzy są z uniwersum za pan brat.

Za rysunek w serii odpowiada Michael Walsh. To doświadczony, kanadyjski rysownik, dla którego praca przy komiksach „Z Archiwum X” to nie nowość. Ma na koncie m.in. pracę przy serii „X-Files: Conspiracy”. Jego rysunki cechuje oszczędna, ale staranna kreska, która mocno kojarzy mi się z pracami Charlesa Adlara (odpowiedzialnego za „X Files” wydawane przez Topp Comics). I choć graficznie bliżej mi do stylu Briana Denhama („X Files” dla Wildstorm), to jednak „Wyznawcy” mają swój klimat. Mimo o niebo lepszej strony technicznej wydania, tom ten przywodzi mi na myśl nasze przaśne wydania od TM-Semic sprzed lat. I to działa w moim przypadku jeszcze bardziej na plus całego przedsięwzięcia.

Reasumując, „Z Archiwum X: Wyznawcy” to klasyczny musiszmieć dla fana, ale też komiks, po który nie powinni sięgać ci, co serialu nie znają. Ja mam nadzieje, że to tylko początek, a SQN poszerzy swoją ofertę z uniwersum Iksa o inne tytuły.

Historia zawarta w komiksie jest rzutem na głęboką wodę dla tych, którzy nie widzieli ostatnich sezonów serialu, bowiem jest to naprawdę kontynuacja i nie ma w niej miejsca, na przytaczanie retrospekcji, które wyjaśniłyby, w jaki sposób bohaterowie znaleźli się w miejscu, w którym ich zastajemy. Autorem scenariusza jest Joe Harris, ale nad całością wydania czuwał Chris Carter, którego nie trzeba przedstawiać (szczególnie miłośnikom serialu). Wyraźnie widać, że publikacja, jest próbą powrotu do korzeni serialu. Próbą całkiem udaną. Mamy więc wielu starych bohaterów, ciągłą gonitwę, wiele znaków zapytania oraz szalenie niebezpiecznych kosmitów. Myślę, że wszyscy maniacy, którzy przez lata czekali na powiew świeżości w temacie kultowego serialu nie powinni zwlekać z zakupem Wyznawców.

Jak widać, fabuła pierwszego tomu „Wyznawców”, którego zadaniem jest ustawienie pionków i figur na szachownicy intrygi, prezentuje się nader przyzwoicie, podobnie jak stonowane ilustracje Michaela Walsha, ze zmiennym powodzeniem starającego się uchwycić w portretach fizyczne podobieństwo do telewizyjnych pierwowzorów. Scenariusz Joe Harrisa (w Polsce znanego głównie jako współautor komiksu „Batman – Mroczny Rycerz: Nocna trwoga”) kładzie nacisk na wartką akcję, dramaturgiczne twisty oraz subtelną szczyptę humoru, którego nośnikiem jest Mulder ochoczo wspierany przez tercet Samotnych Strzelców.

Podsumowując, kolejna komiksowa pozycja z wydawnictwa SQN (w oryginale wydana przez IDW – speców od projektów serialowo-filmowych) to moim zdaniem strzał w dziesiątkę. Fanów serialu „X-Files” nad Wisłą nadal jest sporo i choć chęć tropienia niewyjaśnionych zjawisk oraz małych zielonych ludzików (przepraszam, szarych) nieco stopniała, to myślę że znajdzie się wielu chętnych na kolejne otwarcie Archiwum X. Pamiętajcie jednak, że ufać można tylko nielicznym.

Fabuła jest bardzo dynamiczna i pomysłowa. Został także zachowany mroczny klimat rodem z serialu. Jednakże wolałabym, żeby tematyka tego komiksu oscylowała wokół zjawisk paranormalnych, a nie obcych cywilizacji. Odcinki, w których pojawiali się kosmici, zawsze uważałam za słabsze. Bardziej podobały mi się nietypowe i niewytłumaczalne zjawiska, z jakimi musieli zmierzyć się bohaterowie.

Rysunki bardzo mi się podobały, postacie przypominały aktorów grających w serialu. Co więcej, do komiksu dołączony jest plakat przedstawiający UFO i podpis „I want to believe”. Jest to bardzo miła niespodzianka. Polecam tę książkę miłośnikom komiksów oraz serialu „Z Archiwum X”.

 

„Z Archiwum X. Wyznawcy” przekonuje klimatem, stając się nie lada gratką dla zagorzałych fanów serialu. Pierwszy zeszyt prezentuje się za iście okazale i daje przedsmak tego czego możemy się spodziewać w kolejnych pozycjach. Wydawnictwo Sine Qua Non, zabiera nas w świat intryg tajnych agenci. W świat pełen przygód, niebezpieczeństw i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Jak najbardziej polecam.

Jeśli sądzicie, że w komiksie nie da się przedstawić należycie napięcia i atmosfery grozy, chyba  nigdy nie trafiliście na brulion pokroju „Z Archiwum X”. Autorzy naprawdę się postarali. Historia, którą przedstawiono na kartach zeszytu jest z najwyższej półki. Dobre stare Archiwum X. Jednak na komiks składa się nie tylko fabuła, ale kluczową rolę pełnią także rysunki. Oprawą graficzną zajęli się prawdziwi zawodowcy. Grafika jest  oldschoolowa i świetnie wpasowuje się w klimat paranormalnych zjawisk. Dodatkowo te świetne grube kartki, których nie da się łatwo uszkodzić, zbyt energicznych użytkowaniem i twarda okładka. Świetnie prezentuje się na półce. Wierzcie mi na słowo lub sami sprawdźcie, nabywając komiks!

 

Trudno mi mówić o stronie językowej, bo jednak komiksy rządzą się pewnymi prawami, do których należy minimum słów i maksimum grafiki. Wpływa to oczywiście na szybkość czytania, a raczej oglądania. Jeśli więc szukacie czegoś, z czym moglibyście się zapoznać w przerwie między kilkusetstronicowymi cegłami, polecam zainteresować się tym utworem. Ostatecznie możecie wiele zyskać.

Wyznawcy to nadspodziewanie dobre przedłużenie filmu pod postacią komiksu. Album Harrisa i Walsha posiada klimat pierwowzoru, jest sprawnie napisany, a także odpowiednio narysowany. Początek „rysowanego” sezonu Z Archiwum X przywołuje te same emocje, które towarzyszyły widzom kultowego serialu, co pozwala stwierdzić, że autorzy wykonali swoją robotę wzorowo. Po co nam nowy sezon w telewizji, skoro możemy obcować z tak sprawnym komiksem?

Muszę powiedzieć, że to pierwszy komiks przeczytany przeze mnie  od pięciu lat. Fabuła okazała się bardzo ciekawa, co skłoniło mnie też do zobaczenia serialu. Po przeczytaniu (które zajęło mi nie mniej niż godzinę) postanowiłam poświęcić więcej czasu na pooglądanie obrazków. Okazało się, że bardzo przypadły mi do gustu i zaciekawiły a szczególnie te obrazki na końcu. Dla zachęty można dodać, że na końcu książki znajduje się osobny plakat dużego formatu. Co do okładki, to wszystko umieszczone na niej jest bardzo pomysłowo i dobrze zilustrowane.

Komiks został wydany w bardzo wysokiej jakości. Rysunki są bardzo, bardzo, bardzo, bardzo… dobre, oddają klimat mroczny. Widać, że Michael Walsh postarał się, by szata graficzna była na równi z tekstem. Wielki ukłon dla wszystkich, którzy przyczynili się do powstania i wydania tego utworu.

Główni bohaterowie zostali prześwietnie stworzeni. Są bardzo tajemniczy. Dopracowani w nawet najmniejszym szczególe. Fox Mulder i Dana Scully – najlepsi agenci ever! Oczywiście nie są oni idealnymi bohaterami. 

Pierwszym jest kontynuacja wątków z ostatnich odcinków 9 sezonu, co stanowi nie tylko spójne ich scalenie ale również rzuca nowe światło na holistyczne ujęcie wydarzeń. Drugim jest cena komiksu, która w oficjalnych kanałach dystrybucji wynosi 39,90 zł, co nie jest zamachem na kieszeń odbiorcy a stanowi wycenę adekwatną do otrzymanego w zamian produktu. Trzecim jest fakt, żepolskie wydawnictwo ma zamiar kontynuować wydawanie kolejnych 20 epizodów, które pojawiły się w oryginale w Stanach Zjednoczonych w 2013 roku. Czwartym z kolei informacja, że za skrypt fabularny odpowiedzialny jest Chris Carter – reżyser i scenarzysta zdecydowanej większości odcinków; wręcz ojciec chrzestny sukcesu serialu. Mało? Dodajmy zatem do tego licznie wplecione mulderyzmy (Bartosz Czartoryski odpowiedzialny za tłumaczenie całości z powodzeniem wybrnął z ich przekładu na język ojczysty), odcinkową strukturę komiksów (drugie wydanie to pięć różnych zeszytów skondensowanych w jedno wydanie) oraz nazwiska takie jak Valenzuela, Walsh i Bellaire a otrzymacie przynajmniej kilka przekonujących powodów do zakupu recenzowanych wydań.