Graficzne Archiwum kontynuujące serial to bez dwóch zdań jedno z najważniejszych wydarzeń komiksowych na naszym (i nie tylko) rynku. Nowe odpowiedzi, nowe pytania, nieśmiertelny klimat, zabawy z mitologią. Ten serial jak widać jest wiecznie żywy, a przeniesienie go na nowe medium, a zarazem w nowe czasy, niczego nie zmienia. To wciąż ci sami, starzy, dobrzy Mulder i Scully i zagadki, oraz wielkie spiski, z którymi muszą się mierzyć. Poza tym ten album aż kipi od sentymentalnych scen. Przebłyski pierwszego spotkania dwójki agentów, Mulder wieszający swój nieśmiertelny plakat z nieco zmienionym (I still want to belive) napisem, niezapomniane biuro Archiwum. Jednym słowem – fani poczują się jak w domu. I będą chcieli więcej i więcej.

Strona graficzna, w odróżnieniu od poprzedniego tomu, to mieszanka różnych, ale doskonale dobranych rysowników, którzy potrafią zbudować napięcie czy zaatakować odbiorcę brutalną sekwencją. Tradycyjnie świetne jest także wydanie (papier, oprawa, dodatki w postaci ilustracji, reprodukcje okładek poszczególnych zeszytów) i jakość przekładu.

Druga odsłona 10. Sezonu Z Archiwum X to spore zróżnicowanie graficzne. Zawarte w tym tomie rozdziały ilustrowało kilkoro artystów. Mamy tutaj m.in. kontynuację stylu znanego z pierwszego tomu. Artysta, który go ilustrował, Michael Walsh, tym razem zatrudniony został do pracy przy zaledwie jednym rozdziale (tym o informatorze). Po raz kolejny też otrzymaliśmy od niego rysunki dosyć surowe, lecz idealnie obrazujące towarzyszący fabule mroczny klimat. Wielka szkoda, że to jego ostatnie ilustracje na potrzeby tej serii. Na szczęście pozostali rysownicy, mimo że prezentujący inne podejście, to wciąż artyści, których prace stoją na wysokim poziomie. Gdy trzeba, rysunki są dosyć dosłowne i dynamiczne (Elena Casagrande i Silvia Califano), innym razem mocno realistyczne, a momentami także nieco malarskie (menton 3 i Tony Moy). Dla każdego coś miłego.

Dziesiąta odsłona serialu, mimo że prezentowana za pomocą innego niż dotychczas medium, to wciąż rozrywka na naprawdę wysokim poziomie. Co więcej, póki co sprawia lepsze wrażenie od serialowych sezonów nr 8 i 9. Miejmy nadzieję, że tendencja zostanie utrzymana do końca serii. Bardzo cieszy, że polski fan ma okazję zapoznać się z tym tytułem, to świetna rozgrzewka przed powrotem wersji aktorskiej na małe ekrany, a co istotne, podana w naprawdę przyjemny sposób – twarda oprawa, niezła cena i dobry papier. Ostatnie lata to spory rozrost komiksowego rynku w Polsce. Bardzo cieszy, że kolejne wydawnictwa zajmują się u nas prezentacją interesujących tytułów komiksowych. Większy wybór to wszak większa konkurencyjność. A SQN prezentuje się pod tym względem naprawdę interesująco.  Stosunek jakości do ceny jest satysfakcjonujący.

Żywiciele to przede wszystkim świetne historie zilustrowane dodatkowo – w odróżnieniu od pierwszego tomu – przez różnych rysowników. Udział w projekcie wzięli bowiem Elena Casagrande, Silvia Califano, Gregg Scott, znany czytelnikom z pierwszego tomu Michael Walsh, Tony Moy, a także twórca świetnej okładkowej ilustracji, menton3, czyli Menton J. Matthews III. Absolutnie nie burzy to i nie zakłóca odbioru, wręcz przeciwnie, bo taki zbieg przy formule monster-of-the-week można powiedzieć, że był nawet wskazany. Nie sądziłam, że ten tytuł aż tak dobrze wsiąknie w zeszyty, kadry, dymki i odnajdzie się w, rygorystycznych mimo wszystko, ramach komiksu. Cieszy również to, że agent Mulder i agentka Scully zachowują nie tylko te same rysy, ale również cechy charakteru, dzięki czemu otwierając komiks, powracamy do nich jak do starych, dobrych znajomych.

Wydawnictwo SQN jak zwykle świetnie się spisało przy pracy nad technicznymi  aspektami wydania. Twarda oprawa i śliski kredowy papier kontynuują to, co krakowskie wydawnictwo rozpoczęło wraz z pierwszym tomem. Oby tak dalej! Tym bardziej, że czytelnicy wraz z kolejnymi przygodami agentów będą chcieli więcej, a wydawnictwo, od kiedy podjęło się wydawania w Polsce komiksów o tajemniczyc sprawach Archiwum X, to teraz ich żywiciele.

Po świetnych Wyznawcach, Z Archiwum X. Żywiciele podnosi poprzeczkę jeszcze wyżej. Cztery zaserwowane historie (dlaczego Szczebiot jest tak krótki?) to kapitalna rozrywka z masą nawiązań do telewizyjnych przygód Muldera i Scully. Jest bardzo dobrze, a apetyt rośnie na kolejne tomy.

Co jeśli nowy sezon serialu odetnie się od komiksu? Zupełnie nic. Scenarzysta Joe Harris robi tak rewelacyjną robotę, że spokojnie będziemy mogli traktować komiks jako alternatywną historię. Warto!

Drugi tom „Z archiwum X” z pewnością nie rozczaruje tych, którzy zdecydowali się zaufać wydawnictwu umożliwiającemu ponowne spotkanie z ulubieńcami publiczności. Głównym atutem „Żywicieli” jest bowiem zdolność do wywołania aury nostalgicznej tęsknoty za tytułem, który regularnie gromadził przed telewizorami fanów szeroko rozumianej fantastyki.

Od kiedy przeczytałem Wyznawców czekałem na kontynuację. I nie rozczarowałem się. Żywiciele pod żadnym względem nie ustępują poprzedniemu tomowi cyklu. Wyznawcy postawili poprzeczkę wysoko. Zarówno pod kątem poziomu wydania, jak i treści. Zachwycili wpadającą w oko kreską i trzymali w napięciu do ostatniej strony. Kto czytał, wie czego się spodziewać. Kto sięga po komiks po raz pierwszy nie powinien się wahać. Zwłaszcza, że można go czytać bez znajomości poprzednika, a po Wyznawców sięgnąć później (wiem, że nie zdołacie się oprzeć). Z czystym sumieniem polecić go mogę wszystkim fanom Archiwum X, w oczekiwaniu na zapowiadane nowe odcinki serialu. 

Moim faworytem w tym tomie jest tytułowa historia Żywicieli. Jednak najciekawszym i jedynym w pełni wykorzystującym komiksową formę jest More Musings Of A Cigarette Smoking Man, czyli ostatni odcinek w tym tomie, będący zapisem wspomnień naszego ulubionego Palacza. Jest to najlepiej narysowany i zaprojektowany fragment Żywicieli, gdzie każda strona zabiera nas w inne momenty z wyrwane z przeszłości.

Także, jeżeli nie przeszkadza Wam nadchodząca nieubłaganie niekanoniczność tych historii, możecie ulżyć swojemu oczekującemu fanowskiemu sercu, rzucając okiem na tą pozycję. Byłoby nawet fajnie, gdyby ten nowy telewizyjny sezon (miniseria) w taki sam sposób – jak komiks – nawiązywał do oryginalnych odcinków, przy okazji wprowadzając nowe wątki.

„Żywiciele” to wyśmienita rozrywka dla fanów serii, ale nie zawiodą się też i nowi czytelnicy. Tom drugi nie jest tak hermetyczny, jak wcześniejszy i da się go czytać nie znając wcześniejszych historii (bądź znając je pobieżnie). Owszem, dobrze by było znać przeszłość bohaterów, ale jeśli ktoś bardzo chce zacząć przygodę z „ZAX” akurat teraz, to spokojnie może sięgnąć po ten album.

Polskie wydanie – jak to zwykle w przypadku wydawnictwa SQN – prezentuje się świetnie. Staranne przygotowanie i solidne wykonanie to znaki rozpoznawcze komiksowych wydań od krakowskiego wydawnictwa.

Na szczególną uwagę zasługuje ostatnia historia, usnuta ze wspomnień Palacza, o jego działaniach w przeszłości i znajomości z Wiliamem Mulderem. Zamiast odpowiedzi, które chcielibyśmy widzieć, dostajemy coraz to nowe pytania. Wydarzenia retrospektywne zostały zobrazowane rysunkami w kolorze sepii mentona3 w połączeniu z akwarelami Tony’ego Moya. Efekt pracy artystów dał jeden z bardziej oryginalnych zeszytów, pobudzający ciekawość i dość enigmatycznie odkrywający interesujące karty przeszłości. Pomimo odczucia, że ten tom jest trochę słabszy od pierwszego, a część wątków zostało na chwilę porzuconych (jak zniknięcie agentów Doggeta i Reyes), to jest ciekawym przystankiem przed kontynuacją zmagań Muldera i Scully w poszukiwaniu prawdy.

Drugi tom trzyma poziom, jest nawet ciut lepiej niż w pierwszym tomie. Fantastyczne grafiki, idealnie oddające klimat opowiadanych historii, mroczna atmosfera, świetne wydanie – czego chcieć więcej? Dla fanów serialu to pozycja obowiązkowa, nie będziecie zawiedzeni, a z niecierpliwością będziecie czekać na kolejny zeszyt. Murder i Scully powracają w wielkim stylu i mam nadzieję, że sam serial utrzyma ten sam poziom co kilkanaście lat temu. Tymczasem lećcie do sklepów i kupujcie „Żywicieli”, to naprawdę kawał świetnego komiksu!

Elementem, na który na pewno trzeba zwrócić uwagę, jest z pewnością fakt, że tym razem komiks nie jest jednowątkowy, lecz podzielony został na cztery osobne historie. Co więcej, w pięciu rozdziałach spotkamy też różne style rysunkowe. Ilustracje do komiksu stworzył znany już z poprzedniego tomu Michael Walsh, lecz tym razem jego prace zostały ograniczone zaledwie do jednego rozdziału. Najwięcej mamy Carlosa Valenzuele, sporadycznie zaś rysują Casagrande, Silvia Califano, menton3 i Tony Moy. Każdy ze stylów jest od siebie całkowicie różny: raz mamy wyraźny, kolorowy rysunek, innym razem ilustrację istnie surrealistyczną, mroczną. Zapewne zabieg ten został zastosowany ze względu na podzielność fabuły. Każda historia pokazana w komiksie ma wokół siebie inną aurę tajemniczości i wyraża też inne uczucia, które doskonale podkreślają właśnie różnorodne style rysowników, co daje nam naprawdę ciekawą mieszankę.

Drugi tom komiksu pod tytułem Żywiciele jest udaną kontynuacją. Naprawdę nie ma się do czego przyczepić, historie czyta się z zapartym tchem czerpiąc z nich czystą radość. Z pewnością jest to gratka dla fanów Muldera i Scully. Nie pozostaje mi nic innego, jak zachęcić do kupna!

„Z archiwum X – tom 2. Żywiciele” to pozycja obowiązkowa dla fanów Muldera i Scully. Formuła „monster of the week” w komiksie sprawdza się równie dobrze, co w oryginale. Czytelnicy po raz kolejny oprócz świetnych historii otrzymują także profesjonalne wydanie, w twardej oprawie i z intrygującą okładką. Czekam na kolejne wydania, żeby w końcu mieć całość ułożoną ładnie na półce. Wszak mieć takie pozycje w swojej kolekcji to prawdziwy powód do dumy.

Fabuła okazała się jeszcze bardziej dynamiczna i pomysłowa niż w poprzednim tomie. Można poczuć mroczny klimat, zbliżony do tego z serialu. Nareszcie tematyka komiksu dotyczy zjawisk paranormalnych, czyli tego, co najbardziej lubiłam w serialu. Odcinki, w których pojawiali się kosmici według mnie były słabsze. Tym razem moje oczekiwania zostały spełnione. Rysunki także bardzo mi się podobały, były bardzo zróżnicowane, jedne bardzo dosłowne, inne realistyczne, a jeszcze inne przypominające malarskie ujęcie. Postacie czasem mniej, czasem więcej przypominały aktorów grających w serialu – zależnie od rysownika. Polecam tę książkę miłośnikom komiksów oraz serialu „Z Archiwum X”.

Komiksy Z Archiwum X wydane nakładem SQN to nie tylko gratka dla starych wielbicieli serialu, ale także zachęta dla całkowitych świeżaków. Oczywistym jest, że nie dorówna odcinkom sprzed lat, ale będzie przyjemną namiastką. Powraca dobrze znana forma monser-of-the-week. Drugi tom stawia poprzeczkę nieco wyżej, o wiele więcej czerpie z serialu niż ten poprzedni, a i bohaterowie, Mulder i Scully, są jakoś bardziej swojscy. W tomie pierwszym nieco te dialogi mi kulały, jednak zostało mi to wynagrodzone. Twarda oprawa, śliski papier i znajoma czcionka Archiwum X wygląda genialnie, a i widzę, że każdy tom wzbogacony będzie w swego rodzaju fanarty. Niecierpliwie czekać będę na tom trzeci, by całość skompletować tuż obok kolekcji sezonów serialu. The truth is out there… 

Do końca komiksowego sezonu pozostały jeszcze trzy albumy Z Archiwum X.  Choć zawarte na ich łamach pomysły raczej nie zostaną wykorzystane w zapowiedzianym na 2016 rok sześcioodcinkowym serialu telewizyjnym, to autorzy już pracują nad sezonem jedenastym. Świadczy to o tym, że komiks znalazł sobie grono wiernych fanów. I bardzo dobrze, bo rozrywka to przednia. Żywiciele zaskoczyli zróżnicowanym zespołem utalentowanych rysowników i połączeniem starej telewizyjnej formuły z nowymi faktami na temat serialu. Jeśli ten standard zostanie utrzymany, do końca sezonu czeka nas sporo dobrej zabawy.

Polecam tę pozycję głównie fanom serialu i komiksów, jeśli jednak chcecie dopiero rozpocząć swoją przygodę ze „Z archiwum X” (istnieją w ogóle takie osoby??) to tym bardziej zachęcam do zasięgnięcia po nią. Gwarantuję Wam, że od książki nie sposób się oderwać. Historia zadziwia, a ilustracje dopełniają całości. Kolejne strony nie są męczące, wciągają niemiłosiernie, nie dając wrócić do swoich obowiązków, dopóki nie skończy się czytać ostatniej strony. Trzeba mieć świadomość, że nie każdemu komiks przypadnie do gustu. Ja czekam z niecierpliwością na kolejną część.

„Z Archiwum X. Żywiciele” mogę z czystym sumieniem polecić fanom cyklu oraz wielbicielem historii strasznych i tajemniczych. Fani serialu powinni poczuć się usatysfakcjonowani, a osoby nie znające cyklu mogą się w niego wciągnąć. Ponieważ „Żywiciele” potrafią przysporzyć gęsiej skórki. Jak najbardziej polecam.

Na tle poprzedniego tomu, Żywiciele wypadają w ogólnym rozrachunku lepiej – głównie ze względu na opowiedzianą historię i sposób jej przedstawienia. Nie jest to jednak szczyt tego, z czym jako wielbiciel serialu, chciałbym obcować. Nadal nie mogę pozbyć się myśli, że ta seria jest wydawana z potrzeby chwili, nieco po łebkach, budżetowym sposobem. Cóż, na razie taka forma i dawka kontaktu z Archiwum X musi wystarczyć, trzymam kciuki za kolejne tomy komiksu i serial.

Drugi tom komiksowego 10. sezonu serialu „Z Archiwum X” to momentami nawet nieco lepsza komiksowa rozrywka aniżeli bardzo solidny pierwszy tom rozpoczynający cykl. Można powiedzieć, że jest tu pewna prawidłowość dostrzegalna również podczas oglądania serialu – pojedyncze epizody niezwiązane z teoriami spiskowymi i UFO wypadają czasami o wiele lepiej aniżeli te pochodzące z głównego nurtu serialowej prozy. Zatem warto po raz kolejny sięgnąć po komiksową wersję „X-Files”, na pewno czytelnicy i fani serialu się nie rozczarują, wręcz przeciwnie, apetyty na więcej zostaną tylko wyostrzone.

Jak zwykle SQN rozpieszcza nas świetnym wydaniem, twarda okładka, dobry papier i poza samym komiksem wśród 128 stron pięć poświęcono na dodatki prezentujące dodatkowe grafiki. Niestety, podobnie jak w pierwszym tomie, przed każdym rozdziałem znajduje się grafika z ilustracją okładki i podpisem rysownika. Dlaczego niestety? Bo nieszczęsne połączenie słów: „Rysunki Carloz Wenzuela” może wprowadzić w błąd i zasugerować, że pierwsze cztery rozdziały narysował jeden, a nie trzech autorów. A wystarczyłoby zamienić słowo rysunki na rysunek lub ilustracja. Ale dość już marudzenia, nie wiem jak Wy, ale przez komiks z jeszcze większa niecierpliwością czekam na serial. 

Na plus wychodzi także kreska w komiksie. Starano się rysować postaci na wzór serialu. Zachowano charakterystyczną dla „X Files” grę symboli, dlatego obrazki są niemal pozbawione szczegółów, lecz dzięki temu bardzo klimatyczne. Należy pochwalić także samo wydanie pozycji, gdyż rzadko zdarza się, aby komiksy wydawano z taką dbałością. 

 

Jestem pewna, że „Z Archiwum X: Żywiciele” nie rozczaruje fanów serialu i umili czas w oczekiwaniu na telewizyjny dziesiąty sezon, którego premiera jest przewidziana na początek przyszłego roku. 

Pierwsza część komiksu po przeczytaniu bardzo mi się spodobała i chcąc dowiedzieć się jak dalej potoczą się losy dwóch agentów postanowiłam przeczytać część drugą . Cóż, muszę powiedzieć, że bardzo mi się podobało, ale zakończenie pozostawiło jeszcze więcej pytań niż było na początku. Według mnie szykuje się następna część i być może będzie jeszcze lepsza od bieżącej. Pierwszy raz spotykam się z kontynuacją serialu zawartą w komiksie i muszę stwierdzić , że po poznaniu dwóch  poprzednich części jest to bardzo dobry pomysł. W środku rysunki są wykonane  bardzo starannie i ciekawie. Połowa komiksu jest oznaczona kolorem białym a druga połowa czarnym, na końcu jest  jakby pomieszanie i strony są dwukolorowe. Co do okładki to nie jest za ładna ale przedstawia tą dziwną rozprzestrzeniającą się rasę potworów. Książka jest wspaniała dla fanów serialu „Z Archiwum X”

Dla fanów serialu to lektura obowiązkowa. Tym razem mogą po ten tom sięgnąć też osoby, które Z archiwum Xwcale nie oglądali, a to ze względu na krótką formę poszczególnych rozdziałów i fakt, iż są one odrębnymi historiami. Mam ogromną nadzieję, że trzeci tom również będzie tak dobry jak ten. Na pewno będą kontynuować moją przygodę z tą powieścią graficzną. Jest to tylko pół godziny lektury, a wiele godzin wrażeń i emocji, gdy otrząsamy się po tym wszystkim, co dostajemy od autorów.

Całość zamyka zaś przepięknie narysowana historia Przemyślenia palacza, przywodząca bardziej eksperymentalne i retrospektywne odcinki. Osobiście nie przepadałem nigdy za tymi wątkami, ale nie sposób było nie docenić inwencji twórców i artyzmu nimi kierującego. Podobnie jest w tym przypadku, co więcej, jest to kolejny dowód na to, że seria komiksowa w niczym nie ustępuje tej filmowej. Jeśli ktokolwiek miał wątpliwości, jeśli kogoś nie do końca przekonaliWyznawcy, to w Żywicielach znajdzie wszystko za co można pokochaćZ Archiwum X. Mistrzostwo!

Ciekawe i z pomysłem przedstawione historie to trzeba przyznać.Miło było spotkać starych znajomych znanych z serialu w nowej odsłonie.Jako, że znawca nie jestem, mogę powiedzieć tylko tyle, że rysunkowo komiks przedstawia się wyjątkowo przyjemnie i jakby to nie brzmiało realistycznie. 

Nie można zapomnieć o Mulderze i Danie Scully, którzy – jak pisałem przy recenzji Wyznawców – są najlepszą parą agentów. Mają poczucie humoru, są tajemniczy, odważni, inteligentni… Niebywałe jest to, że jak coś im się złego dzieje to wtedy czuję, jakby mnie to dotyczyło. 

Recenzja jest krótka, ale to dlatego, że nie wiem, co napisać o tej książce, gdyż nie trzeba jej wychwalać pod niebiosa – ją trzeba przeczytać i już! Jeśli przeczytaliście poprzedni tom, to po ten niezwłocznie sięgnijcie, gdyż jest on lepszy.