Właśnie takie opisy, charakterystyki rzutowane na fabułę i wydarzenia, pozwalają na formułowanie twierdzeń o dojrzałości autorki jako pisarki i dojrzałości jej powieści. To tylko jeden z przykładów, które pozwalają twierdzić, że trylogia N.K. Jemisin mimo gatunkowej przynależności nie jest tylko kolejną schematyczną opowieścią fantasy. Autorka bez wątpienia pisze dla czytelnika inteligentnego. Nawet jeśli jej celem nie jest przełamywanie gatunkowych barier, to styl, refleksyjność i dojrzałość narracji pozwalają uznać tę trylogię za dzieło oryginalne i bez wątpienia zasługujące na uwagę.

Przyglądając się bliżej jej powieści, zdecydowanie trzeba docenić także złożony, przemyślnie skonstruowany świat epoki jakże od nas odległej i bliskiej zarazem. Przepełnienie go osobliwościami doprowadza do sytuacji, w której nabiera własnego, niepowtarzalnego charakteru – tym zresztą cechują się także wykreowane przez Jemisin postacie, które są jakże ludzkie w swoich błędach, niedoskonałościach i sprzecznościach. To wszystko, do spółki z inteligentną, niosącą przesłanie fabułą, składa się na wspaniałą i wartą polecenia każdemu miłośnikowi fantastyki opowieść z wyższej, literackiej półki.

Wrota obelisków stanowią bardzo udaną kontynuację Piątej pory roku. Książka przedstawia jak zmienia się świat w obliczu globalnej katastrofy oraz zostaje ujawnionych wiele tajemnic dotyczących górotwórstwa, a także samej Ziemi i Obelisków. Jest to przemyślana od początku do końca książka i nie ma mowy o zbędnych powtórzeniach, czy rozwodzeniu się na nieistotne tematy. Polecam!

„Wrota obelisków” to piękna, choć brutalna opowieść. O przetrwaniu, o egoizmie, o smutnej egzystencji, o braku tolerancji, o trudnych do opisania i okazywania uczuciach, o wiecznej tułaczce i obowiązkach. Nie znajdziecie tu humoru czy szczęśliwych zakończeń. Znajdziecie jednak niesamowitą i zaskakującą opowieść, która poruszy waszym światem. 

Wrota obelisków to powieść znacznie spokojniejsza niż jej poprzedniczka. Dzieje się tu zdecydowanie mniej: autorka zrezygnowała z dramatycznych scen i nieoczekiwanych zwrotów akcji. W drugim tomie przyszedł czas na odkrywanie przez Nassun własnej mocy; Essun z kolei będzie musiała zrozumieć, że czas ukrywania się dobiegł końca i przyszła pora wzięcia losów świata w swoje ręce – nawet jeśli nagrodą nie będzie upragniona akceptacja zwykłych ludzi i spokojne życie. Na szczęście, by nie stracić zainteresowania czytelnika, Jemisin wyjaśnia przy tym kilka bardzo istotnych tajemnic, pozostawiając też wiele znaków zapytania.

„Wrota Obelisków” są doskonałą kontynuacją tego oryginalnego cyklu, a N.K. Jemisin z książki na książkę staje się coraz lepszą pisarką, potrafiącą łączyć ambitne założenia worldbuildingu z zajmującą historią i wartką akcją. Polecam każdemu, a sam niecierpliwie czekam na zwieńczenie trylogii.