Po raz kolejny autorzy nie zaskakują, opowiadają znaną wszystkim historię, jednak ich interpretacja jest na tyle plastyczna i przemawiająca do wyobraźni, że nie sposób odmówić jej rozmachu. Ich dzieło śmiało można porównać do komiksu „300”, w którym Frank Miller zwykłych, aczkolwiek nieugiętych wojowników przeistoczył w superbohaterów swoich czasów. I podobnie jest z Noem, który pomimo obaw i wątpliwości stawia czoło przeznaczeniu i wyrasta na wybawiciela nie tyle rasy ludzkiej co obrońcę cnót, prawości i dobra samego w sobie.

A całość, jak zwykle, znakomicie ilustruje Niko Henrichon. Z wprawą uwodzi oczy klimatycznymi scenami batalistycznymi, jak i nieco spokojniejszymi chwilami we wnętrzu arki. Jego rysunki, a w szczególności kolorystyka, to najmocniejszy atut całej serii, który sugestywnie i przekonująco wizualizuje zamysł scenarzystów.

Noe Aronofsky’ego i Handel’a  to człowiek bezwzględny i porywczy, nie znający litości. Całkowicie inny niż ten przedstawiony w Biblii. Walka o przetrwanie nie jest mu obca, a rozlew krwi stał się codziennością.  Momentami przypomina bestię walczącą o przetrwanie, która nie wie co to ustępstwa. Wojownik z krwi i kości? W trzeciej części odkrywa swoje oblicze- nie nazwiemy go potulnym wysłannikiem Bożym. Jego charakter trzeciej odsłonie dodaje charyzmy i stwarza niepowtarzalny klimat walki o lepsze jutro.

 

‘I wody spadły na ziemię’ to nie tylko ilustracje – które we wcześniejszych częściach stanowiły priorytetową siłę przekazu-  to obrazy połączone z umiejętnie przedstawioną sylwetką człowieka, będącego nie tylko przywódcą ocalenia, ale też ojcem i mężem – nie zawsze sprawiedliwym.

„Noe 3. I wody spadły na ziemię” sprawia wrażenie spektakularnego zakończenia opowieści, w którym nie brak widowiska na najwyższym poziomie i soczystej puenty, dlatego tym bardziej zastanawiam się, co Aronofsky i Handel zaprezentują w ostatnim tomie. Obaj w trzeciej części świetnie mieszają rozrywkę z uniwersalnością biblijnej opowieści. Jej przesłanie jest wyraźne i obrazowo daje do myślenia (plus też za wspomnienie historii tworzenia świata), więc można rzec, że osiągnęli najważniejszy cel. Da się jednak zauważyć, że niektóre ich zabiegi mogą wywołać wielkie kontrowersje wśród wielbicieli bardziej klasycznego podejścia, ale raczej niesłusznie. „Noe 3. I wody spadły na ziemię” oddaje szacunek całej historii, opowiadając jej nową interpretację w taki sposób, by trafiła do współczesnego odbiorcy, który potrzebuje innej formy przekazu, by w ogóle się czymś takim zainteresować. Bardzo znana opowieść w szalenie efektownych i rozrywkowych szatach, która potrafi przypomnieć o tym, co naprawdę jest ważne.

Recenzja w formie graficznej:

Wokół filmu „Noe: Wybrany przez Boga” pojawia się wiele kontrowersji. Grupy chrześcijańskie wymogły na wytwórni Paramount Pictures wydanie oświadczenia, w którym dzieło Darrena Aronofsky’ego jest określane jako artystyczna interpretacja reżysera, a nie adaptacja treści zawartych w Księdze Wyjścia. Pod tym względem komiks nie wydaje mi się być aż tak radykalnie rozbieżny z biblijną opowieścią o boskim wybrańcu, który został postawiony przed jakże trudnym dylematem. Czyżby zatem to czwarta i ostatnia część miała okazać się obrazoburcza? Śmiem wątpić.

Uderza w niej to, co najważniejsze w tym gatunku, czyli znakomita szata graficzna. Wymowne obrazy, dopracowane szczegóły, trafnie uchwycona mimika bohaterów. Do tego dołożyłbym bardzo dobrą grę światłem i mroczny, apokaliptyczny klimat. Dobry komiks to taki, który do minimum ogranicza dialogi, dzieło Aronofsky’ego ten warunek spełnia. No i te cytaty biblijne.

Na koniec ciepłe słowa należą się wydawcy serii, krakowskiej oficynie Sine Qua Non, znanej dotychczas przede wszystkim z książek i albumów, oraz serii komiksów na podstawie gier z cyklu „Assassin’s Creed”. Wszystkie cztery części „Noego” wydano w pełnym formacie, na kredowym, matowym papierze, w twardych, powleczonych lakierem miejscowym UV oprawach. Kiedy wziąłem je pierwszy raz do ręki, pomyślałem: wreszcie wydawane w Polsce komiksy z głównego nurtu wyglądają tak, jak ich odpowiedniki na rynku francuskim! Okładka trzeciego tomu, na której tytuł serii, oraz pojedyncze krople deszczu pokryto wybiórczo lakierem UV robi piorunujące wrażenie. Podobnie zresztą jak okładka zapowiedzianej na ten tydzień czwartej części cyklu pt. „Kto przeleje krew”, w której poznamy finał historii Noego i jej rodziny.

„Noe. I wody spadły na ziemię” postawia zasadnicze pytanie, czy starotestamentalny Bóg jest sprawiedliwym sędzią? Daje również do myślenia o szeroko pomijanym aspekcie jakim są Nefilimowie. Noe został pokazany bardzo interesująco, jest postacią barwną ze swoimi wadami i zaletami. Profesjonalne wydanie, staranna kreska są jednymi z atutów, które przemawiają za tym komiksem. Z wielką ciekawością zabiorę sią za lekturę kolejnego komiksu o Noe i jego arce. Gorąco polecam.

Trzecia część tetralogii nie przynosi odpowiedzi na pytania zadane w poprzednich, wręcz przeciwnie – stawia kolejne, obnażając z jednej strony słabość a z drugiej niezwykłą odwagę i pokorę Noego. Nie jest on herosem, ślepo wypełniającym rozkazy swego Boga, ale człowiekiem z krwi i kości, pełnym wątpliwości i rozterek, który nie jest pewny swoich czynów. Noe był jednym z nas ale musiał nosić brzemię pod którym wielu by się ugięło.

Komu polecam? Odradzam na pewno osobom, którym nie w smak jest jakakolwiek ingerencja w religię. Aronofsky i Handel zręcznie manipulują tu bowiem historią przedstawioną w Biblii, sprowadzając ją na tory epickiej opowieści na pograniczu fantastyki. Dla niektórych może to być obrazoburstwo, jednak ludzie podchodzący do sprawy z dystansem i nastawieni na dobrą przygodę w surowym i klimatycznym świecie nie będą zawiedzeni. „Noe” wzbudza spore kontrowersje, więc nie polecam go osobom z klapkami na oczach. Dla wszystkich innych może być jednak niezapomnianym i pięknym przeżyciem.

Trzeci tom serii pokazuje w bardzo wyrazisty sposób jak łatwo można popaść w szaleństwo w obliczu otaczającej nas zagłady. Jednak można też wykazać się bohaterstwem i poświęceniem. Wskazuje czym jest w niewinność oraz jak destrukcyjna potrafi być zemsta, ale nade wszystko pycha i wiara że jest się lepszym od Stwórcy lub rozumie się jego przesłanie na opak, bo przerażenie przesłania nam prawdziwy obraz. Walka ze złem, które jest namacalne zawsze jest łatwa. O wiele trudniej jest pokonać to co drzemie w nas samych i deprawuje powoli oraz w ciszy.

I wody spadły na Ziemię nie jest może wielkim popisem artystycznym twórcy Pi, ale wszystkie braki fabularne opowieść nadrabia hipnotyzującymi rysunkami kanadyjskiego grafika. Z niepokojem obserwujemy tu postępującą przemianę heroicznego Noego w bezlitosną istotę zagrażającą dalszej egzystencji ludzkości.

Ostatni akt cyklu odpowie na wszystkie wątpliwości pojawiające się podczas lektury trzeciego tomu. Oj, będzie się działo!      

Biblia – komiks, czy jej „obrazkowe” uzupełnienie? Sądzę, że i to i to, ponieważ fabuła przypomina nam biblijne wydarzenia i jednocześnie rozszerza je o to, co działa się między innymi na arce. Wiadomo, że to drugie to zwyczajna fikcja literacka, lecz oba aspekty doskonale ze sobą współgrają. Na podsumowanie powiem, że ta część utrzymuje poziom poprzedniczek, rysunki i tekst świetnie ze sobą współgrają oraz, że pomimo dość wysokiej ceny powieść graficzna jest doskonałą lekturą, dającą niezwykłą przyjemność. Polecam szczególnie dla fanów serii!

Zeszyt stanowi rozwinięcie tomu drugiego, pogłębiając już wszystko to, o czym nam na dobrą sprawę wiadomo. Przedstawia Noego jako fanatyka, który nie cofnie się przed niczym, by wypełnić (jak mu się wydaje) boski plan. Czy z tego powodu cierpi? Czy ma wyrzuty sumienia? Tak, cierpi i ma wyrzuty sumienia. Czy to coś zmienia? Absolutnie nic. Noe nie jest facetem, który daje się lubić. Nawet jeśli ma depresję. Jednakże tak niejednoznaczne moralnie przedstawienie tej postaci odejmuje jej nieco patyny, przydaje charakteru, czyni ludzką. To mi się zdecydowanie w tej historii podoba.

Powieść graficzna o losach Noego dała mi wystarczająco dużo przyjemności i sytości w tym temacie, by skutecznie zagłuszyć apetyt na film. I zapewne kiedyś kinowy obraz Aronofsky’ego i Handela obejrzę, bo jedni mówią, że warto, a inni wręcz przeciwnie. Gdy sprawdzę, to ocenię. Na tę chwilę śmiało mogę polecić 4 tomy komiksowej historii Noego, będącej miłą odmianą względem oklepanych papierowych superbohaterów i ciekawszą alternatywą dla grzecznych opowiastek ze szkółki niedzielnej.

Tym razem trudno byłoby porównać historię do „Mody na sukces”. Zakończenie tym bardziej. Takiego cliffhangera mogłyby komiksowi pozazdrościć niektóre dobre seriale. Niby znam klasyczną historię o Potopie, a głowię się nad tym, co wydarzy się w kolejnym tomie, czym będzie wypełnione następnych 50 stron, jak daleko autorzy odejdą o oryginalnej wersji wydarzeń. Liczę, że utrzymają świetny poziom trzeciego tomu i zaserwują czytelnikom piękny finał, będący adekwatnym zwieńczeniem całości. Aż nie mogę się doczekać!